INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2008 r. (data wpływu 18 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowanego przychodu i związanego z tym obowiązku płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowanego przychodu i związanego z tym obowiązku płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie umowy zawartej dnia 1 września 2005 r. („Umowa” lub „Umowa Sprzedaży Znaków Towarowych”) Wnioskodawca dokonał zakupu znaków towarowych od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą („Zbywca”), posiadającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Zgodnie z ww. Umową, ustalone wynagrodzenie z tytułu zbycia znaków towarowych należne Zbywcy obejmowało określoną w Umowie łączną kwotę netto plus należny podatek od towarów i usług. Płatność wynagrodzenia miała zostać dokonana w 3 transzach w następujący sposób: pierwsza transza należności została zapłacona we wrześniu 2005 roku, natomiast pozostałe dwie transze zostały zdeponowane na zastrzeżonych rachunkach bankowych („escrow”), na podstawie umów rachunku zastrzeżonego zawartych pomiędzy bankiem prowadzącym rachunki, Zbywcą oraz Wnioskodawcą.

Wnioskodawca podał, że zwrócił się z wnioskiem o interpretację do Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, który wydał interpretację stwierdzającą, iż na podstawie art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na Wnioskodawcy ciąży obowiązek płatnika podatku dochodowego Zbywcy od wypłat dokonywanych na jego rzecz zgodnie z postanowieniami Umowy Sprzedaży Znaków Towarowych. Rachunki zastrzeżone otwarte zostały jako rachunki Wnioskodawcy i z jednej strony miały zabezpieczyć Wnioskodawcę na wypadek roszczeń w stosunku do Zbywcy, wynikających z Umowy Sprzedaży Znaków Towarowych, a drugiej strony, miały również stanowić zabezpieczenie dla Zbywcy, że pieniądze staną się dostępne dla niego, jeżeli zostaną spełnione warunki, określone w Umowach rachunków zastrzeżonych oraz w Umowie Sprzedaży Znaków Towarowych. Umowy rachunków zastrzeżonych przewidywały, że środki zdeponowane przez Wnioskodawcę na rachunkach zastrzeżonych zostaną oprocentowane, a naliczone odsetki będą kapitalizowane (miesięcznie). Zamiarem Wnioskodawcy oraz Zbywcy było (przy założeniu braku roszczeń ze strony Wnioskodawcy), aby odsetki przypadały Zbywcy, ponieważ Zbywca zgodził się na odroczenie płatności przy tym założeniu. Dlatego, zgodnie z umowami rachunków zastrzeżonych, odsetki miały przypadać temu podmiotowi, któremu ostatecznie przypadną zdeponowane środki. Wobec ziszczenia się warunków i terminu wypłaty środków z rachunków zastrzeżonych, odsetki narosłe od środków na rachunkach zastrzeżonych przypadać powinny Zbywcy. Powstały jednak wątpliwości dotyczące ewentualnych obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu Zbywcy w odniesieniu do wypłacanych przez bank odsetek. W drodze stosownych aneksów, strony uzgodniły, że kwota środków zgromadzonych na rachunkach zastrzeżonych, stanowiąca równowartość odsetek naliczonych od środków zgromadzonych na tych rachunkach, pozostanie na rachunku zastrzeżonym do dnia określonego przez strony umowy. W konsekwencji, kwota stanowiąca równowartość odsetek naliczonych do dnia wypłaty środków zdeponowanych na rachunkach zastrzeżonych w dalszym ciągu pozostaje na rachunku zastrzeżonym i podlega oprocentowaniu.

W dniu 27 czerwca 2007 r. Wnioskodawca złożył wniosek o udzielenie interpretacji podatkowej, co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego, który następnie został uzupełniony pismem z dnia 16 sierpnia 2007 r. We wniosku z dnia 27 czerwca 2007 r. Wnioskodawca zwrócił się o wyjaśnienie, czy: „(…) wykonując na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych funkcję płatnika w odniesieniu do wypłat wynagrodzenia z tytułu sprzedaży znaków towarowych na rzecz Zbywcy, traktując jego przychód jako uzyskany ze źródła przychodów określonego w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien także potrącić zaliczkę na podatek od wypłacanych przez bank Zbywcy odsetek traktując je jako część wynagrodzenia (ceny) z tytułu sprzedaży znaków towarowych, czy może powinien potrącić podatek od odsetek na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Postanowieniem z dnia 25 września 2007 r. (nr ref. ZD/...) Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu potwierdził, że: „w przedstawionym stanie faktycznym nie ciążą na Wnioskodawcy obowiązki płatnika, określone w art. 41 ust. 1 oraz ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Naczelnik Urzędu Skarbowego nie wskazał jednak, czy na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika w związku z dokonywanymi przez bank na rzecz Zbywcy wypłatami na jakiekolwiek innej niż określona powyżej podstawie prawnej. Tym samym – zdaniem Wnioskodawcy - w przedmiotowym zakresie, sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty, w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jakiekolwiek przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie nakładają na Spółkę obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych lub potrącenia podatku dochodowego od osób fizycznych od dokonywanych przez bank na rzecz Zbywcy wypłat środków finansowych, stanowiących równowartość skapitalizowanych odsetek naliczonych od środków zgromadzonych na bankowych rachunkach zastrzeżonych...

