INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 15.04.2008r. (data wpływu 23.04.2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania prowadzonej działalności gospodarczej za zwolnioną z podatku VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.04.2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania prowadzonej działalności gospodarczej za zwolnioną z podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. pośrednictwo finansowe pozostałe gdzie indziej niesklasyfikowane. Na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności lub przelewu wierzytelności nazywanej także cesją wierzytelności nabywa wierzytelności pieniężne za cenę zakupu niższą od wartości nominalnej tych wierzytelności.

Obrót wierzytelnościami, a w przypadku Wnioskodawcy nabycie wierzytelności, prowadzony jest na własny rachunek z zaangażowaniem własnych środków wraz z przejęciem ryzyka wypłacalności dłużnika i mieści się w grupowaniu PKWiU 65.23.10-00.00 „Usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane”. Stanowisko co do uznania zakupu wierzytelności za taką usługę potwierdza także wyrok WSA z 06.02.2007r. (II SA/Wa 3927/06). W wyroku tym sąd stwierdził: „że pod pojęciem obrotu wierzytelnościami rozumie się najczęściej zakup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub w celu dalszej ich sprzedaży”. Działalność własna w części dotyczącej obrotu wierzytelnościami mieści się w tak pojmowanej usłudze. Nabywając cudzą wierzytelność za własne środki finansowe za ustaloną z góry cenę, we własnym imieniu i na własny rachunek, Wnioskodawca wchodzi w miejsce dotychczasowego wierzyciela. Z tą chwilą zostaje zawarta transakcja zwana cesją pomiędzy cedentem – zbywcę wierzytelności, a cesjonariuszem – nabywcą wierzytelności. Wszelkie działania, jakie podejmuje Wnioskodawca, zmierzają do odzyskania długu, nie wynikają już z umowy zawartej wcześniej z cedentem.

Realizacja wierzytelności odbywa się poprzez dokonywanie wpłat przez dłużnika z tytułu konkretnej wierzytelności wchodzącej w skład pakietu, na wskazany rachunek bankowy związany z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wpłaty te w całości są zaliczane do przychodów podatkowych w dacie ich otrzymania. Do dokonanych wpłat sporządzane jest miesięczne zestawienie.

W związku z potrzebą posiadania środka transportu (ze względu na specyfikę prowadzonej działalności) Wnioskodawca zakupił samochód osobowy, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W związku z tym zakupem zgodnie z przepisami ustawy VAT przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia 60% kwoty podatku określonego w fakturze zakupu – nie więcej niż 6.000,00 zł.

Z uwagi na fakt, iż zakupiony samochód jest wykorzystywany w działalności gospodarczej, jest związany zarówno ze sprzedaż zwolnioną (z tytułu obrotu wierzytelnościami) jak i ze sprzedażą opodatkowaną, wobec powyższego podatek naliczony od zakupu środka trwałego został odliczony wg proporcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy nabycie wierzytelności stanowi usługę zwolnioną z podatku VAT...
2. Co stanowi obrót w rozumieniu ustawy o VAT – ujmowany w pozycji 20 deklaracji VAT-7 w przypadku nabycia wierzytelności po cenie zakupu niższej od ich wartości nominalnej...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Czynności jakie podejmuje Wnioskodawca stanowią świadczenie usług pośrednictwa finansowego, które korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów usług, wobec powyższego powinny być ujmowane w pozycji 20. (sprzedaż zwolniona na terytorium kraju) deklaracji VAT-7 w miesiącu zakupu wierzytelności. Stanowisko to zostało potwierdzone w decyzji Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wyrok z dnia 27.04.2007r. I SK/Łd 1228/06 oraz wyrok z 06.02.2007r. III SA/Wa 3927/06.

