INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione przez Pana we wniosku z dnia 5 lutego 2008 r. (data wpływu 11 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką 7% usług wykonywania instalacji elektrycznych i alarmowych w obiektach budownictwa mieszkaniowego PKOB 111 i 112 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką 7% usług wykonywania instalacji elektrycznych i alarmowych w obiektach budownictwa mieszkaniowego PKOB 111 i 112.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą między innymi na wykonywaniu usług instalacji elektrycznych standardowych, w europejskim standardzie EIB/KNX i alarmowych. Zgodnie z wpisem do Ewidencji działalności gospodarczej usługi te sklasyfikowane są wg PKD 45.31. Wykonywane są przy użyciu osprzętu instalacyjnego nabywanego przez Pana (między innymi: elementy rozdzielni elektrycznych, łączniki, gniazda elektryczne, okablowanie, moduły wykonawcze montowane w rozdzielni elektrycznej, przyciski, panele montowane na ścianie, czujniki temperatury i napędy zaworów grzewczych). Prowadzone prace mają dotyczyć budownictwa jednorodzinnego PKOB 111 oraz budynków zakwalifikowanych w PKOB pod poz. 112. Każdorazowo w umowie z inwestorem zamierza Pan precyzyjnie opisywać zakres wykonywanych prac z uwzględnieniem usługi instalacyjnej oraz użytych do niej niezbędnych materiałów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w 2008 r. prawidłowe jest zastosowanie stawki podatku w wysokości 7% do usług i materiałów dostarczanych przez świadczącego usługę polegającą na wykonaniu instalacji elektrycznej i alarmowej w budynkach sklasyfikowanych w grupie PKOB 111 i 112...

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007 r. spełnione są wszystkie warunki umożliwiające zastosowanie obniżonej stawki 7%. Zatem można zastosować stawkę w wysokości 7% na usługi elektryczne i alarmowe wykonywane w budynkach sklasyfikowanych w grupie PKOB 111 i 112. Zdaniem Pana wystawianie osobnych faktur na materiały i „robociznę” jest w takich przypadkach niedopuszczalne zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 13 czerwca 2001 r. sygn. akt I SA/Kr 1371/99 lub wyrokiem NSA z dnia 28 marca 2003 r. sygn. akt III SA 2029/01.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe, jednakże z uwagi na zastosowanie innych przepisów prawa niż wskazane przez Wnioskodawcę.

Wysokość stawek podatku ustawodawca określił w art. 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Zgodnie z art. 41 ust. 2 dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy stawka podatku wynosi 7 % z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Art. 41 ust. 12 stanowi, iż stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym według treści ust. 12a ww. artykułu rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w PKOB w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Stosownie do ust. 12b do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się: budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Według art. 41 ust. 12c w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych
,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

• w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy
.

Wobec powyższego budowa, remont lub przebudowy obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części (sklasyfikowanych w PKOB 111 i 112), z wyłączeniem lokali użytkowych z dniem 1 stycznia 2008 r. podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 7%.

W złożonym wniosku wskazano, iż budynki, w których będą wykonywane usługi polegające na wykonywaniu instalacji elektrycznych lub alarmowych - sklasyfikowane są w grupie PKOB 111 i 112. Klasyfikacja ta mieści się w dziale 11 PKOB, wypełniając zatem definicję budownictwa mieszkaniowego wymienioną w art. 2 pkt 12 ustawy i stosownie do powołanych przepisów art. 41 ust. 12 ustawy oraz § 5 ust. 1a ww. rozporządzenia, roboty dotyczące tych budynków (z wyłączeniem lokali użytkowych) opodatkowane są stawką podatku w wysokości 7%.

Wskazał Pan, iż każdorazowo w umowie z inwestorem zamierza precyzyjnie opisywać zakres wykonywanych prac z uwzględnieniem usługi oraz użytych do niej niezbędnych materiałów.

Dla opodatkowania usługi wraz z materiałami budowlanymi jako całości (z czym wiąże się również zastosowanie jednolitej – obniżonej stawki podatku) istotne znaczenie ma przedmiot zawartej umowy. Jeżeli przedmiotem transakcji określonym w umowie cywilnoprawnej jest robota budowlana wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych kosztów, jakimi są np. robocizna oraz koszt materiałów (jeśli są własnością wykonawcy) do odrębnej sprzedaży. W sytuacji, gdy z zawartej umowy wynika, iż przedmiotem sprzedaży ma być robota budowlana związana z budownictwem mieszkaniowym (z wyłączeniem lokali użytkowych) to wystawiając fakturę podatnik ma prawo opodatkować całość usługi wg stawki 7%. W takim przypadku na fakturze nie należy dokonywać specyfikacji poszczególnych składników usług, a jedynie określić rodzaj tej usługi, rodzaj obiektu z jakim jest ona związana oraz wysokość stawki podatkowej odnoszącej się do całości usługi. Odrębne stawki podatku dla poszczególnych składników wykonywanych robót mogłyby mieć zastosowanie w sytuacji, gdyby podatnik podpisał z odbiorcą usługi umowę, z której wynikałoby uprawnienie do odrębnego rozliczenia zużytych materiałów.

Odnosząc się do treści powołanych przez Pana wyroków NSA z dnia 13 czerwca 2001 r. sygn. akt I SA/Kr 1371/99 oraz NSA z dnia 28 marca 2003 r. sygn. akt III SA 2029/01 wskazać należy, iż w omawianych przypadkach przedmiotem rozważań Sądu była sytuacja, w której zawarto umowy obejmujące roboty budowlano–montażowe polegające na dostawie materiałów (urządzeń) i ich montażu. Zdaniem Sądu w takich przypadkach nie powstał obowiązek wyszczególniania materiałów jako odrębnych pozycji na wystawionych fakturach oraz wystawiania osobnych faktur dokumentujących zakup materiałów i osobnych dla usługi. Zatem stwierdzenie Pana, iż niedopuszczalne jest wystawianie osobnych faktur dla materiałów i usług jest niewłaściwe, gdyż zgodnie z wyrokami odnosi się tylko do określonych stanów faktycznych związanych z rodzajem zawartych umów.

Tutejszy organ zauważa, iż art. 146 ust. 1 pkt 2, na który powołuje się Wnioskodawca, miał ściśle określone ramy czasowe obowiązywania, tj. od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2007 r., w związku z powyższym nie ma on zastosowania obecnie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zastosowania stawki podatku w wysokości 7% należało uznać za prawidłowe przy wskazaniu obowiązujących od dnia 1 stycznia 2008 r. przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), które zostało zmienione powołanym przez Pana rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zaznaczyć, iż w myśl pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS. Nr 1 poz. 11) zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.