INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki jawnej przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura –13 lutego 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej podatku od nieruchomości uiszczonego w związku z zawartą umową najmu- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej podatku od nieruchomości uiszczonego w związku z zawartą umową najmu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka na podstawie umowy cywilno – prawnej jest najemcą nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem znajdującym się na nim. Spółka na podstawie umowy zobowiązana jest do ponoszenia wszelkich opłat związanych z użytkowaną nieruchomością, w tym również do opłacenia podatku od nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość podatku od nieruchomości odprowadzanego przez Spółkę na konto urzędu miasta stanowi u niej koszt uzyskania przychodu skoro nie jest ustawowo zobowiązana do płacenia podatku...

Zdaniem wnioskodawcy, art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Interpretacja takiego zapisu oznacza, iż aby dany wydatek można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, konieczne jest poniesienie wydatku, istnienie pośredniego lub bezpośredniego związku wydatku z osiągniętym przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów oraz brak umieszczenia tego wydatku w katalogu wydatków wyłączonych z możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zawartych w przepisach art. 23 ust. 1 cytowanej ustawy. Podatek od nieruchomości nie został wymieniony w katalogu zawartym w przepisach art. 23 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatek wyłączony z możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.W związku z tym, że nieruchomość została najęta w celu prowadzenia działalności a jak wynika z umowy podatek jest wpłacany do urzędu miasta przez Spółkę to stanowi to koszt uzyskania przychodu. Stanowisko to zostało potwierdzone przez wyrok NSA we Wrocławiu SA/Wr 1314/94.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844) podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

1. właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3;
2. posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;
3. użytkownikami wieczystymi gruntów;
4. posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego jeżeli posiadanie:
   

1. wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,
2. jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 2.
   
   

Zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości ciąży na wynajmującym jako właścicielu nieruchomości i nie może być w drodze umowy przeniesione na najemcę ze skutkiem zwalniającym wynajmującego z obowiązku podatkowego, co wynika wprost z cytowanego wyżej art. 3 ww. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, który to przepis określa zakres podmiotowy ustawy. Jednakże nie oznacza to, iż faktyczne opłacanie przez wnioskodawcę tych należności nie jest równoznaczne z ponoszeniem przez niego kosztów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Skoro bowiem, strony umowy najmu ustaliły w umowie, że najemca (wnioskodawca) oprócz czynszu będzie obowiązany płacić czy też zwracać właścicielowi wydatki związane z podatkiem od nieruchomości (związanego z najmowaną nieruchomością) to wydatki te mogą stanowić koszt uzyskania przychodu najemcy pod warunkiem właściwego ich udokumentowania.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka jawna, niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m.in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla Spółki co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.