INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2008r. (data wpływu 28.01.2008r.) uzupełnione (data wpływu 05.05.2008r.) o podpisy osób do reprezentowania Spółki (wezwanie z dnia 17.04.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.01.2008r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej X ... Spółka z o.o. („Spółka” lub „X...”) świadczy usługi logistyczne, których przedmiotem jest towar przekazany przez kontrahentów.

W zakres usługi logistycznej wchodzą następujące świadczenia;

• przyjęcie towaru do magazynu,
• składowanie towaru w magazynie,
• załadunek i kompletacja towaru zgodnie z przyjętymi dyspozycjami,
• dystrybucja towarów klienta na terenie kraju.
  
  

Zgodnie z zasadami prowadzenia tego typu usług, X Poland zamierza okresowo dokonuje weryfikacji stanu magazynu powierzonych do składowania towarów handlowych.

Zgodnie z najlepszymi praktykami sporządzane są cząstkowe inwentaryzacje dokonywane raz w miesiącu / inwentaryzacje kontrolne /, a ponadto minimum raz w roku Spółka dokonuje pełnego spisu z natury wszystkich towarów znajdujących się w magazynie / inwentaryzacja roczna /.

Inwentaryzacje kontrole oraz roczne dokonywane są według ściśle określonych przez Spółkę procedur mających na celu precyzyjne określenie stanów magazynowych oraz określenie miejsca składowania inwentaryzowanych towarów.

Celem spisu kontrolnego jest ustalenie przez pracowników magazynu rzeczywistego stanu ilościowego towarów handlowych znajdujących się w pomieszczeniach magazynowych firmy oraz ustalenie prawidłowego rozkładu towarów w poszczególnych lokacjach magazynowych / półkach, regałach, tzw. bin locations /. Przedmiotem inwentaryzacji są towary handlowe całości lub części magazynu. Inwentaryzacje kontrolne w trakcie roku obrotowego dokonywane są przez;

• kierownika zmiany / sprawuje nadzór organizacyjny i merytoryczny nad całością spisu /,
• pracownika biura magazynu / wyjaśnienia różnic, zapisy w systemie /,
• niezależne komisje inwentaryzacyjne.
  
  

Inwentaryzacja towarów polega na ich przeliczaniu i porównaniu przeliczonej ilości ze stanami ewidencyjnymi prowadzonymi przez Spółkę w ujęciu ilościowym.

W przypadku stwierdzenia różnic pomiędzy przeliczoną ilością towarów, a stanami wynikającymi z prowadzonej przez Spółkę ilościowej ewidencji magazynowej, kierownik zmiany zarządza poszukiwanie brakujących towarów oraz powtórne liczenie niezgodnych pozycji. Liczenie należy potwierdzić, aż do momentu uzyskania, co najmniej dwukrotnie tego samego wyniku.

Po zakończeniu inwentaryzacji i wyjaśnieniu rozbieżności oraz dokonaniu kompensat Spółka rozlicza różnice inwentaryzacyjne, poprzez sporządzenie dokumentów księgowych /PK/ wskazujące ujawnioną liczbę nadwyżek lub strat w stanie magazynowym. Spółka archiwizuje dokumentację z przeprowadzonej inwentaryzacji zgodnie z wymogami prawa.

Spółka jako operat logistyczny zgodnie z najlepszymi praktykami rynkowym, w tym zakresie wprowadziła również szereg procedur zabezpieczających i ochronnych mających na celu zapobieganie powstawaniu niedoborów lub nadwyżek magazynowych.

Należą do nich systemy alarmowe, systemy antynapadowe, stały nadzór kamer z rejestracją dwumiesięczną, plus ochrona fizyczna oraz systemy kontrolne dostępu. Służyć temu ma między innymi ograniczenie dostępu do powierzchni magazynowych osobom postronnym.

Do powierzchni, na której znajduje się towar handlowy standardowy dostęp mają tylko upoważnieni pracownicy Spółki.

Osoby z zewnątrz / odbiorcy / mogą się poruszać na wydzielonym obszarze magazynu, na którym znajduje się towar przygotowany do wydania i dystrybucji. Magazyny Spółki są zlokalizowane w centrach logistycznych, wyposażonych w szereg zabezpieczeń.

Na terenie magazynu znajdują się kamery rejestrujące wszystkie zdarzenia w ciągu całej doby.

Istnieje możliwość odtworzenia i ewentualnej weryfikacji zarejestrowanych zdarzeń.

