INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sądu, przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2008 r. (data wpływu 29 stycznia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 18 marca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika dokonującego wypłaty wynagrodzenia radcy prawnemu za pomoc prawną z urzędu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika dokonującego wypłaty wynagrodzenia radcy prawnemu za pomoc prawną z urzędu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 24 kwietnia 2006 r. oraz 19 maja 2006 r. Wnioskodawca (Sąd) otrzymał zarządzenia wypłaty wynagrodzenia za pomoc prawną z urzędu dla radcy prawnego. W celu dokonania zapłaty Sąd zwrócił się pisemnie o wystawienie faktury VAT. Do Sądu wpłynęła faktura wystawiona jednak przez spółkę jawną, której jednym ze wspólników jest radca prawny, któremu przyznano wynagrodzenie. Z uwagi na powyższe oddział finansowy Sądu odmówił dokonania zapłaty na podstawie otrzymanej faktury z uwagi na to, że występowała niezgodność wystawcy faktury (spółki) z osobą wskazaną w postanowieniu, dla której Sąd zobowiązany jest wypłacić wynagrodzenie. Sąd ponownie zwrócił się do radcy prawnego o wystawienie faktury VAT, po czym wpłynęła kolejna faktura zawierająca dane spółki jawnej. Faktura ta również została zwrócona przez Sąd jej wystawcy jako nieprawidłowa. Ostatecznie Sąd otrzymał pismo od radcy prawnego z żądaniem zapłaty należności na podstawie otrzymanych i kwestionowanych przez Sąd faktur spółki jawnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Sąd może uznać za prawidłowo wystawioną fakturę i dokonać płatności jeżeli występuje rozbieżność między postanowieniem Sądu przyznającym osobie fizycznej wynagrodzenie a wystawcą faktury, którym jest spółka jawna gdzie dana osoba jest współwłaścicielem tej spółki...
2. Czy Sąd może zaniechać poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z wypłaceniem spółce wynagrodzenia...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych tzn. na pytanie nr 2. Wniosek Sądu w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

W pytaniu nr 2 Wnioskodawca użył pojęcia „zaniechanie poboru”, niemniej jednak opis stanu faktycznego, a także zajęte stanowisko jednoznacznie wskazują, iż w istocie chodzi o obowiązki Sądu jako płatnika względem wypłat wynagrodzeń dla radcy prawnego za wykonanie urzędowych czynności.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do osób wykonujących czynności adwokata lub radcy prawnego z urzędu, którzy wykonują usługi na zlecenie Sądu, Sąd pozostaje płatnikiem i ma obowiązek naliczenia oraz potrącenia 19% zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodu pomniejszonego o koszty uzyskania w wysokości 20%. Przy czym przychód brutto przed odjęciem kosztów i naliczeniem zaliczki pomniejszany jest o kwotę podatku VAT wynikającego z przedłożonej przez adwokata lub radcę prawnego faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Świadczenie pomocy prawnej z urzędu regulują przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296 ze zm.), ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 ze zm).

Zgodnie z § 15 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1349 ze zm.) koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego.

Wykonywanie zawodu radcy prawnego jest nieodłącznie związane z osobistą odpowiedzialnością (dyscyplinarną, cywilną).

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, iż w myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłami przychodów są m.in.:

• pkt 2 – działalność wykonywana osobiście,

• pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy przez działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Przepis art. 13 pkt 6 ww. ustawy stanowi, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9. Z powyższych przepisów wynika, iż pozarolnicza działalność gospodarcza oraz działalność wykonywana osobiście stanowią odrębne źródła przychodu.

Ponadto podkreślić należy, iż w uregulowaniach prawa podatkowego nie ma przeszkód, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą równocześnie wykonywały na zlecenie sądu, prokuratury, czy też ww. organów władzy określone czynności i osiągały z tego tytułu przychody, o których mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie zawiera żadnych wyłączeń.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, iż na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie, zmniejsza się, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2, o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne pobranej przez płatnika, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. (art. 41 ust. 1a ww. ustawy)

Wpływu na obowiązek płatnika wynikający z ww. art. 41 ust. 1 nie ma fakt złożenia bądź nie złożenia przez radcę prawnego oświadczenia, że wykonywane przez niego czynności wchodzą w zakres prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy również podkreślić, że w przypadkach kiedy za świadczone usługi radca prawny wystawi faktury VAT, podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest kwota netto wynikająca z faktury.

Zasadnym jest dodać, iż przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości rozliczeń finansowych Wnioskodawcy z radcą prawnym oraz ze spółką jawną, w której jest on wspólnikiem.

W przypadku bowiem świadczenia pomocy prawnej z urzędu nie ma znaczenia fakt, czy radca prawny jest wspólnikiem spółki jawnej, gdyż to on osobiście świadczy pomoc prawną z urzędu. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od fizycznej, o czym mowa wyżej, kwalifikują uzyskane w ten sposób przychody do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Rodzi to – w zakresie obowiązku podatkowego - określone obowiązki dla dokonującego wypłaty (Wnioskodawcy), który w tej sytuacji pełni funkcję płatnika.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.