Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPB2/415-424/08/BJ
Data
2008.05.07
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Zwolnienia przedmiotowe
Słowa kluczowe
odszkodowania
szkody
zwolnienia przedmiotowe
Istota interpretacji
1. Czy od odszkodowania w wysokości 7.197,42 zł wypłaconego przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe dnia 07 listopada 2007r. należy zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych? 2. Czy od odszkodowania (tzw. franszyzy) w wysokości 8.000 zł wypłaconej przez firmę dnia 02 stycznia 2008r. należy zapłacić podatek dochodowy? 3. Czy wnioskodawca jako płatnik karty podatkowej może sam rozliczyć powyższe sumy odszkodowania?
Wniosek ORD-IN
2 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana M., przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 27 lutego 2008r.), uzupełnionym w dniach 17 marca 2008r. oraz 14 maja 2008r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaconej kwoty odszkodowania – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 27 lutego 2008r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 17 marca 2008r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaconej kwoty odszkodowania. Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 08 maja 2008r. wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 14 maja 2008r.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca razem z żoną mieszka w budynku jednorodzinnym, który jest ich wspólnotą majątkową. W latach 2004-2007 firma S. w bezpośredniej bliskości tego budynku prowadziła budowę drogi ekspresowej. W trakcie trwania budowy drogi wynajęta przez firmę S. firma M. prowadziła monitoring budynku mieszkalnego (fotografie, oględziny itp.). W trakcie budowy powstały liczne pęknięcia na elewacji zewnętrznej i wewnątrz budynku. W wyniku analizy uszkodzeń firma uznała szkodę w budynku mieszkalnym wnioskodawcy i po negocjacjach uznano wysokość szkody na kwotę 15.197,42 zł. Firma S. od zdarzeń związanych z ww. budową drogi była ubezpieczona. Umowa między firmami była taka, że szkodę do wysokości 8.000 zł tzw. franszyzę redukcyjną wypłacała firma S., a powyżej tej kwoty ubezpieczyciel. W związku z powyższym w dniu 07 listopada 2007r. na podane konto bankowe żony wpłynęła część odszkodowania wypłacona przez ubezpieczyciela w wysokości 7.197,42 zł, a w dniu 02 stycznia 2008r. odszkodowanie za szkodę związaną z uszkodzeniem budynku od firmy S., tzw. franszyza, w wysokości 8.000 zł.
W piśmie uzupełniającym z dnia 17 marca 2008r. wnioskodawca poinformował, że: - po dniu 27 lutego 2008r. od firmy S., która dnia 02 stycznia 2008r. wypłaciła na konto żony odszkodowanie za szkodę związaną z uszkodzeniem budynku (franszyza) w wysokości 8.000 zł, żona otrzymała pismo, w którym S. prosi o dane do PIT-8C,
- uszkodzony budynek jest wspólnością majątkową (małżeńską) i firma S. uznała, że PIT-8C może wystawić na jego imię i nazwisko. W związku z powyższym do firmy S. posłał swoje dane.
Natomiast w piśmie uzupełniającym z dnia 14 maja 2008r. wnioskodawca wyjaśnił, iż firma M., która prowadziła monitoring budynku mieszkalnego w związku z pracami drogowymi prowadzonymi przez firmę S., monitoringiem z dnia 08 marca 2007r. opisała uszkodzenia budynku i uznała szkodę. Ubezpieczyciel firmy S., po ugodzie w umowie cywilnoprawnej (ustnej) w oparciu o kosztorysy naprawy uznał wysokość szkody na kwotę 15.197, 42 zł netto. Ubezpieczyciel dnia 27 listopada 2007r. wypłacił odszkodowanie w wysokości 7.197,42 zł. Firma S. wypłaciła drugą część odszkodowania dnia 02 stycznia 2008r. w wysokości 8.000 zł, tzw. franszyzę redukcyjną. Podstawą naliczenia odszkodowania nie były przepisy odrębnych ustaw lecz chodziło o naprawę szkód, które powstały w wyniku działań firmy S.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
- Czy od odszkodowania w wysokości 7.197,42 zł wypłaconego przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe dnia 07 listopada 2007r. należy zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych...