Zdaniem Wnioskodawcy żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie nakłada na Wnioskodawcę obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych lub potrącenia podatku dochodowego od osób fizycznych od dokonywanych przez bank na rzecz Zbywcy wypłat środków finansowych, stanowiących równowartość skapitalizowanych odsetek naliczonych od środków zgromadzonych na bankowych rachunkach zastrzeżonych.

W opinii Wnioskodawcy, dokonywana na rzecz Zbywcy wypłata środków finansowych, o których mowa powyżej, stanowi wynagrodzenie dla Zbywcy za wyrażenie przez niego zgody na odroczenie płatności ceny sprzedaży prawa do znaku towarowego, co potwierdza wydana na wniosek Wnioskodawcy interpretacja podatkowa o nr ref. ZD/(...). W konsekwencji, z uwagi na to, ze wypłaty tego typu nie stanowią okoliczności, w związku z którymi ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakładają na wypłacającego obowiązki płatnika, Wnioskodawca nie ma z tego tytułu obowiązku pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych lub potrącenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

W Umowie Sprzedaży Znaków Towarowych, Zbywca i Wnioskodawca określili cenę sprzedaży znaków towarowych kwotowo i cena ta nie zawierała ewentualnych odsetek od części ceny zablokowanej i zabezpieczonej na rachunkach zastrzeżonych. Zbywca miał prawo otrzymać pozostałą część ceny, chyba że nie zostałyby spełnione warunki określone w Umowie. W takim przypadku Wnioskodawca uzyskałaby te środki z powrotem na poczet odszkodowania za nieprawidłowe wykonanie Umowy albo jako obniżenie ceny. Środki zdeponowane na rachunkach zastrzeżonych stanowiły część ceny za sprzedane znaki towarowe przynosząc pożytki w postaci odsetek.

Zamiarem Wnioskodawcy oraz Zbywcy było, aby odsetki przypadały Zbywcy (przy założeniu braku roszczeń ze strony Wnioskodawcy), ponieważ Zbywca zgodził się na odroczenie płatności przy tym założeniu. Kwestia czy rachunek zastrzeżony otwarty jest dla jednej lub drugiej strony nie ma znaczenia, ponieważ środki z takiego rachunku mogą być wypłacone przez bank tylko zgodnie z warunkami umowy rachunku zastrzeżonego, które co do zasady traktują strony w ten sam sposób, tj. uzależniają możliwość dysponowani środkami od warunków umowy, a nie od tego czyim rachunkiem jest rachunek zastrzeżony.

Należy też zwrócić uwagę, że chociaż odsetki pojawiają się na rachunku prowadzonym przez bank dla Wnioskodawcy, nie ma on prawa do tych odsetek, nie może ich wypłacić ani w żaden sposób z nich skorzystać. Stosownie bowiem do postanowień umowy rachunku zastrzeżonego, posiadacz rachunku (tj. Wnioskodawca) nie był upoważniony do ustanawiania zastawów, innych zabezpieczeń lub też innego dysponowania swymi prawami do wszelkich środków pieniężnych zdeponowanych na rachunku bez uprzedniej pisemnej zgody banku i Zbywcy. Należy zatem przyjąć, że odsetki należne były Zbywcy w przypadku prawidłowego wykonania przez niego umowy.

W interpretacji podatkowej z dnia 25 września 2007 r. (nr ref. ZD/...) Naczelnik Urzędu Skarbowego podniósł, że: ”W kontekście powyższego, świadczenie pieniężne stanowiące równowartość odsetek naliczonych od środków zgromadzonych na tym bankowym rachunku zastrzeżonym nie powinno być utożsamiane z wynagrodzeniem dla Zbywcy z tytułu odpłatnego zbycia prawa do znaku towarowego, albowiem z tego tytułu uzyskuje on ekwiwalent w postaci określonej kwotowo ceny sprzedaży. Przedmiotowe świadczenie należałoby traktować jako wynagrodzenie za wyrażenie przez Zbywcę zgody na odroczenie płatności ceny sprzedaży z tytułu odpłatnego zbycia prawa do znaku towarowego, na co wskazuje sam Wnioskujący. Wskutek nieuznania świadczenia pieniężnego stanowiącego równowartość odsetek naliczonych od środków zgromadzonych na tym bankowym rachunku zastrzeżonym, za przychód z odpłatnego zbycia prawa do znaku towarowego, a więc za przychód, o którym stanowi się w art. 18 ustawy podatkowej, na dokonującym tego świadczenia Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki określone w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

