INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2008 r. (data wpływu 11 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania odszkodowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z żoną prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych w transporcie międzynarodowym. W 2007 r. pojazd Wnioskodawcy uległ wypadkowi drogowemu. Z związku z tym, że sprawcą kolizji był właściciel innego pojazdu, Wnioskodawcy przysługuje odszkodowanie z polisy sprawcy z tytułu utraconych korzyści w okresie naprawy pojazdu. Ubezpieczyciel sprawcy dokonał obliczenia utraconych korzyści. Jednakże stoi on na stanowisku, że może wypłacić odszkodowanie w kwocie netto, czyli po potrąceniu podatku dochodowego w wysokości 19% wyliczonego odszkodowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zdaniem firmy ubezpieczeniowej tyle Wnioskodawca utracił.

Wnioskodawca nadmienia, iż firma ubezpieczeniowa nie odprowadzi potrąconego podatku do Skarbu Państwa, ani nie wystawi wymaganego PIT-u w celu rozliczenia potrąconego podatku dochodowego, celem uniknięcia podwójnego opodatkowania.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, iż pojazd, który uległ wypadkowi drogowemu jest związany z prowadzoną przez prze niego działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odszkodowanie wypłacane prze firmę ubezpieczeniową z tytułu utraconych korzyści jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie powinno być wypłacone w kwocie brutto, a opodatkowanie tej kwoty winno nastąpić po dopisaniu jej do pozostałych przychodów według stawki podatkowej, jaką firma Wnioskodawcy płaci w chwili wypłaty odszkodowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca generalnie zwalnia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych różnego rodzaju świadczenia, które mają charakter odszkodowawczy. Wypłata odszkodowania poprzedzona jest zaistnieniem szkody, dlatego też ma ono służyć jej naprawieniu, zatem nie stanowi realnego przysporzenia majątkowego.

Otrzymane odszkodowania oraz inne świadczenia z tytułu ubezpieczeń osobowych lub majątkowych są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy. Wyjątek od powyższej zasady w myśl art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a) stanowią odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody opodatkowane są według skali podatkowej, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy, lub podatkiem liniowym na podstawie art. 30c.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Przedmiotowe odszkodowanie pozostaje w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą. Przychód z tytułu otrzymanego odszkodowania należy rozliczyć zatem w ramach źródła przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy i należy go wykazać w odpowiedniej ewidencji prowadzonej dla tej działalności i opodatkować łącznie z pozostałymi przychodami z tej działalności.

W przypadku odszkodowania za utracone korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono nie ulega wątpliwości, że gdyby podatnik osiągnął spodziewany zysk, zysk ten podlegałby opodatkowaniu. Wobec tego uzyskane przez niego odszkodowanie powinno również podlegać opodatkowaniu według tych samych zasad. W przeciwnym wypadku podatnik, który uzyskał odszkodowanie za utracone korzyści, byłby w uprzywilejowanej sytuacji w porównaniu z podatnikiem, który tę korzyść osiągnął.

Reasumując w chwili otrzymania odszkodowania powstanie u Wnioskodawcy przychód ze źródła przychodów – działalność gospodarcza, w postaci kwoty otrzymanego odszkodowania.

Stosownie do art. 44 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 – są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f – 3h.

W związku z powyższym – to na osobie fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą, ciąży obowiązek wpłacania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy, z tytułu dochodów zaliczonych do tej działalności, a nie na podmiocie, który na podstawie umowy cywilnoprawnej jest obowiązany do wypłaty odszkodowania za utracone korzyści .

Nadmienić należy, że podmioty pełniące funkcję płatnika zostały wymienione w przepisach Rozdziału 7 – Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników – w artykułach 31 – 35, 41 i 42e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ubezpieczyciel wypłacając odszkodowanie za utracone korzyści wynikające z umowy cywilnoprawnej zawartej z wnioskodawcą nie pełni funkcji płatnika w odniesieniu do ww. świadczeń. W związku z powyższym nie ma obowiązku pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zatem słuszne jest stanowisko Wnioskodawcy, iż kwota wypłacona przez Ubezpieczyciela tytułem odszkodowania nie powinna być pomniejszona o 19% zaliczkę na podatek dochodowy i winna być – co do zasady – opodatkowana przez Wnioskodawcę jako przychód z działalności gospodarczej.

Dodać należy, że ocenie w niniejszej interpretacji podlega opodatkowanie przedmiotowego odszkodowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, natomiast organ podatkowy nie ocenia całokształtu rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą, a Ubezpieczycielem pod względem wad prawnych oraz naruszeń przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę w złożonym w dniu 11 stycznia 2008 r. wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.