- Czy od odszkodowania (tzw. franszyzy) w wysokości 8.000 zł wypłaconej przez firmę dnia 02 stycznia 2008r. należy zapłacić podatek dochodowy...
- Czy wnioskodawca jako płatnik karty podatkowej może sam rozliczyć powyższe sumy odszkodowania...
Zdaniem wnioskodawcy, od kwoty odszkodowania nie powinno się płacić podatku dochodowego od osób fizycznych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem: - określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
- odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
- odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
- odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
- odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
- odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane na zasadach, o których mowa w art. 27 ust. 1 lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
- odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód.
Zgodnie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są inne źródła. W myśl art. 11 ust. 1 tej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Natomiast stosownie do art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Zwrot „w szczególności” użyty w ww. artykule oznacza, iż ustawodawca jedynie przykładowo wskazał, jakie przychody należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9. Katalog ten nie jest więc zamknięty. Oznacza to, że do „innych źródeł” należy zakwalifikować wszelkie przychody – w rozumieniu ustawy – których nie można zaliczyć do któregokolwiek z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1 – 8 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, iż wypłacone w dniu 07 listopada 2007r. oraz w dniu 02 stycznia 2008r. kwoty z tytułu odszkodowania za szkody związane z uszkodzeniem budynku są związane z realizacją umowy ubezpieczenia zawartej przez firmę prowadzącą budowę drogi. Zgodnie z tą umową szkodę do wysokości 8.000 zł (franszyzę redukcyjną) miał wypłacić ubezpieczony, a powyżej tej kwoty ubezpieczyciel. Skoro, wysokość szkody uznano na kwotę 15.197,42 zł, stosownie do postanowień ww. umowy ubezpieczenia część odszkodowania w wysokości 7.197,42 zł została wypłacona przez ubezpieczyciela, natomiast franszyza redukcyjna w wysokości 8.000 zł została wypłacona przez firmę prowadzącą budowę drogi. W świetle przedstawionych powyżej uregulowań prawnych należy stwierdzić, iż przedmiotowe odszkodowanie należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając na uwadze, że uszkodzony budynek jest wspólnością majątkową małżonków wypłacone z tego tytułu odszkodowanie stanowi dochód małżonków, a ponieważ zostało wypłacone na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej nie podlega ono zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Reasumując, wypłacona przez ubezpieczyciela w dniu 07 listopada 2007r. kwota w wysokości 7.197,42 zł, jak również wypłacona przez firmę prowadzącą budowę drogi w dniu 02 stycznia 2008r. franszyza redukcyjna w wysokości 8.000 zł, stanowią przychód z innych źródeł. Oznacza to, iż każda z ww. kwot w roku otrzymania powinna być doliczona do pozostałych przychodów podlegających opodatkowaniu według skali podatkowej, uzyskanych w tym roku podatkowym i opodatkowana w zeznaniu rocznym. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Stosownie do art. 6 ust. 2 ww. ustawy małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany. Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (art. 6 ust. 8 ustawy). Skoro wnioskodawca korzysta z opodatkowania w formie karty podatkowej i mają do niego zastosowanie przepisy ustawy z dnia 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), to nie ma prawa do opodatkowania dochodów w sposób określony w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskany przychód z tytułu odszkodowania nie może być również rozliczony w ramach prowadzonej przez niego działalności.
Wobec powyższego, osoba na imię której zostanie wystawiony PIT-8C winna kwotę z niego wynikającą w roku otrzymania wykazać w zeznaniu rocznym jako przychód z innych źródeł i opodatkować wraz z innymi dochodami na zasadach ogólnych. Natomiast w przypadku, gdy PIT-8C zostanie wystawiony na obu małżonków, to wynikające z nich kwoty winny zostać wykazane przez wnioskodawcę i małżonkę w odrębnych zeznaniach.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
|