Spółka korzysta również z usług firmy ochroniarskiej. Wszyscy pracownicy Spółki posiadają karty magnetyczne, które ograniczają dostęp na teren magazynu.

Drogie towary znajdują się na wydzielonej powierzchni magazynu, do której dostęp mają tylko wyznaczeni magazynierzy.

Pracownicy magazynu są odpowiedzialni za przyjęcie towaru do magazynu i ulokowanie go na półkach oraz za wydanie towaru sprzedanego. W Spółce obowiązują precyzyjne procedury przyjęcia i wydania towarów.

Z analizy przyczyn powstania różnic inwentaryzacyjnych w firmach logistycznych działających na rynku wynika, że powstają one głównie z powodu;

• zniszczenia i uszkodzenia towaru w magazynie / przyczyna to błędy ludzkie przy operowaniu towarem, błędy w składowaniu, jakość obsługiwanych opakowań/ oraz czynnik obiektywny / np. zalanie magazynu, usterka regału, wózka lub inna, np. pęknięcie składowanej palety/,
• braki towarowe spowodowane błędami ludzkimi i systemowymi przy przyjęciach i wydaniach towarów z magazynów.
  
  

Należy podkreślić, że w przypadkach tego rodzaju działalności gospodarczej jaka jest prowadzona przez Spółkę występowanie określonych braków / różnic/ inwentaryzacyjnych jest zjawiskiem typowym, nieuchronnym i nie jest następstwem niedochowania przez X Poland należytej staranności w wykonywaniu powierzonych czynności.

Doświadczenie Spółki wskazuje, że z tego rodzaju różnicami inwentaryzacyjnymi mają do czynienia praktycznie wszystkie podmioty świadczące usługi logistyczne, pomimo podejmowania licznych działań mających na celu zapobieżenie temu zjawisku.

W konsekwencji, pomimo przedsięwzięcia przez X Poland szeregu czynności, opisanych szczegółowo powyżej, w praktyce nie będzie możliwe całkowite wyeliminowanie powstawania różnic inwentaryzacyjnych, które w wykonywanej przez Spółkę działalności gospodarczej mają charakter obiektywny i niezależny od podmiotu świadczącego usługi logistyczne.

Jednocześnie, zgodnie z umowami, zawartymi przez Spółkę z kontrahentami, wszystkie stwierdzone różnice inwentaryzacyjne będą pokrywane przez X Poland, co jest standardem przy wykonywaniu tego typu usługi.

Z tego powodu Spółka ubezpiecza swoją działalność operacyjną, a w zakres tego ubezpieczenia wchodzą różnice inwentaryzacyjne.

W przypadku zaistnienia różnicy inwentaryzacyjnej Spółka zostanie obciążona przez zleceniodawcę i będzie zobowiązana do pokrycia stwierdzonego braku.

Jednocześnie Spółka wystąpi do zakładu ubezpieczeń o wypłatę kwoty z polisy w zakresie poniesionej różnicy inwentaryzacyjnej.

Należy nadmienić, że ewentualne wypłacenie przez firmę ubezpieczeniową kwoty odszkodowania za różnice inwentaryzacyjne, co zawsze poprzedzone jest szczegółowym postępowaniem wyjaśniającym firmy ubezpieczeniowej, będzie dodatkowo potwierdzało brak zaniedbań po stronie Spółki i dołożenia przez nią wszelkiej należytej staranności w przeciwdziałaniu powstaniu różnic inwentaryzacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwoty wypłacone przez Spółkę na rzecz zleceniodawców z tytułu różnic inwentaryzacyjnych powstałych podczas świadczenia usług magazynowo - dystrybucyjnych stanowią koszty uzyskania przychodu Spółki ...

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art.15ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za koszty uzyskania przychodu uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1 tej ustawy.

Z powyższego wynika, że warunkiem uznania zwróconych przez Spółkę różnic inwentaryzacyjnych za koszty uzyskania przychodu jest spełnienie przez te wydatki ogólnych warunków określonych w tym przepisie, a więc przede wszystkim;

• poniesienie kosztu przez podatnika,
• celem poniesienia kosztu powinno być uzyskanie przychodu lub zachowanie albo

• zabezpieczenie źródła przychodów,

• związek z prowadzoną działalnością,
• odpowiednie udokumentowanie.
  
  

Zdaniem Spółki ponoszone przez nią wydatki z tytułu rekompensaty kontrahentom stwierdzonych różnic inwentaryzacyjnych spełniają wszystkie określone powyżej kryteria.

