INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2008 r. (data wpływu 1 lutego 2008 r.), uzupełnionym w dniu 28 kwietnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek niezabudowanych przeznaczonych pod tereny mieszkaniowe z usługami nieuciążliwymi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek niezabudowanych przeznaczonych pod tereny mieszkaniowe z usługami nieuciążliwymi.

W przedmiotowym wniosku oraz piśmie z dnia 28 kwietnia 2008 r. przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny. Przedmiot działalności Spółki stanowi m.in. zagospodarowanie i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Na mocy umów notarialnych zawartych w dniach 16 sierpnia i 14 listopada 2006 r. Spółka nabyła nieruchomości gruntowe stanowiące niezabudowane działki rolne, dla których nie ma planu zagospodarowania przestrzennego, ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania. Zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej w G. z dnia 31 maja 2006 r. w sprawie zmiany „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy G.” działki te przeznaczono pod tereny mieszkaniowe z usługami nieuciążliwymi.

Nabyte przez Spółkę nieruchomości zostały scalone, a następnie ponownie podzielone celem wyodrębnienia z nich mniejszych działek. Działki zostały wyodrębnione w taki sposób, by ich wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniały wymogi realizacji na nich obiektów budowlanych, zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Nieruchomości te bowiem zostały nabyte przez Spółkę w wyniku z góry założonego celu ich podziału i sprzedaży wielu nabywcom z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową.

Wnioskodawca podkreśla, że powyższe tereny zakupił w celach budowlanych i spekulacyjnych. Działki nie były wykorzystywane przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej ani rolniczej.

W chwili obecnej Wnioskodawca zainteresowany jest sprzedażą wszystkich działek i skorzysta w tym celu z usług pośrednictwa nieruchomościami w wyspecjalizowanych biurach. Ponadto posiada inne nieruchomości, które w przyszłości mogą stanowić przedmiot sprzedaży.

W dniu 29 czerwca 2007 r. Spółka zawarła umowę przedwstępną, na mocy której zbyła jedną z nowowyodrębnionych działek. W związku z otrzymaną zaliczką w kwocie 30.000 zł Spółka wystawiła fakturę VAT z dnia 29 czerwca 2007 r., w której wykazała 22% podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedstawionym stanie faktycznym transakcja sprzedaży nieruchomości podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność prawna dostawy nieruchomości na warunkach opisanych w stanie faktycznym nie podlega zwolnieniu, o jakim mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy i zasadnym jest wykazanie kwoty podatku należnego w stawce 22%. Bowiem zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona od podatku VAT jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Wprawdzie nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego, ani też nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Jednakże bezspornym jest, iż z uwagi na areał, sposób wyodrębnienia oraz posiadanie przez przedmiotowe działki wszystkich cech, o jakich mowa w art. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, spełnione są warunki przeznaczenia ich pod zabudowę.

Ponieważ ustawa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy nie stanowi wprost co należy rozumieć przez „grunt przeznaczony pod zabudowę” można tu stosować bądź formalne kryteria związane z treścią planu zagospodarowania przestrzennego, decyzji o warunkach zabudowy lub ewidencji gruntów, bądź też brać pod uwagę rzeczywiste cechy nieruchomości oraz wolę stron wynikającą z okoliczności zawarcia umowy. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że przepis ten ma charakter wyjątkowy, albowiem zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 41 ust. 1, czynności wymienione w ustawie podlegają opodatkowaniu wg stawki 22%. W tych okolicznościach nie jest dopuszczalne stosowanie w stosunku do tego art. 43 ust. 1 pkt 9 wykładni rozszerzającej prowadzącej do powiększenia zbioru czynności zwolnionych, zwłaszcza wobec oczywistej woli stron nabycia nieruchomości z jej przeznaczeniem pod zabudowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl postanowień art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług towarem są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, prowadzi on działalność gospodarczą m.in. w zakresie zagospodarowania sprzedaży nieruchomości na własny rachunek i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, zatem wszystkie wykonywane przez niego czynności, mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. W związku z tym charakter gruntu należy ustalać w oparciu o przepisy prawa miejscowego, tj. lokalne przepisy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z wniosku oraz pisma uzupełniającego wynika, że przedmiotem transakcji jest dostawa działek niezabudowanych, które zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej w sprawie zmiany „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy” zostały przeznaczone pod tereny mieszkaniowe z usługami nieuciążliwymi. Ponadto Spółka podniosła, że dokonała nabycia przedmiotowych działek w celach budowlanych i spekulacyjnych, a podział działek, ich wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej itp., ma umożliwić przyszłym nabywcom realizację zabudowy indywidualnej. Okoliczności sprawy wskazują zatem na fakt, iż w przyszłości przedmiotowe grunty staną się terenami budowlanymi. W tym miejscu podkreślić należy, że Minister Finansów nie jest uprawniony do dokonywania wykładni przepisów prawa miejscowego odnoszących się do kwestii zagospodarowania przestrzennego. Właściwym rzeczowo w tej sprawie jest inny organ, do którego należy wnieść odrębne zapytanie. Bowiem specyfika postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji polega między innymi na tym, że właściwy organ „porusza się” niejako tylko i wyłącznie w ramach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz wyrażonej przez niego oceny prawnej (stanowiska). Dlatego też organ nie przeprowadza w tego rodzaju sprawach postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż w przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż przez Wnioskodawcę niezabudowanych przeznaczonych pod tereny mieszkaniowe z usługami nieuciążliwymi nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, lecz stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podatku w wysokości 22%. Tym samym stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.