INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25.01.2008r. (data wpływu 01.02.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na przeprowadzenie szkoleń realizowanych w ramach projektu dofinansowanego ze środków EFS a uznanych przez PARP jako koszt niekwalifikowany - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.02.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na przeprowadzenie szkoleń realizowanych w ramach projektu dofinansowanego ze środków EFS a uznanych przez PARP jako koszt niekwalifikowany.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie szkoleń i doradztwa. W ramach działalności szkoleniowej realizuje projekty dofinansowane ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. W 2007r. Spółka przeprowadziła 4 szkolenia , których koszty zgodnie z projektem realizowanym w latach 01.07.2005 - 30.03.2008 - miały być pokryte w 60 % ze środków EFS otrzymywanych za pośrednictwem PAPR oraz w 40% ze środków firmy, dla której były prowadzone szkolenia. Na skutek zaniedbania pracownika Spółki, szkolenia te nie zostały zgłoszone do PARP w obowiązującym terminie, skutkiem czego była informacja z PARP z dnia 19.10.2007r., że wydatki poniesione na przeprowadzenie 4 szkoleń zrealizowanych w kwietniu 2007r. nie zostały uznane za koszt kwalifikowany. Tym samym na pokrycie tych wydatków nie została przyznana dotacja z PARP, która byłaby przeznaczona na wynajem sali szkoleniowej, wynagrodzenia trenera i usługi hotelowe. Dla Spółki oznacza to, że przychody podatkowe z tytułu realizacji usługi szkoleniowej będą niższe niż poniesione koszty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na przeprowadzenie 4 szkoleń dla klienta a uznane przez PARP jako koszt niekwalifikowany stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem wnioskodawcy, wydatki na zorganizowanie szkoleń stanowią koszt uzyskania przychodów ponieważ:

• są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą,
• zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.
  
  

Bez znaczenia pozostaje fakt, że nie wszystkie koszty związane z usługą szkoleniową zostaną pokryte przychodami a wykonanie tej usługi spowoduje stratę Spółki.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Do czasu zakończenia programów i projektów realizowanych w ramach Narodowego Planu Rozwoju i współfinansowanych ze środków m. in. Europejskiego Funduszu Społecznego na lata 2004-2006 w zakresie ich finansowania stosuje się zasady określone w przepisach art. 209-214 ustawy z dnia 30 czerwca 2005r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm. ) dotyczące udzielanych z budżetu państwa pożyczek na prefinansowanie. Skutkuje to tym, że środki otrzymane przez przedsiębiorców w formie dotacji stanowią przychody stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), natomiast wydatki sfinansowane z tych przychodów będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów stosownie do treści przepisu art. 15 ust. 1 ustawy.

Ustawowa definicja kosztów uzyskania przychodów zawarta w art. 15 ust. 1 wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Ocena , czy w konkretnym przypadku pomiędzy poniesieniem kosztu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwością uzyskania przychodu zachodzi związek przewidziany ww. art. 15 ust. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, winna doprowadzić do ustalenia, czy poniesiony wydatek przyczynił się lub mógł się przyczynić do osiągnięcia przez podatnika przychodu z danego źródła.

Ustawodawca w przepisie art. 15 ust. 1 ustawy nie stawia wprost wymogu, by poniesiony koszt przyniósł określony przychód, lecz był poniesiony w celu jego osiągnięcia. Kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych decydują o zaliczeniu bądź nie wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Takim kryterium nie jest zasada kwalifikowalności kosztów stosowana przy korzystaniu z funduszy strukturalnych, gdzie w ramach pomocy przedsiębiorcom dokonywana jest refundacja części poniesionych przez nich kosztów kwalifikowanych. Za koszty kwalifikowane uznaje się takie wydatki, które są uzasadnione w związku realizacją projektu, są zawarte w budżecie, spełniają kryteria wytycznych dotyczących kwalifikowalności wydatków, zostały poniesione po podpisaniu umowy o dofinansowanie, są udokumentowane. Za koszty niekwalifikowane są uznane koszty nieuzasadnione, niezgodne z wytycznymi, albo koszty kwalifikowane, które nie zostały udokumentowane, zostały poniesione przed podpisaniem umowy o dofinansowanie, albo jak przedstawiono w przedmiotowym wniosku, zostały zgłoszone po terminie.

Oznacza to, że niezakwalifikowanie wydatku do refundacji z EFS nie dyskwalifikuje wydatku jako kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem stanowisko wnioskodawcy w zakresie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.