INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko firmy, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2008r. (data wpływu 5 lutego 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całego podatku naliczonego od wszystkich opłat i rat leasingowych z tytułu nabycia samochodów na podstawie umowy leasingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całego podatku naliczonego od wszystkich opłat i rat leasingowych z tytułu nabycia samochodów na podstawie umowy leasingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wynajmu samochodów osobowych. W ramach prowadzonej działalności zawiera ze swoimi kontrahentami umowy leasingu samochodów osobowych i innych pojazdów wskazanych w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, przy czym Wnioskodawca występuje w tych umowach jako leasingobiorca. Następnie Wnioskodawca jako leasingobiorca tych pojazdów, oddaje te pojazdy w użytkowanie osobom trzecim na podstawie umowy najmu zawartej na okres trwania umowy leasingu, czyli dłuższy niż 6 miesięcy. Pojazdy mają służyć Wnioskodawcy wyłącznie w celu ich wynajmu osobom trzecim w okresie obowiązywania umowy leasingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca ma prawo do odliczenia całego podatku naliczonego (od wszystkich opłat i rat leasingowych) z tytułu nabycia tych samochodów na podstawie umowy leasingu...

Przedstawiając swoje stanowisko Wnioskodawca stwierdził, że zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł. Zgodnie z art. 86 ust. 4 punkt 7 litera b ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawarte w art. 86 ust. 3 ustawy VAT nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i samochody (pojazdy) te są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.Zgodnie z art. 86 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 86 ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.Podstawową zasadą konstrukcji podatku od towarów i usług jest jego neutralność dla przedsiębiorcy. Jeżeli Spółka nie mogłaby odliczać podatku naliczonego w odniesieniu do usług bezpośrednio umożliwiających jej realizację przedmiotu działalności, ta podstawowa zasada byłaby rażąco naruszona. Zasada ta ma wyraz w zdaniu 2 art. 1 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym VAT, obliczony od ceny towaru lub usługi według stawki, która ma zastosowanie do takiego towaru lub usługi, jest wymagalny od każdej transakcji, po odjęciu kwoty podatku poniesionego bezpośrednio w różnych składnikach kosztów. Prawo Rady do ustanowienia tej regulacji wynika bezpośrednio z artykułu 93 Traktatu ustanawiającego Unię Europejską. Obowiązek Rzeczypospolitej Polski do zastosowania się do przywołanej regulacji Rady wynika wprost z artykułu 2 Traktatu z dnia 16 kwietnia 2003 r. dotyczącego przystąpienia między innymi Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej.Mając powyższe na uwadze Spółka uważa, że ograniczenie prawa do odliczenia zawarte w art. 86 ust. 7 ustawy o VAT oznacza rozszerzenie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego w rozumieniu art. 86 ust. 3 ustawy o VAT poza pojazdy nabywane także na użytkowanie pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Skoro art. 86 ust. 4 punkt 7 zastrzegł, że ograniczenie prawa do odliczenia nie dotyczy pojazdów odsprzedawanych lub oddawanych do odpłatnego użytkowania, to dotyczy to nie tylko samochodów nabytych lecz także użytkowanych na podstawie umowy leasingu. Odmienna wykładnia tego przepisu stanowiłaby rażącą dyskryminację podatkową podatników zajmujących się wynajmem samochodów lub innych pojazdów wskazanych w art. 86 ust. 3 ustawy względem podatników nabywających pojazdy w celu ich wynajmu i tym samym naruszenie konstytucyjnej zasady powszechności opodatkowania (art. 84 konstytucji). Z tego też powodu Spółka ma prawo do odliczenia całego podatku naliczonego wynikającego z faktur od leasingodawcy. Zdaniem Wnioskodawcy jego stanowisko w przedmiotowej sprawie jest zgodne ze stanowiskiem zajętym przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Mokotów w postanowieniu z dnia 8 stycznia 2007r. znak: 1433/NG/GV/443-138/2006/LS, opublikowanym na stronach Ministerstwa Finansów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.Przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty - art. 7 ust. 9 ustawy o VAT. Natomiast zgodnie z art. 8. ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że leasing tzw. finansowy, dla celów ustawy o podatku od towarów i usług, został zrównany z dostawą towarów natomiast leasing tzw. operacyjny należy traktować jako usługę.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124. W ust. 3 powołanego przepisu postanowiono, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł. Przy czym regulacja zawarta w ust. 3 ww. artykułu nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy (art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy o VAT).

Przepis art. 86 ust. 7 cyt. ustawy wskazuje, iż w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 86 ust. 3 cyt. ustawy na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa powyżej, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu samochodów osobowych. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności zawiera ze swoimi kontrahentami umowy leasingu samochodów osobowych i innych pojazdów, przy czym w umowach tych występuje jako leasingobiorca. Zatem w opisanym przypadku nie znajdą zastosowania uregulowania zawarte w art. 86 ust. 3 i art. 86 ust. 7 cyt. ustawy. W przedmiotowej sprawie będą miały natomiast zastosowanie przepisy art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b cyt. ustawy. Warunkiem odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie jest bowiem, jak wyraźnie wynika z powyższego przepisu, aby taki pojazd był przeznaczony wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów wymienionych w tym przepisie, przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż Wnioskodawca ma prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących raty leasingowe pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy o VAT, tj.:

• przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, oraz
• samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
  
  

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Przy czym zgodnie z ust. 3 pkt 1 ww. artykułu przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3, tzn. towarów lub usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji oraz wydatków związanych z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów.

Zatem konieczne jest aby wydatki poniesione na zakup tych samochodów stanowiły koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (w przypadku leasingu operacyjnego) lub też pojazdy te, na podstawie przepisów o podatku dochodowym zostały zaliczone przez podatnika do środków trwałych podlegających amortyzacji (w przypadku leasingu finansowego).

Z literalnego brzmienia przepisu art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy o VAT wynika, iż koniecznym warunkiem jego zastosowania jest przeznaczenie samochodu do działalności polegającej m.in. na jego wynajmie przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Z przepisu art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy o VAT nie wynika aby jedna czynność wynajmu przez danego kontrahenta trwała nie krócej niż 6 miesięcy. Oznacza to, iż pełne odliczenie podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu przysługuje również wtedy, gdy samochód zostaje nabyty w ramach prowadzonej działalności z przeznaczeniem oddania go w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i w okresie nie krótszym niż 6 miesięcy jest przekazany do używania kilku podmiotom. Istotne jest, aby przeznaczenie samochodu do działalności polegającej na jego wynajmie trwało nie krócej niż 6 miesięcy, a nie aby jedna czynność wynajmu trwała minimum pół roku.

Reasumując, należy stwierdzić, iż przy zakupie samochodów osobowych, (w ramach leasingu finansowego) lub posiadaniu samochodów w ramach leasingu operacyjnego Wnioskodawcy, którego działalność gospodarcza polega na odpłatnym wynajmie samochodów a samochody te będzie wynajmował przez okres dłuższy niż sześć miesięcy, przysługuje pełne odliczenie podatku naliczonego wynikającego z rat leasingowych i opłat, pod warunkiem, że wydatki na zakup tych samochodów stanowią koszt uzyskania przychodu, ewentualnie samochody te są zaliczane do środków trwałych podlegających amortyzacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.