INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 04.03.2008 r. (data wpływu 05.03.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczania kosztów wstępnej opłaty leasingowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.03.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczania kosztów wstępnej opłaty leasingowej. Z uwagi na braki formalne przedstawiony stan faktyczny został uzupełniony pismem z dnia 25.04.2008 r. (data wpływu 25.04.2008 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi firmę „X”, która jest firmą jednoosobową, osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Jest to firma handlowa, której punkty sprzedaży zlokalizowane są w …. Ewidencja dla celów podatkowych to księgi rachunkowe. Dla celów gospodarczych firma zmuszona jest tak ze względu na rodzaj działalności jak i lokalizację punktów sprzedaży, korzystać z samochodów. W roku bieżącym ma zamiar powiększyć tabor samochodowy o 3 samochody w drodze leasingu operacyjnego. W tym celu przeprowadzono rozeznanie wśród firm leasingowych na temat warunków finansowych tych umów. W każdym przypadku warunkiem ich zawarcia jest wniesienie opłaty wstępnej (inicjalnej), w zależności od oferty od 0,75% do 25% wartości ofertowej samochodu. Odpowiada to odpowiednio kwotom od 300,00 do 12 000,00 zł. W zakładowej polityce rachunkowości, dla celów bilansowych, przyjęto na podstawie art. 39 w oparciu o art. 4 ust. 4 ustawy o rachunkowości następujące uproszczenia dla kosztów pośrednich:

• do kwoty 3 500,00 zł odpisywane są jednorazowo w koszty, - od 3 500,00 zł do 0,5% do obrotu (z roku poprzedniego) przyjęto uproszczenie polegające na tym, że ustala się wartość kosztu dotyczącą roku bieżącego oraz następnego i odnosi się jednorazowo w koszty roku bieżącego, a część dotyczącą roku następnego odpisuje się w styczniu roku następnego. Przyjęto bowiem, iż koszty w tych wysokościach nie wywierają ujemnego wpływu na rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji majątkowej, finansowej oraz wyniku.
  
  

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż z ustaleń dotyczących treści przyszłych umów jak i, na chwilę obecną, już zawartej jednej umowy wynika, że:

• umowy będą (jedna jest) zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji – 3 lata. (Umowy dotyczą leasingu samochodów, dla których normatywny okres amortyzacji wynosi 5 lat, 40% tego okresu to 2 lata.),
• suma ustalonych w tych umowach opłat, pomniejszonych o należny podatek VAT, nie jest niższa od wartości początkowej przedmiotów leasingu (samochodów),
  
  

Jednocześnie podatnik dołączył do wniosku załącznik: kopia umowy leasingu, która została zawarta w marcu 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dla celów podatkowych opłata wstępna (inicjalna), w momencie jej poniesienia, stanowi jednorazowo, bez względu na jej wysokość, koszt uzyskania przychodu, czy też powinna być odpisywana w koszty proporcjonalnie do okresu trwania umowy leasingowej, bądź też mogą być przyjęte zasady uproszczone do wysokości opłat, tak jak przyjęto dla celów bilansowych...

Zdaniem Wnioskodawcy na podstawie art. 5c i 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2007 r. umowy wstępnej (inicjalnej) nie można wprost przyporządkować do konkretnego przychodu, wobec tego opłata wstępna może być jednorazowo zaliczona podatkowo do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, bez potrzeby dzielenia na raty i odnoszenia w koszty proporcjonalnie do okresu trwania umowy leasingowej. Wnioskodawca spotkał w tym zakresie wzajemnie wykluczające się interpretacje prasowe, jak i organów podatkowych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

W myśl art. 23a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r., Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej ,,finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo do używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Z treści art. 23b ust. 1 ww. ustawy wynika, że opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 tego artykułu, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40 % normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Moment zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej do kosztów uzyskania przychodów regulują znowelizowane przepisy art. 22 ust. 5 i ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które weszły w życie z dniem 01.01.2007 r.

W świetle obowiązującego przepisu art. 22 ust. 5 ww. ustawy u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 5c ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów stosownie do art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i ww. przepisy należy stwierdzić, że wstępna opłata leasingowa jest kosztem pośrednim. Wstępnej opłaty leasingowej nie można bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podatnika, gdyż jest ona na ogół uiszczana jednorazowo, a jej zapłata jest warunkiem koniecznym do rozpoczęcia realizacji umowy leasingu. Opłata wstępna, pomimo że ponoszona jest jednorazowo, to dotyczy ściśle określonego czasu trwania umowy leasingowej zawartej na czas oznaczony. Tak więc zgodnie z art. 22 ust. 5c ww. ustawy Wnioskodawca powinien podzielić koszty poniesienia opłaty wstępnej proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczą, tj. okresu trwania umowy leasingowej.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Pana do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy, w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.