W związku z tym wartość wypłaconych przez Spółkę środków pieniężnych na rzecz jej kontrahentów stanowi koszt uzyskania przychodu.

Nie ulega wątpliwości, że Spółka ponosi rzeczywiste koszty związane z wypłatą środków pieniężnych na rzecz jej kontrahentów. Koszty te niewątpliwie są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Spółka dysponuje również odpowiednimi dokumentami, które mogą potwierdzać fakt poniesienia przedmiotowych wydatków i ich istotę.

W opinii Spółki nie ulega również wątpliwości, że zwrócone kontrahentom, stwierdzone /braki/ różnice inwentaryzacyjne stanowią wydatki poniesione przez X Poand w celu uzyskania przychodu lub względnie zachowania albo zabezpieczenia istniejącego już źródła przychodu.

Jak zostało przedstawione powyżej zobowiązanie Spółki do pokrywania różnic inwentaryzacyjnych powstających podczas świadczenia usług magazynowo- dystrybucyjnych wynika z umów o świadczenie usług logistycznych zawartych przez X Poland z poszczególnymi kontrahentami. Świadczenie takich usług stanowi podstawową działalność Spółki i z jej prowadzenia uzyskuje przychody podatkowe. Podstawowym źródłem przychodów Spółki jest grupa stałych kontrahentów, od których Spółka uzyskuje większość przychodów.

Należy podkreślić, że poniesienie przez Spółkę opisanego wydatku w przypadku stwierdzenia konkretnej różnicy inwentaryzacyjnej ma na celu nie tylko wywiązanie się Spółki z zaciągniętego uprzednio zobowiązania, a tym samym uniknięcia odpowiedzialności cywilnoprawnej. Przede wszystkim działanie takie zmierza do utrzymania relacji biznesowych z kontrahentami. W istocie więc nie tylko podejmowanie działań w celu minimalizacji różnic inwentaryzacyjnych, ale i zwrot zaistniałych różnic inwentaryzacyjnych, ma na celu zachowania przez Spółkę wizerunku wiarygodnego partnera biznesowego i umożliwienie jej dalszego świadczenia usług logistycznych na rzecz poszczególnych kontrahentów, które skutkuje uzyskaniem przez X Polska przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy bowiem zauważyć, że niespełnienie przez X Polska umówionego świadczenia powodowałoby nie tylko powstaniem odpowiedzialności cywilnoprawnej Spółki, ale skutkowałoby również utratą istotnych klientów, którzy nieuzyskawszy zwrotu stwierdzonych różnic inwentaryzacyjnych zaprzestaliby korzystać z usług magazynowo-dystrybucyjnych świadczonych przez Spółkę.

Biorąc pod uwagę okoliczność, iż pokrywanie przez operatorów logistycznych różnic inwentaryzacyjnych powstałych podczas wykonywania powierzonych im przez kontrahentów czynności stanowi powszechnie uregulowany standard w branży logistycznej, jest niemal pewne, że niewykonanie przez Spółkę zaciągniętego zobowiązania powodowałoby utratę klientów na rzecz podmiotów konkurencyjnych, a tym samym utratę możliwości osiągnięcia przyszłych zysków przez Spółkę.

W świetle powyższego okoliczność, iż zwrócone przez Spółkę różnice inwentaryzacyjne stanowią wydatki ponoszone przez Spółkę w celu uzyskania przychodu, w tym w celu zachowania lub zabezpieczenia źródeł przychodu, nie powinna budzić wątpliwości.

W tym miejscu Spółka pragnie wskazać na pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18.04.2005r. sygn. 1401-PD-006-32/05/MR, które zostało wydane w oparciu o stan faktyczny analogiczny do będącego przedmiotem niniejszego wniosku.

Zdaniem wnioskodawcy w piśmie tym organ podatkowy wyraźnie wskazał, że tego rodzaju wydatki, jak ponoszone przez Spółkę, wykazują związek z przychodem podatnika i mogą stanowić koszty uzyskania przychodu.

Ponadto Spółka podkreśla, że w orzecznictwie sądów administracyjnych powszechna jest teza, że wystarczy wykazać choćby pośredni związek poniesionych wydatków z przychodem, aby możliwe było zaliczenie tego wydatku do kosztów uzyskania przychodu – argumenty uzasadnienia poparto cytatami wydanych wyroków.

Ponadto Spółka pragnie podkreślić, że powstanie różnic inwentaryzacyjnych nie jest spowodowane zaniedbaniem lub brakiem należytej staranności ze strony X Poland, lecz zjawisko to ma charakter obiektywny i jest typowe w przypadku działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług magazynowo- dystrybucyjnych.

