INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 29.01.2008 r. (data wpływu 04.02.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu ustanowienia własności lokali na rzecz dotychczasowych najemców - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.02.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu ustanowienia własności lokali na rzecz dotychczasowych najemców.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia Mieszkaniowa na pomocy porozumienia zawartego w dniu 12 grudnia 1989 r. z Przedsiębiorstwem Państwowym w X zawartego w formie pisemnej bez zachowania formy aktu notarialnego zobowiązała się kupić od tego przedsiębiorstwa budynki mieszkalne wielorodzinne położone w X. Najemcami lokali w tych budynkach byli pracownicy Przedsiębiorstwa Państwowego. Spółdzielnia Mieszkaniowa przejęła te budynki w administrowanie z dniem 01 stycznia 1990 r. W ww. porozumieniu z dnia 12 grudnia 1989 r. ustalono cenę budynków, którą to cenę Spółdzielnia Mieszkaniowa zapłaciła Przedsiębiorstwu Państwowemu. Naczelnik Miasta decyzją z dnia 12.12.1989 r. wygasił zarząd Przedsiębiorstwa Państwowego na działkach, na których posadowione były opisane wcześniej budynki mieszkalne wielorodzinne i orzekł przekazać te działki w użytkowanie wieczyste Spółdzielni Mieszkaniowej. W dniu 19 maja 1994 r. Miasto Lubartów aktem notarialnym oddało przedmiotowe działki w użytkowanie wieczyste Spółdzielni Mieszkaniowej i przeniosło na te spółdzielnię własność budynków mieszkalnych posadowionych na tych działkach. W akcie notarialnym wskazano, iż przeniesienie własności tych budynków następuje nieodpłatnie.

W grudniu 2007 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa nabyła własność działek gruntu na których zlokalizowane są przedmiotowe budynki mieszkalne wielorodzinne 27 grudnia 2007 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa na skutek żądań 7 najemców lokali w przedmiotowych budynkach zawarła z tymi najemcami umowy przeniesienia własności lokali zajmowanych przez nich w oparciu o art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119 poz. 1116 ze zm.) z tym, że trzem nabywcom lokali rozłożono spłatę wkładu budowlanego na raty.

Wysokość wkładów budowlanych została ustalona w trybie art. 48 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U z 2003 r. Nr 119 poz. 1116 ze zm.). Wysokość ustalonych wkładów budowlanych dla powyższych lokali została ustalona w wartości niższej niż cena rynkowa tych lokali.

Przedmiotowe budynki mieszkalne wielorodzinne położone w X nie były nigdy po 12.12.1989 r. we władaniu Miasta lecz posiadanie tych budynków zostało przekazane przez Przedsiębiorstwo Państwowe bezpośrednio Spółdzielni Mieszkaniowej .

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dochody uzyskane z tytułu zakupu od spółdzielni mieszkaniowej lokali mieszkalnych przez dotychczasowych najemców - w wysokości odpowiadającej różnicy między ceną rynkową lokali, a ceną zakupu są zwolnione z podatku dochodowego jeżeli lokale te zostały przejęte przez spółdzielnię od przedsiębiorstw państwowych w tym poprzez przekazanie tych lokali w trybie wygaszenia zarządu przedsiębiorstwa państwowego, a następnie przekazania tych budynków przez gminę spółdzielni mieszkaniowej...

Zdaniem wnioskodawcy:

