INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Stowarzyszenia przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 05 marca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów podróży dla osób nie będących pracownikami wnioskodawcy - jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 05 marca 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów podróży dla osób nie będących pracownikami wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność statutową w zakresie organizowania stałej imprezy cyklicznej oraz innych imprez artystycznych o zasięgu ogólnopolskim. Działalność prowadzona jest w oparciu o przepisy ustawy o stowarzyszeniach oraz statut. Na organizowane imprezy artystyczne zapraszani są artyści polscy i zagraniczni jako wykonawcy, z którymi wnioskodawca zawiera umowy o dzieło na wykonywanie utworów wraz z przekazaniem praw autorskich. Honoraria z tego tytułu wypłacane są artystom ze środków jakie wnioskodawca pozyskuje od sponsorów i z dotacji. Sponsorami są różne podmioty gospodarcze, natomiast dotacje pozyskiwane są z jednostek budżetu państwa (Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego) i budżetów samorządowych (Urząd Miast, Urząd Marszałkowski). Poza honorariami za wykonane utwory muzyczne artyści, zgodnie z umową, otrzymują zwrot kosztów za przeloty, za usługi hotelowe w wysokości wynikającej z imiennych faktur za te usługi. Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za usługi widowiskowe i od zwrotu kosztów z tym związanych (przeloty, hotele) pobierany jest 20% podatek zryczałtowany od przychodu. W tych rozliczeniach uwzględniany jest posiadany certyfikat rezydencji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy słusznie został pobrany zryczałtowany 20% podatek od zwrotów kosztu przelotu i hoteli oraz czy w przypadku wystawienia faktury dla wnioskodawcy zapłaconej przez artystę istnieje obowiązek pobrania zryczałtowanego 20% podatku przy zwrocie tej zapłaty...

Zdaniem Wnioskodawcy podatek nie powinien być pobierany w żadnym z tych przypadków ponieważ stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) w związku z ust. 13 pkt 2 „wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, jeżeli otrzymane świadczenia poniesiono w celu realizacji zadań jednostki organizacyjnej działającej na podstawie przepisów odrębnych ustaw”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 ww. ustawy, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jak wynika z cytowanego wyżej przepisu, pod pojęciem przychodu ustawodawca rozumie nie tylko otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze, lecz również wartości pieniężne oraz wartość innych uzyskanych przez rzecz podatnika świadczeń. Nieistotne przy tym jest, czy pieniądze te (wartości pieniężne) stanowią formę wynagrodzenia osoby fizycznej, czy też są zwrotem poniesionego przez tę osobę wydatku.

Przepis art. 3 ust. 2a ww. ustawy mówi, iż osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Według art. 3 ust. 2b tej ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

• pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
• działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
• działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
  
  

Zapis art. 4a przedmiotowej ustawy, stanowi, że przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jeżeli z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, wynikać będzie, że przychody artystów zagranicznych podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski to będzie miał do nich zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby nie będącej pracownikiem

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13. Powyższe zastrzeżenie oznacza, że wymienione świadczenia korzystają ze zwolnienia, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione m.in. w celu osiągnięcia przychodów lub w celu realizacji zadań organizacji lub jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Należy zwrócić uwagę, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się zarówno do pracowników, jak i osób niebędących pracownikami. Przy czym przepis ten odrębnie określa warunki korzystania ze zwolnienia od podatku w przypadku tych dwóch grup podatników. W przypadku pracowników zwolnieniem objęte są wyłącznie diety i inne należności za czas podróży służbowej, natomiast u osób niebędących pracownikami mowa jest o tego rodzaju świadczeniach otrzymanych w związku z szeroko rozumianą podróżą, o ile spełnione są przesłanki wymienione w art. 21 ust. 13 ustawy. W odniesieniu do tej kategorii podatników pojęcia „podróż” nie należy bowiem utożsamiać z „podróżą służbową” – pojęciem zdefiniowanym w ustawie z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Zatem przy braku w ustawie definicji „podróży”, należy przyjąć, iż chodzi tu zarówno o podróż odbytą w związku z załatwianiem cudzych spraw (tj. podmiotu, który następnie zwraca poniesione w tym celu koszty), jak również o dojazd na miejsce wykonywania określonych czynności.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że prawo do skorzystania ze zwolnienia w odniesieniu do świadczeń za czas podróży przysługuje osobom niebędącym pracownikami, wykonującym czynności m. in. wynikające z umowy zlecenia, umowy o dzieło, innych umów, lecz jedynie do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach.

W świetle powyższego w niniejszej sprawie zastosowanie mają dwa rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r.:

• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz,
• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002r. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).
  
  

Aby jednak przedmiotowe świadczenia korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione dwa warunki. Reguluje je art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

• w celu osiągnięcia przychodów lub
• w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
• przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
• przez osoby pełniące funkcje obywatelskie.

Zaznacza się również, iż omawiane zwolnienie jest limitowane do wysokości określonej w powołanych wyżej rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Jeżeli zatem wnioskodawca angażuje osoby niebędące jego pracownikami, do realizacji zadań wynikających ze swojej działalności statutowej i osobom tym pokrywa koszty przelotu i hoteli, (zwrot ww. kosztów następuje na podstawie wystawianych faktur, co wynika z zawartej umowy o dzieło), to należności z tego tytułu korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy. Natomiast ewentualna nadwyżka wypłacanych przez wnioskodawcę świadczeń - ponad limit określony w przedmiotowych aktach prawnych - spowoduje powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na zasadach określonych w art. 29 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.W świetle powołanych powyżej przepisów prawa oraz przedstawionego stanu faktycznego stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.