Dodatkowo Spółka wskazuje, że zaliczeniu zwróconych kontrahentom różnic inwentaryzacyjnych nie sprzeciwia się art. 16 ust. 1 pkt.22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który przewiduje, że do kosztów uzyskania przychodu nie zalicza się kar umownych i odszkodowań wypłaconych przez podatników z tytułu;

• wad dostarczonych towarów,
• wad wykonanych robót,
• wad wykonanych usług,
• zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,
• zwłoki w usunięciu wad towarów,
• zwłoki w usunięciu wad wykonania robót,
• zwłoki usunięcia wad wykonania usług.
  
  

W opinii Spółki wskazany powyżej przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uniemożliwia zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów jedynie wydatków mających charakter kar umownych i odszkodowań ponoszonych przez podatników i to tylko w niektórych precyzyjnie określonych w tym przepisie sytuacjach.

Oznacza to, że wszystkie inne należności, w tym innego rodzaju odszkodowania lub kary umowne, wypłacone przez podatników swoim kontrahentom mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, pod warunkiem, że spełniają ogólne kryteria zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu wskazane w art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe stanowisko Spółka uzasadnia tym , iż przepis art.16 ust.1 pkt.22 ustawy pdop dotyczy wyłącznie kar umownych i odszkodowań wypłaconych w sytuacjach szczegółowo określonych w tym przepisie i tym samym a contrario nie ma on zastosowania do innego rodzaju wydatków poniesionych przez podatników, co znajduje potwierdzenie w oficjalnych interpretacjach prawa podatkowego wydanych przez organy podatkowe; tytułem przykładu Spółka wskazuje pisma, w których wskazano, iż innego rodzaju odszkodowania lub kary umowne niż enumeratywnie wymienione w art.16 ust.1pkt.22 ustawy pdop mogą stanowić koszty uzyskania przychodu na zasadach ogólnych.

Zdaniem Spółki „ co do zasady, kary i odszkodowania związane z prowadzoną działalnością są kosztem uzyskania przychodów.” Wyjątek stanowią kary i odszkodowania wymienione w art. 16 ust.1 pkt.22 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Zdaniem Spółki w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art.16 ust.1 pkt.22 nie mieszczą się wydatki ponoszone przez Spółkę i nie ulega wątpliwości, że ponoszone wydatki na rzecz kontrahentów z tytułu różnic inwetaryzacyjnych powstających podczas świadczenia usług magazynowo-dystrybucyjnych mogą być zaliczone przez X Poland do kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki tego rodzaju niewątpliwie związane są z przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej i spełniają ogólne warunki konieczne do zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodu, przewidzianego w art.15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oraz nie mają do nich zastosowania jakiekolwiek wyłączenia przewidziane w art.16 ust.1 tej ustawy.

Spółka podkreśla, że powstawanie różnic inwentaryzacyjnych jest zjawiskiem typowym i nieuniknionym w tego rodzaju działalności gospodarczej jaka jest prowadzona przez X Polska i nie jest następstwem zaniechania lub braku dołożenia przez Spółkę należytej staranności w wykonywaniu usług logistycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art.15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust.1.

Taki zapis oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, zarówno bezpośrednio jak i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem firmy i zabezpieczeniem źródła przychodów. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich racjonalnie poniesionych kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zabezpieczenia źródła przychodu oraz, że nie zostały one enumeratywnie wymienione w art. 16 ust.1 ustawy. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanym w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi logistyczne, których przedmiotem jest towar przekazany przez kontrahentów.

Spółka jako operat logistyczny w pomieszczeniach magazynowych wprowadziła szereg procedur zabezpieczających i ochronnych mających na celu zapobieganie powstawaniu niedoborów lub nadwyżek magazynowych powierzonych towarów.

W umowach jakie zawieranych z kontrahentami jest klauzula, że wszystkie stwierdzone braki towarów / różnice inwentaryzacyjne / będą pokrywane przez X Poland.

Z tego powodu Spółka ubezpiecza swoją działalność operacyjną, w zakres tego ubezpieczenia będą wchodzić różnice inwentaryzacyjne.

W przypadku zaistnienia różnic inwentaryzacyjnych /które jak wskazano nie będą wynikiem braku nienależytej staranności bądź nieracjonalnego działania Spółki/ Spółka zgodnie z wcześniej zawartą umową zostanie obciążona przez zleceniodawcę do pokrycia straty.

