INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21.01.2008 r. (data wpływu 24.01.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przez cały 2007 r. Wnioskodawca wychowywał córkę (urodzoną w 2006 r.). W tym czasie na Wnioskodawcy spoczywał główny ciężar utrzymania dziecka.

Wnioskodawca żyje w nieformalnym związku z matką dziecka, która do końca października przebywała na urlopie macierzyńskim i wychowawczym. Matka dziecka nie zamierza rozliczać się wspólnie z dzieckiem na zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 4 o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do końca sierpnia Wnioskodawca miał inne miejsce zamieszkania dla celów podatkowych niż córka i jej matka, lecz od września 2007 r. miejsce zamieszkania jest już takie same W związku z tym zawiadomił o tym fakcie Urząd Skarbowy Warszawa – Mokotów (formularz NIP-3 złożony 13 września 2007 r.).

Wnioskodawca informuje jednocześnie, że w 2007 r. osiągnął wyłącznie dochody ze stosunku pracy oraz umowy o przeniesienie praw autorskich do publikacji prasowych.

Ponadto oświadcza, iż ani do niego ani do dziecka nie mają zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym oraz ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w przedstawionych okolicznościach Wnioskodawca ma prawo złożyć zeznanie roczne rozliczając się z dzieckiem na zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ...

Zdaniem Wnioskodawcy może rozliczyć się na preferencyjnych zasadach przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci, czyli może złożyć zeznanie na zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa).

Twierdzi, że jako kawaler spełnia definicję osoby samotnie wychowującej dziecko, która jest zawarta w art. 6 ust. 4 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Z brzmienia tego przepisu jednoznacznie wynika, że każdy kawaler lub panna wychowująca samotnie dziecko może rozliczyć się na preferencyjnych zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 4 ustawy - jeśli z prawa tego nie korzysta drugie z rodziców.

Definicja zawarta w art. 6 ust. 5 stawia tylko jeden warunek – za osobę samotnie wychowującą dziecko uznaje się tylko jednego z rodziców nie pozostających w związku małżeńskim. Zatem Wnioskodawca uważa, że skoro matka dziecka nie zamierza rozliczać się na zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 4, to może to uczynić on.

Zwraca uwagę, że jego stanowisko jest zgodne z wyrokiem z 18 września 2007 r.(sygn. III SA/Wa 1133/07) Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który stwierdził że jeden z rodziców żyjących w nieformalnym związku może rozliczać się na zasadach przewidzianych dla samotnych rodziców, czyli na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy.

W dalszej części wniosku Wnioskodawca przywołuje obszerną część uzasadnienia powyższego wyroku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) od osób samotnie wychowujących dzieci w roku podatkowym:

1. dzieci małoletnie,
2. dzieci, bez względu na wiek, na które, zgodnie z odrębnymi przepisami, pobierany był zasiłek pielęgnacyjny,
3. dzieci do ukończenia 25 lat uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach o szkolnictwie wyższym, lub w przepisach o wyższych szkołach zawodowych, jeżeli w roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów z wyjątkiem dochodów wolnych od podatku dochodowego, renty rodzinnej oraz dochodów w wysokości nie powodującej obowiązku zapłaty podatku.
   
   - podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7; z tym ,że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie
   
   

Natomiast stosownie do art. 6 ust. 5 ww. ustawy za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Zgodnie z art. 6 ust. 8 powołanej ustawy, zasada ta nie ma zastosowania, gdy do osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym ( z wyjątkiem określonym w ust. 9 tego przepisu, tj. dotyczące zryczałtowanej formy opodatkowania dochodów z najmu, podnajmu itd. ), lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Po łącznym spełnieniu określonych warunków, podatnik może być opodatkowany na zasadach przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci, jeżeli zgłosi taka wolę we wniosku wyrażonym w zeznaniu rocznym, złożonym w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym ( art. 6 ust. 10 ustawy ).

Cytowane przepisy wprowadzono, mając na uwadze zasadę równości i sprawiedliwości społecznej, w związku z mniej korzystną sytuacją osób samotnie wychowujących dzieci od osób wychowujących dzieci wspólnie z drugim rodzicem.

Przepis art. 6 ust. 5 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do stanu cywilno-prawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jednocześnie o samotnym wychowaniu dziecka nie musi przesądzać orzeczenie sądowe o sprawowaniu władzy rodzicielskiej przez jedno z rodziców. Warunek taki jest decydujący tylko i wyłącznie w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim. Natomiast w sytuacji, gdy żadne z rodziców nie jest pozbawiony władzy rodzicielskiej, a oboje są stanu wolnego, zarówno jeden jak i drugi może samotnie wychowywać dziecko. Przy czym prawo do omawianej preferencji będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców ( opiekunów prawnych ), który faktycznie w roku podatkowym samotnie wychowywał dziecko, czyli sprawował nad nim stałą opiekę, zamieszkując z nim. Spełnienie tylko jednej przesłanki, tj. statusu cywilnego rodzica ( opiekuna prawnego ), o którym mowa w art. 6 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych , w sytuacji, gdy nie wiąże się z okolicznością samotnego wychowywania dziecka, nie daje prawa z omawianego sposobu opodatkowania dochodów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatnik jest kawalerem żyjącym w nieformalnym związku z matką swojego dziecka – wspólnie zamieszkują i wychowują swoją córkę. Tym samym Wnioskodawca – jako kawaler – spełnia jeden z warunków wynikających z definicji określonej w art. 6 ust. 5 ustawy. Jednakże warunek ten jest niewystarczający , aby móc skorzystać z preferencyjnej formy opodatkowania.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy uznać, iż nie może Pan skorzystać z preferencyjnego opodatkowania jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Odnośnie cytowanego we wniosku wyroku z dnia 18 września 2007 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o sygn. Akt III SA/Wa 1133/07, na który powołał się podatnik, organ podatkowy wyjaśnia, że orzeczenia sądu są wydawane w indywidualnych sprawachi nie wiążą organu podatkowego właściwego do wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.