INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 08.01.2008r. (data wpływu 14.01.2008r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie:

1. uznania opłat za korzystanie ze znaku towarowego za koszty uzyskania przychodów – jest prawidłowe
2. momentu zaliczenia ww. opłat do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2008r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opłat za korzystanie ze znaku towarowego za koszty uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się organizacją transportu towarów. Jest to transport krajowy jak i pomiędzy krajami Unii Europejskiej. W celu umocnienia oraz poprawy konkurencyjności na rynku polskim i europejskim Spółka podpisała umowę na prawo do korzystania ze znaku towarowego X. Spółka, zgodnie z umową może używać tego znaku na folderach, materiałach reklamowych, samochodach, ubraniach pracowników, jak również może umieszczać ten znak w nagłówkach pism przewodnich kierowanych do potencjalnych klientów. Umowa ta jest zawarta na okres 01 stycznia 2006 do grudnia 2009. Znak ten należy do Spółki X z siedzibą we Y. Opłata za korzystanie z tego znaku uzależniona jest od obrotu jaki Spółka osiągnie za okres 12 miesięcy poprzedniego roku. Opłata ta wynosi określony procent od obrotu Spółki. Płatność za korzystanie ze znaku nastąpi w przeciągu 30 dni od dnia wystawienia faktury przez Spółkę X z Y.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszt jaki Spółka ponosi z tytułu używania znaku towarowego X jest kosztem podatkowym, a jeżeli tak to w jakim momencie ten koszt należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Spółka uważa iż koszt używania znaku towarowego jest kosztem zaliczanym do kosztów uzyskania przychodów. Koszt ten jest kosztem jednorazowym i należy go zaliczyć do kosztów roku poprzedniego. Pomimo wystawienia faktury w miesiącu roku następnego. Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawartymi w art. 15 ust. 1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Spółka stoi na stanowisku iż podpisując umowę na korzystanie ze znaku towarowego ponosi koszt w celu osiągnięcia przychodu jak i koszt polegający na zabezpieczeniu obecnych przychodów, Spółka korzystając ze znaku towarowego osiąga niewątpliwie większy przychód niż gdyby nie używała tego znaku. Ponadto Spółka uważa iż zaliczenie tego kosztu do kosztów podatkowych powinno nastąpić w grudniu roku poprzedniego, zgodnie z art. 15 ust 4b ustawy, gdzie koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego są potrącane w roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody. Pomimo, iż znak towarowy należy amortyzować, gdyż umowa na korzystanie ze znaku zawarta jest na okres 3 lat, to uwzględniając warunek iż płatność za używanie znaku zależy od obrotu Spółki, oznacza to iż nie można dokonać właściwej wyceny wartości tego prawa do znaku na początku roku korzystania ze znaku. Zgodnie z art. 16g ust. 14 mówiącym o wyliczaniu wartości początkowej prawa majątkowego w przypadku, gdy wynagrodzenie wynikające z umowy licencyjnej jest uzależnione od przychodów to wartość tego wynagrodzenia przy wycenie do amortyzacji znaku towarowego pomija się. Biorąc pod uwagę ten zapis Spółka zalicza opłatę za korzystanie ze znaku do kosztów uzyskania przychodów w ostatnim dniu miesiąca roku, którego faktura dotyczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie:

1. uznania opłat za korzystanie ze znaku towarowego za koszty uzyskania przychodów – jest prawidłowe,
2. momentu zaliczenia ww. opłat do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zajmująca się organizacją transportu towarów, zawarła umowę na prawo do korzystania ze znaku towarowego. Spółka, zgodnie z umową może używać tego znaku na folderach, materiałach reklamowych, samochodach, ubraniach pracowników, jak również może umieszczać ten znak w nagłówkach pism przewodnich kierowanych do potencjalnych klientów.

Z zawartej umowy licencyjnej wynika obowiązek opłaty za korzystanie z tego znaku, określonej procentowo w zależności od osiągniętego obrotu za okres 12 miesięcy. Celem wyjaśnienia czym jest znak towarowy należy posłużyć się jego definicją zawartą w art. 120 ustawy z dnia z dnia 30 czerwca 2000r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003r., Nr 119, poz. 1117 ze zm.). Znakiem towarowym jest każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa, w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Znak towarowy o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą zaliczyć należy do wartości niematerialnych i prawnych (art. 16b ust. 1 ww. ustawy). Zasady ustalenia wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia art. 16g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, w sytuacji gdy wynagrodzenie z prawa do korzystania ze znaku towarowego jest w całości uzależnione od wysokości przychodów z niego uzyskanych, ponoszone opłaty stanowią w całości koszt uzyskania przychodów.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu.

Ustawa przewiduje dwie kategorie kosztów, a mianowicie:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
  
  

Do pierwszej kategorii kosztów należy zaliczyć koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu, druga zaś kategoria obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

W nawiązaniu do powyższego należy uznać, iż koszty ponoszone w związku z korzystaniem ze znaku towarowego należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami.

Koszty te na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy).

Ujęcie w księgach rachunkowych (zaksięgowanie) kosztu na określony dzień decyduje o dacie i sposobie rozliczenia wydatku jako kosztu podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.