W innym miejscu Naczelnik Urzędu Skarbowego argumentował następująco:

„Tutejszy organ podatkowy pragnie zwrócić uwagę na podnoszoną przez Wnioskującego kwestię kapitalizacji odsetek od środków finansowych zdeponowanych na bankowym rachunku zastrzeżonym, wskutek której odsetki naliczone od środków zgromadzonych na rachunku powiększają kapitał. Z powyższego wynika, iż z datą kapitalizacji odsetki traciły odrębny od kwoty głównej depozytu byt prawny, stając się jego częścią. W kontekście powyższych rozważań środki finansowe, które – wobec ziszczenia się warunków i terminu wypłaty środków z rachunków zastrzeżonych – wypłacane są Zbywcy, nie mogą być uznane za odsetki, postrzegane jako wynagrodzenie za korzystanie z cudzych pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku, ale wynagrodzenie za wyrażenie przez Zbywcę zgody na odroczenie płatności ceny sprzedaży prawa do znaku towarowego, stanowiące – jak podnosi Wnioskodawca – równowartość odsetek naliczonych od środków zgromadzonych na tym bankowym rachunku zastrzeżonym”.

Wypłacane przez bank na rzecz Zbywcy środki, stanowiące równowartość skapitalizowanych odsetek naliczonych od środków zgromadzonych na bankowych rachunkach zastrzeżonych, nie stanowią wynagrodzenia dla Zbywcy z tytułu odpłatnego zbycia prawa do znaku towarowego. Nie stanowią one również odsetek postrzeganych jako wynagrodzenie za korzystanie z cudzych pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku. W konsekwencji, Wnioskodawca uważa, że nie jest zobowiązany do pobrania od tych wypłat zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (potrącenia podatku dochodowego od osób fizycznych) na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (co wynika z postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego o nr ref. ZD/...).

Naczelnik nie stwierdził jednak czy na Wnioskodawcy nie spoczywa obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy (potrącenia podatku dochodowego od osób fizycznych) Zbywcy na podstawie innego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 tej ustawy, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczki na podatek dochodowy. Należy zatem przyjąć, że w świetle art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczka na podatek dochodowy od dochodów osiąganych przez osoby o nieograniczonym obowiązku podatkowym, należna jest od dochodów z wyliczonych enumeratywnie źródeł przychodów.

Ponadto, zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 1 tej ustawy, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych ze ściśle wyliczonych tytułów określonych w art. 29 (dotyczy nierezydentów), art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5. Wnioskodawca zwraca uwagę, iż podobnie jak w przypadku art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawarta w art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lista tytułów rodzących obowiązek pobrania przez płatnika podatku dochodowego od dokonywanych wypłat jest zamknięta („numerus clausus”). Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacane przez bank na rzecz Zbywcy środki finansowe, stanowiące równowartość skapitalizowanych odsetek naliczonych od środków zgromadzonych na bankowych rachunkach zastrzeżonych, nie należą do żadnego ze źródeł przychodów wymienionych w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy należy przyjąć, że Wnioskodawca nie jest obowiązany pobierać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych lub potrącać podatku dochodowego od osób fizycznych od dokonywanych z tego tytułu wypłat. Jak wynika bowiemz przepisów Ordynacji podatkowej, podstawa prawna ustanowienia określonego podmiotu płatnikiem musi być wyraźna, a nie domniemana. Tymczasem, w przypadku Wnioskodawcy brak jest takiej podstawy prawnej.

W opinii Wnioskodawcy, wypłacane przez bank na rzecz Zbywcy środki finansowe, stanowiące równowartość skapitalizowanych odsetek naliczonych od środków zgromadzonych na bankowych rachunkach zastrzeżonych, stanowią dla Zbywcy tzw. przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy podkreślić, że art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uzupełnieniem katalogu źródeł przychodów, znajdującego się w art. 10 ust. 1 pkt 9 „inne źródła”. Przepis ten poprzez zawarcie w swojej treści terminu „w szczególności” nie rozstrzyga ostatecznie, co jest przychodem z tego źródła, a jedynie wymienia w sposób przykładowy tego rodzaju przychody. Tym samym, przychodami z innych źródeł będą także inne przychody, nie wymienione wyraźnie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wskazują komentatorzy, „do źródła tego należą wszystkie pozostałe przychody nie mieszczące się w inny źródłach przychodów” (por. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, Komentarz, Warszawa 2006, str. 368). W związku z opisanym powyżej stanem faktycznym Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.