Jednocześnie Spółka wystąpi do zakładu ubezpieczeń o wypłatę kwoty z polisy w zakresie poniesionej różnicy inwentaryzacyjnej.

Jak wynika z opisanego stanu konieczność poniesienia wydatku z tytułu różnic inwetaryzacyjnych będzie miała na celu nie tylko wywiązanie się Spółki z zaciągniętego uprzednio zobowiązania, ale również uniknięcia odpowiedzialności cywilnoprawnej, a tym samym zachowania wiarygodności solidnej firmy.

Wydatki związane z realizacją zobowiązania wnikającego z zawartej z kontrahentem umowy są wkalkulowane w ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej Spółki.

Ponadto należy zauważyć, że wypłata kwot z tytułu różnic inwentaryzacyjnych ma zapobiegać eliminowania zbędnych kosztów, np. ale nie tylko, ma być gwarantem solidnej firmy w oczach potencjalnego kontrahenta, zachowania wizerunku wiarygodnego partnera biznesowego, zapewnienia kontrahenta, że w przypadkach zaistnienia określonej sytuacji losowej powstała strata zostanie pokryta przez zleceniobiorcę.

Działania Spółki mające na celu utrzymania dobrych relacji biznesowych z kontrahentem są podyktowane interesem gospodarczym firmy, bowiem niewypełnienie przez Spółkę zaciągniętego zobowiązania powodowałoby utratę potencjalnego klienta, a tym samym utratę możliwości osiągnięcia źródła przychodu.

Wypłacone przez Spółkę na rzecz kontrahentów kwoty z tytułu stwierdzonych różnic inwentaryzacyjnych, wynikające z wcześniej zawartych umów z kontrahentami, stanowią nie tylko realizację wcześniej zaciągniętego zobowiązania, wydatki te są związane z przedmiotem działalności Spółki jaką są świadczenie usług magazynowo-dystrybucyjnych.

Wydatki te ponoszone będą w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Wypłata kwot na rzecz kontrahentów (zobowiązanie wynikające z zawartych umów )z tytułu stwierdzonych różnic inwentaryzacyjnych, w wysokości pokrywającej wysokość straty powstałej u kontrahenta, nie mieści się w katalogu wydatków, o których mowa w art.16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczaniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

O karze umownej mówią art. 483-485 Kodeksu cywilnego. Jest to zależna od woli stron i zastrzeżona w umowie sankcja cywilnoprawna na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego. Jej wysokość jest określona z góry w umowie (powinna być wyrażona w pieniądzu) i co do zasady należy się ona wierzycielowi bez względu na rozmiary poniesionej szkody. Dłużnik nie może się uchylić od wykonania zobowiązania poprzez zapłatę kary umownej, chyba, że wierzyciel wyrazi na to zgodę. Jak podaje Spółka pokrywane przez nią różnice inwentaryzacyjne nie mają charakteru kary ani odszkodowania, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy.

Zaliczenie przez Spółkę przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów uzależnione będzie więc od spełnienia następujących warunków koniecznych tj;

• prawidłowego udokumentowania poniesionego wydatku,
• wykazania związku poniesionego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
• wykazania celowości poniesienia wydatku, którego celem będzie zabezpieczenie źródła przychodu w celu uzyskania przychodu w przyszłości
  
  

Spółka kwalifikując przedmiotowe wydatki do kosztów uzyskania przychodów ma obowiązek każdy przypadek losowy (stwierdzone różnice inwentaryzacyjne) oceniać każdorazowo indywidualnie, w aspekcie całokształtu prowadzonej działalności, okoliczności powstania strat i możliwości ich uniknięcia oraz formy udokumentowania zdarzenia powodującego powstanie straty i ustalenia jej wielkości.

Nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów strat z tytułu stwierdzonych różnic inwentaryzacyjnych powstałych w wyniku braku należytej staranności, bądź nieracjonalnego działania Spółki, jak również w przypadku braku należytego udokumentowani tego wydatku.

Z zapisu art.15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że celem poniesionego wydatku powinno być osiągnięcie przychodu lub przynajmniej potencjalna możliwości jego osiągnięcia.

W ocenie prawnej przedstawionego zdarzenie przyszłego należy uznać, że taki związek zachodzi.

Reasumując, wypłacone przez Spółkę na rzecz zleceniodawców kwoty z tytułu różnic inwentaryzacyjnych, jako wydatki związane z uzyskiwanymi przychodami będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w oparciu o zapis art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 16 ust. 1 ustawy, w tym art. 16 ust. 1 pkt 22.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.