INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2008r. (data wpływu 24 stycznia 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2008r. (data wpływu 24 kwietnia 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania, czy potwierdzenie w formie listu e-mailowego spełnia wymogi potwierdzenia dostaw wewnątrzwspólnotowych zgodnie z przepisem art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania, czy potwierdzenie w formie listu e-mailowego spełnia wymogi potwierdzenia dostaw wewnątrzwspólnotowych zgodnie z przepisem art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.
Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 kwietnia 2008r. (data wpływu 24 kwietnia 2008r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 7 kwietnia 2008r., znak: IBPP2/443-51/08/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka dokonuje dostaw wewnątrzwspólnotowych do firmy P. w Finlandii. Raz w miesiącu firma fińska dokonuje potwierdzenia otrzymanych dostaw. Potwierdzenie to ma formę zestawienia dostaw za dany miesiąc, wraz z ilością towaru i datą dokonania dostawy. Lista ta jest podpisywana i stemplowana przez pracownika fińskiej firmy, a następnie skanowana i dostarczana do Spółki w formie listu e-mailowego. Oryginał nie jest przysyłany pocztą tradycyjną. Otrzymana lista jest drukowana i stanowi potwierdzenie dokonanych dostaw.

W uzupełnieniu przedmiotowego wniosku (przesłanym za pismem z dnia 16 kwietnia 2008r.) Spółka wskazała, że oprócz tego dokumentu posiada list przewozowy „CMR” podpisany jedynie przez przewoźnika, bez podpisu odbiorcy towaru (firmy fińskiej), kopię faktury, specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku w formie dowodu dostawy, korespondencję handlową w formie e-maili wraz z zamówieniami, wyciągi bankowe potwierdzające dokonanie zapłaty za dostarczone faktury. Spółka również poinformowała, że zapłata dokonywana jest jednakże po 60-ciu dniach od dostawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy potwierdzenie w formie listu e-mailowego spełnia wymogi potwierdzenia dostaw wewnątrzwspólnotowych zgodnie z przepisem art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług...

Wnioskodawca uważa, że posiadając dokument potwierdzający odbiór towaru w państwie odbiorcy w formie listu e-mailowego spełnia wymogi określone w wyżej wymienionym przepisie (art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług). Ustawodawca nie sprecyzował bowiem formy takiego potwierdzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.
Zgodnie z art. 13 ust. 2 tej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe zharmonizowane, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.
Natomiast stosownie do art. 42 ust. 1 wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

W myśl art. 42 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Należy w tym miejscu zauważyć, że powyższe zastrzeżenie nie ma w przedmiotowej sprawie znaczenia bowiem wskazane wyżej ust. 4 i 5 artykułu 42 ustawy o VAT odnoszą się do sytuacji, które nie mają miejsca w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym.Ponadto stosownie do art. 42 ust. 11 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Jak wynika z powyższego, ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje formy dokumentów, które mają potwierdzać dostawę towarów do kontrahenta unijnego. Niewątpliwie jednak mają one mieć rangę dowodów, których treść (nie forma) potwierdza fakt dokonania dostawy. Muszą więc one w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać okoliczność faktyczną przez nie dowodzoną. Zatem aby podatnik miał prawo rozliczyć daną sprzedaż jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, powinien posiadać w swojej dokumentacji wiarygodne dowody potwierdzające wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie do innego państwa członkowskiego.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Natomiast dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy pełnią funkcję uzupełniającą w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy.

W stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż posiada list przewozowy „CMR” podpisany jedynie przez przewoźnika, jednakże dokument ten nie zawiera podpisu odbiorcy towaru. Potwierdzenie odbioru w formie zestawienia dostaw za dany miesiąc wraz z ilością towaru i datą dokonania dostawy Wnioskodawca otrzymuje drogą elektroniczną w formie listu e-mailowego od odbiorcy towaru. Wnioskodawca uważa, że posiadając dokument potwierdzający odbiór towaru w państwie odbiorcy w formie listu e-mailowego spełnia wymogi określone w ww. przepisie art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT.

Tut. organ nie podziela tego stanowiska. Należy zwrócić uwagę, iż w ww. przepisie art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT jako dokumenty potwierdzające dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju zostały wymienione dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi). Tak więc to otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju dokumenty przewozowe winny zawierać potwierdzenie odbioru towarów przez wewnątrzwspólnotowego nabywcę. Nie ulega zatem wątpliwości, iż wskazany we wniosku dokument potwierdzający odbiór towaru w państwie odbiorcy w formie listu e-mailowego otrzymany od nabywcy towarów nie jest dokumentem, o którym mowa w tym przepisie.

Stąd też za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż posiadając dokument potwierdzający odbiór towaru w państwie odbiorcy w formie listu e-mailowego spełnia on wymogi określone w ww. przepisie art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT.

Trzeba w tym miejscu jednak wyraźnie stwierdzić, iż brak możliwości uznania ww. dokumentu za dokument wskazany w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, nie oznacza, iż nie może on stanowić dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 11 tej ustawy. W sytuacji bowiem gdy Wnioskodawca dysponując dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy oraz listem przewozowym „CMR” podpisanym jedynie przez przewoźnika, jednakże niezawierającym podpisu odbiorcy towaru (jako dokumentem z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy), jednocześnie posiada przesłany przez odbiorcę towaru dokument potwierdzający odbiór towaru w państwie odbiorcy w formie listu e-mailowego, jako dokument wskazany w art. 42 ust. 11, może do tak udokumentowanej transakcji zastosować 0% stawkę na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, przy spełnieniu pozostałych wymagań wskazanych w art. 42 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Reasumując, w świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, iż posiadając dokument potwierdzający odbiór towaru w państwie odbiorcy w formie listu e-mailowego spełnia on wymogi określone w ww. przepisie art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.