INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2008 r. (data wpływu 8 lutego 2008 r.) uzupełnionym pismami w dniach 25 marca 2008 r. oraz 17 kwietnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług cateringowych, noclegowych i transportu pasażerów z lotniska do hoteli świadczonych na rzecz przewoźników powietrznych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług cateringowych, noclegowych i transportu pasażerów z lotniska do hoteli świadczonych na rzecz przewoźników powietrznych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

W przedmiotowym wniosku oraz pismach uzupełniających został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy polega na świadczeniu usług na rzecz przewoźników powietrznych wykonujących przewozy zarówno w transporcie krajowym jak i w transporcie międzynarodowym. Przede wszystkim jednak usługi świadczone są na rzecz przewoźników powietrznych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług. W ramach zawieranych z przewoźnikami umów Spółka wykonuje czynności w zakresie obsługi pasażerów i samolotów. W sytuacji opóźnień lub odwołania lotów Wnioskodawca zobowiązany jest w imieniu przewoźnika do zapewnienia opieki nad pasażerami. Polega to na wydawaniu pasażerom posiłków i napojów (usługi gastronomiczne lub cateringowe), zapewnieniu usług noclegowych i transporcie pasażerów z lotniska do hoteli. Usługi zakwalifikowane są zgodnie z następującymi symbolami PKWiU:

• usługi gastronomiczne 55.3
• usługi cateringowe 55.5
• usługi noclegowe (hotelowe) 55.1
• transport lądowy pozostały w zakresie przewozów taksówką oraz wynajmu samochodu z kierowcą 60.22
• transport lądowy pasażerski pozostały 60.23

Za wykonane usługi Wnioskodawca wystawia na rzecz przewoźnika faktury.

W piśmie uzupełniającym przesłanym do wniosku w dniu 17 kwietnia 2008 r. wskazano, że Spółka prowadzi dokumentację w formie oświadczeń pobieranych od przewoźników, które potwierdzają, iż wykonują oni przewozy głównie w transporcie międzynarodowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy świadczone (poza terenem lotniska) na rzecz przewoźników wymienione usługi mieszczą się w zakresie usług asysty lub usług o podobnym charakterze...

Czy opisane usługi objęte są stawką podatku w wysokości 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy ze względu na obowiązujące przepisy rozporządzenia 261/2004/WE w zakresie przestrzegania praw pasażerów lotniczych oraz ustawy Prawo lotnicze, które zobowiązują przewoźnika (pod groźbą kary pieniężnej) do zapewnienia opieki i obsługi pasażerów przebywających na terenie portu lotniczego w przypadku opóźnienia lub odwołania lotu, Wnioskodawca jako agent działający w imieniu i na rzecz przewoźników świadczących przewozy głównie w transporcie międzynarodowym podlega tym samym obowiązkom. Art. 176 ustawy Prawo lotnicze ogranicza terytorialnie świadczenie usług naziemnych do terenu portu lotniczego, jednak ustawa o podatku od towarów i usług takiego ograniczenia nie zawiera. W sytuacji obowiązku wynikającego z art. 9 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego nr 261/2004/WE ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład, odwołania lub opóźnienia lotu, zgodnie z którym przewoźnik ma obowiązek opieki nad pasażerem, należy przyjąć, iż przedmiotowe usługi są usługami „innymi o podobnym charakterze”, świadczonymi na rzecz przewoźników powietrznych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług i powinny korzystać z preferencyjnej stawki 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług związanych z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz innych o podobnym charakterze usług świadczonych na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym.

Na podstawie art. 83 ust. 2 ustawy czynności wymienione w ust. 1 pkt 7–18 i 20–22 podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

Z przepisów wynika, że wszelkie usługi związane z obsługą pasażerów i ładunków, jeśli świadczone są na rzecz przewoźników powietrznych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, korzystają z preferencyjnej stawki podatku. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują co mieści się w zakresie usług związanych z obsługą pasażerów. Jednocześnie poza usługami wymienionymi w przepisie art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawodawca pozostawił otwarty katalog umieszczając zapis „usług innych o podobnym charakterze”. Warunkiem do zastosowania preferencyjnej stawki jest, aby usługi świadczone były na rzecz przewoźników wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym. Art. 83 ust. 2 ustawy stawia dodatkowo warunek o prowadzeniu przez usługodawcę odpowiedniej dokumentacji. Ustawodawca nie sprecyzował jaką konkretnie dokumentację należy posiadać, określił jednak, iż z dokumentacji tej musi jednoznacznie wynikać, że czynności zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w ust. 1. W przedmiotowej sprawie należy zatem odnieść się do warunku zawartego w art. 83 ust. 1 pkt 8, a więc warunku określającego przewoźnika, na rzecz którego świadczone są usługi.

W złożonym wniosku oraz piśmie uzupełniającym Wnioskodawca wskazał, iż usługi świadczone są na rzecz przewoźników wykonujących przewozy zarówno w transporcie międzynarodowym jak i krajowym, jednak przede wszystkim na rzecz wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 8 ustawy. Powołane przepisy odnoszą się wyłącznie do przypadków, w których usługi dotyczą przewoźników wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym. W zakresie zatem tych usług, skoro Wnioskodawca prowadzi dokumentację, z której jednoznacznie wynika, iż przewoźnik wykonuje głównie przewozy w transporcie międzynarodowym, może korzystać z preferencyjnej 0% stawki podatku.

W tym miejscu należy nadmienić, że interpretacje indywidualne wydawane są wyłącznie w zakresie prawa podatkowego w oparciu o dane wynikające z opisanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego. Pytanie Wnioskodawcy dotyczące kwalifikacji usług przedstawionych we wniosku (czy są to usługi asysty lub inne o podobnym charakterze) nie mieści się w zakresie objętym prawem podatkowym.

Stosownie do postanowień § 2 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 89, poz. 844 ze zm.) do celów podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU). Podatnik dokonując dostawy towarów czy też świadcząc usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w celu określenia stawki podatku winien odpowiednio zakwalifikować daną czynność zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych, (Dz.U. GUS Nr 1, poz. 11), zasadą jest że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.