Spółdzielnia Mieszkaniowa w X prezentuje stanowisko, iż dochody uzyskane z tytułu zakupu od spółdzielni mieszkaniowej lokali mieszkalnych przez dotychczasowych najemców - w wysokości odpowiadającej różnicy między ceną rynkową lokali a ceną zakupu, jeżeli lokale te zostały przejęte przez spółdzielnie mieszkaniowe od przedsiębiorstw państwowych w tym poprzez przekazanie tych lokali w trybie wygaszenia zarządu przedsiębiorstwa państwowego, a następnie poprzez przekazanie tych budynków przez gminę spółdzielni mieszkaniowej są zwolnione z podatku dochodowego. Intencją ustawodawcy wyrażoną wart. 21 ust.1 pkt 93 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze. zm.) jak się wydaje było rozwiązanie problemu związanego z istnieniem określonej kategorii lokali mieszkalnych, t. j. mieszkań zakładowych, które stanowiły przeszkodę dla konkurencyjności przedsiębiorstw państwowych, a także nie były dofinansowane. Temu celowi miała służyć ustawa z dnia 12 października 1994 r. o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe ( Dz. U. 119 poz. 567 ze zm.) a także zwolnienie z podatku dochodowego dochodów uzyskanych z zakupu takich lokali po cenie niższej niż rynkowa. Najemcy lokali w budynkach przedsiębiorstw państwowych nie mieli wpływu na to, czy pozostaną najemcami lokali przedsiębiorstwa państwowego czy lokali spółdzielni mieszkaniowej. Tymczasem przyjmując taką wykładnię art. 21 ust.1 pkt 93 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze. zm.), że tylko najemcom lokali przedsiębiorstw państwowych przysługuje zwolnienie z podatku dochodowego z tytułu zakupu lokali po cenie niższej niż rynkowa, zakłada się, że status majątkowy określonej kategorii obywateli pozostających w takiej samej sytuacji prawnej zależy wyłącznie od przypadku. Interpretacja taka, jak wyrażona w poprzednim zdaniu sprzeczna jest z zasadą racjonalności prawodawcy. Zasada racjonalności prawodawcy nakazuje tłumaczyć przepis art. 21 ust.1 pkt 93 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze. zm.) jako odnoszący do wszystkich lokali - w szczególności lokali spółdzielni mieszkaniowych - przejętych od przedsiębiorstw państwowych, państwowych osób prawnych czy też państwowych jednostek organizacyjnych, lokali dla których ustanawia się odrębną własność lokalu na rzecz innej osoby niż właściciel budynku. Nie jest istotny sposób przejęcia tych lokali od przedsiębiorstw państwowych, państwowych osób prawnych czy też państwowych jednostek organizacyjnych, lecz fakt, że dla tych lokali nie była ustanowiona wcześniej odrębna własność lokalu na rzecz innej osoby, niż właściciel budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych mogą być osiągane z wykonywania różnych czynności faktycznych i prawnych, które zostały sklasyfikowane przez ustawodawcę według źródeł przychodów. Katalog źródeł przychodów zawarty jest w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Stosownie do przepisu art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy). Oznacza to, że przychodem z tytułu uzyskania rzeczy lub prawa po obniżonej cenie (t. j. częściowo odpłatnego) jest różnica pomiędzy ceną rynkową stosowaną w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania, a kwotą zapłaconą zbywcy przez nabywcę.

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem koniecznym do uznania świadczenia częściowo odpłatnego za przychód jest jego otrzymanie przez podatnika.

W sytuacji przedstawionej we wniosku – jak wskazano w jego treści - zastosowanie znajdują przepisy art. 48 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.) po nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 125, poz. 873). Zgodnie z przepisami ust. 1 tego artykułu – w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 lipca 2007 r. – na pisemne żądanie najemcy spółdzielczego lokalu mieszkalnego, spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tym członkiem umowę przeniesienia własności lokalu po dokonaniu przez niego:

1. spłaty zadłużenia z tytułu świadczeń wynikających z umowy najmu lokalu;
2. wpłaty wkładu budowlanego określonego przez zarząd spółdzielni w wysokości proporcjonalnej do powierzchni użytkowej zajmowanego mieszkania wynikającej ze zwaloryzowanej ceny nabycia budynku, jeżeli spółdzielnia nabyła budynek odpłatnie.
   
   

Żądanie to przysługuje również osobie bliskiej w stosunku do najemcy. Jeżeli spółdzielnia mieszkaniowa nabyła mieszkanie zakładowe nieodpłatnie, najemca powinien pokryć koszty dokonanych przez spółdzielnię nakładów koniecznych przeznaczonych na utrzymanie budynku, w którym znajduje się ten lokal.

W związku z powyższym, nabycie prawa własności lokalu mieszkalnego przez najemcę spółdzielczego lokalu, jeśli przekształcenie dokonane zostanie zgodnie z przepisami art. 48 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, nie powoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym ustanowienie prawa własności lokalu nie rodzi skutków podatkowych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na Spółdzielni będącej stroną umowy, o której mowa w art. 48 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, nie ciążą zatem obowiązki płatnika wynikające z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock