INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2008 r. (data wpływu 4 lutego 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 marca 2008 r. (data wpływu 13 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dowodów potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dowodów potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz kontrahenta z Niemiec, który dla potrzeb zawieranych transakcji podał swój numer identyfikacyjny nadany dla celów rozliczania podatku od wartości dodanej przez właściwe dla niego państwo członkowskie. Wywóz towarów przy przedmiotowych transakcjach zlecany jest przewoźnikowi. Jedynym dokumentem, jaki firma przewozowa po wykonaniu usługi przesyła Wnioskodawcy jako dowód jej wykonania jest dokument „potwierdzenie dostawy”. Dokument ten potwierdza dostawę towarów do miejsca przeznaczenia, tj. do niemieckiego kontrahenta, jednak nie zawiera żadnej adnotacji o odbiorze towaru przez jego nabywcę (brak podpisu odbiorcy). Poza ww. dokumentami Wnioskodawca posiada kopie faktur oraz specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku, które nie zawierają podpisu odbiorcy.

Na potwierdzenie, iż towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione poza terytorium kraju i dostarczone nabywcy, Spółka posiada inne dokumenty takie jak: potwierdzenie zapłaty za towar oraz potwierdzenie odbioru towaru podpisane przez nabywcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy „potwierdzenie dostawy” wystawione przez przewoźnika jest wystarczającym dowodem na potwierdzenie dostarczenia towaru w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów i na jego podstawie podatnik ma prawo zastosować stawkę podatku 0%...

Czy na kopii faktury i specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku potrzebny jest podpis odbiorcy towaru...

Zdaniem Wnioskodawcy otrzymywane dokumenty „potwierdzenie dostawy” uprawniają do uznania transakcji jako WDT i zastosowania stawki 0%. W art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest mowa o dowodach potwierdzających dostarczenie towaru do nabywcy, a nie o dowodach potwierdzających odbiór towarów przez nabywcę, wobec czego nie ma konieczności wymagania potwierdzania odbioru towaru przez niemieckiego kontrahenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, i podał ten numer oraz swój numer o którym mowa w art. 97 ust. 10 na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Według art. 42 ust. 3 ww. ustawy dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi)
,
2. kopia faktury
,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
,

- z zastrzeżeniem ust.4 i 5.

Stosownie do art. 42 ust. 11 ustawy w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3 - 5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z przepisów wynika, iż regulacje dotyczące dokumentowania wywozu towarów w wykonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów akcentują charakter dowodowy wskazanych w nich dokumentów. Wskazać należy, iż dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 pkt 1 - 2 ustawy, ze względu na ich ustaloną przepisami prawa formę, potwierdzają w sposób jednoznaczny zarówno tożsamość towarów będących przedmiotem transakcji i wywozu, podmioty będące stronami wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jak również fakt dokonania wywozu towarów. Z tego względu nie mogą one zostać zastąpione innymi dokumentami.

Jednocześnie ustawodawca stworzył możliwość „dodatkowego” udowodnienia dokonania transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sytuacji, gdy posiadane przez podatnika dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 - 5 ustawy o podatku od towarów i usług, nie dają jednoznacznego potwierdzenia wywozu towarów z terytorium kraju i dostarczenia ich do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju. W takim bowiem przypadku dokumentami mogą być również inne, przykładowo wymienione w art. 42 ust. 11 ww. ustawy, które pełnią funkcję dokumentów uzupełniających.

Stosownie do powołanych przepisów dokument przewozowy, kopia faktury oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku stanowią podstawowe dowody potwierdzające wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich do nabywcy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „dokumentu przewozowego”. Ustawodawca nie zawarł w przepisach ustawy szczególnych unormowań, którym miałyby podlegać dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3.

Istotne jest posiadanie dokumentu wystawionego i podpisanego przez przewoźnika, który łącznie z kopią faktury, specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumentami pomocniczymi wymienionymi w ust. 11 (których katalog jest otwarty), posiadają moc dowodową potwierdzającą wykonanie czynności wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Nadto nadmienić należy, iż w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.) zasady dotyczące faktur sprzedaży zawarte w § 9 oraz faktur dokumentujących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów wynikające z § 10, nie wymagają podpisu odbiorcy faktury.

Wśród dokumentów odnoszących się do przedmiotowych transakcji Spółka posiada: dokument „potwierdzenie dostawy”, który nie zawiera podpisu nabywcy towaru, kopie faktur bez podpisu odbiorcy, specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku, a także potwierdzenie odbioru towaru podpisane przez kontrahenta i potwierdzenie zapłaty za towar.

W przedstawionym stanie faktycznym, wobec posiadania przez Wnioskodawcę dokumentów uzupełniających: potwierdzenia odbioru towaru podpisanego przez kontrahenta i potwierdzenia zapłaty za towar, z których wynika, że towar został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju należy uznać, iż posiadane przez Spółkę dokumenty stanowią dowody dające podstawę do zastosowania preferencyjnej stawki podatku 0%.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.