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, którym jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

W świetle opisanej czynności polegającej na nabyciu wierzytelności za cenę niższą od jej wartości nominalnej za podstawę opodatkowania czyli obrót należy uznać dyskonto – czyli różnicę pomiędzy wartością nominalną wierzytelności, a wartością która została zapłacona wierzycielowi – cedentowi (zbywcy wierzytelności) przez cesjonariusza (nabywcę wierzytelności).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przy czym przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie praw do wierzytelności, jako niematerialnych praw majątkowych, co do zasady, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zakup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub w celu dalszej ich sprzedaży mieści się w zakresie usług pośrednictwa finansowego – sklasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w sekcji J ex (65-67). W tak pojmowanej usłudze mieści się cywilnoprawna instytucja przelewu wierzytelności (cesji) polegająca na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem). Oznacza to, iż w takim przypadku nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę pośrednictwa finansowego, której celem jest uwolnienie sprzedawcy od ciężaru egzekwowania wierzytelności. Usługi pośrednictwa finansowego, co do zasady, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy (sekcja J ex 65-67). Oznaczenie „ex” uprawnia do stosowania zwolnień w zakresie ściśle określonym w ustawie, z wyłączeniem usług wymienionych w punktach 1-9 poz. 3. W katalogu usług, w odniesieniu do których nie stosuje się zwolnienia od podatku od towarów i usług wymieniono m. in. usługi ściągania długów oraz factoringu. Jednocześnie nie wskazano symbolu PKWiU identyfikującego usługi zawierające się w tej kategorii.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że mamy do czynienia z nabyciem wierzytelności w celu samodzielnej windykacji lub indywidualnej odsprzedaży. Transakcja zawierana pomiędzy cedentem a cesjonariuszem polega na przelewie wierzytelności z cedenta na cesjonariusza, który przejmuje wierzytelność w celu jej realizacji we własnym imieniu. Niewątpliwie tego typu transakcja powoduje „ uwolnienie” cedenta od ciężaru egzekwowania wierzytelności i stanowi czynność odzyskiwania długów wyłączoną ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Celem tej transakcji jest właśnie ściąganie długów, to zaś skutkuje w tym konkretnym przypadku wyłączeniem transakcji ze zwolnienia od opodatkowania.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy należy uznać, iż zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług transakcji finansowych, polegających na zakupie wierzytelności i późniejszym ich odzyskiwaniu na własny rachunek jest nieuzasadnione. Obrót wierzytelnościami (niezależnie od stopnia przejętego ryzyka wypłacalności dłużnika) mieści się w pojęciu usług „ściągania długów i factoringu” i jest opodatkowany stawką podstawową na mocy art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art.83, art.119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust.1.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z uwagi, iż prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie obrotu wierzytelnościami jest wyłączona ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, dlatego też obrót związany z tą działalnością, nie powinien być wykazywany w poz. 20 deklaracji VAT-7 (dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju zwolniona od podatku na podstawie art. 43 lub art. 82 ustawy). Ponadto za obrót, w rozpatrywanym wniosku gdzie nabywane są wierzytelności za cenę niższą od jej wartości nominalnej należy uznać różnicę pomiędzy wartością nominalną wierzytelności, a wartością którą Wnioskodawca zapłacił wierzycielowi (dyskonto), pomniejszoną o kwotę należnego podatku. Różnica ta stanowi bowiem wynagrodzenie Wnioskodawcy za wykonanie usługi.

Jednocześnie organ podatkowy informuje, że nie jest organem uprawnionym do dokonania klasyfikacji statystycznych. Za prawidłową klasyfikację towarów i usług odpowiedzialny jest producent lub dokonujący dostawy towaru bądź świadczący usługę. Powyższa interpretacja została wydana w oparciu o klasyfikację statystyczną wskazaną we wniosku przez Wnioskodawcę.

Ponadto należy stwierdzić, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki sądów administracyjnych: WSA z 06.02.2007r. sygn. II SA/Wa 3927/06, WSA z 27.04.2007r., są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydana odrębna interpretacja.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.