INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z lutego 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 19 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy różnica pomiędzy wartością spłaconej raty kredytu denominowanego walutą obcą, a wartością tej raty obliczoną z dnia zaciągnięcia tego kredytu, działająca na korzyść Wnioskodawcy stanowi przychód nie podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy różnica pomiędzy wartością spłaconej raty kredytu denominowanego walutą obcą, a wartością tej raty obliczoną z dnia zaciągnięcia tego kredytu, działająca na korzyść Wnioskodawcy stanowi przychód nie podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zaciągnął w 2001 r. kredyt bankowy na termomodernizację (docieplenie) zasobów mieszkaniowych. Zgodnie z umową raty kredytu spłacane są w złotych, alez uwzględnieniem przelicznika walutowego - jest to kredyt denominowany walutą obcą. Stosowanie tego przelicznika walutowego powoduje, że spłata poszczególnych rat kapitału kredytu następuje w kwotach innych (wyższych lub niższych) niż gdyby spłaty dokonywano w dniu zaciągnięcia kredytu.

Kluczowy w sprawie § 1 umowy kredytowej brzmi następująco: „Udziela się (…) kredytu długoterminowego indeksowanego kursem CHF w złotowej równowartości określonej kwoty CHF na okres od (...) do (...), który to został przelany na rachunek kredytowy złotówkowy jednostkowy z przeznaczeniem na dofinansowanie robót dociepleniowych w zasobach Spółdzielni".

Z zacytowanego postanowienia umowy wynika, że zarówno otrzymanie kredytu, jak i spłacanie go poszczególnymi ratami odbywa się w złotówkach, ale wartość rat uzależniona jest od kursu bazowej waluty (CHF).

Ze względu na występowanie różnic, powstających z uwagi na zmienność relacji CHF do zł, kolejne spłaty wiążą się z koniecznością zaksięgowania tych różnic, należy bowiem rozliczyć odpowiednią część zobowiązania kredytowego w stosunku do jego wartości z dnia jego zaciągnięcia. Takie rozliczenie powoduje, że w razie kursu CHF niższego od kursu z dnia zaciągnięcia kredytu Spółdzielnia płaci mniej złotych w dacie spłaty niż płaciłaby tych złotych w dniu zaciągnięcia - różnica działa na plus Spółdzielni, powstają przychody (korekta zobowiązania pomniejszająca to zobowiązanie). Jeżeli natomiast kurs CHF do zł z dnia spłaty raty jest wyższy niż z dnia zaciągnięcia (de facto otrzymania) kredytu, Spółdzielnię spłata kosztuje więcej niż gdyby stosowany był kurs z dnia zaciągnięcia - różnica działa na minus Spółdzielni, powstają koszty (korekta zobowiązania powiększająca to zobowiązanie).

Opisane różnice Spółdzielnia księguje w przypadku, gdy są dodatnie, na przychody finansowe, a gdy są ujemne na koszty finansowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy różnica pomiędzy wartością spłaconej raty kredytu denominowanego walutą obcą, a wartością tej raty obliczoną z dnia zaciągnięcia tego kredytu, działająca na korzyść Wnioskodawcy stanowi przychód nie podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych...

Wnioskodawca występował już do organów podatkowych z wnioskiem o kwalifikację prawną opisanych w stanie faktycznym różnic, otrzymał wówczas pisemną informację Naczelnika Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku- Białej z dnia 8 kwietnia 2004 znak: PD/423/028/2004, z której wynikało, że opisane różnice nie są różnicami kursowymi, gdyż stanowią spłatę kapitału, wobec czego stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. "a" ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. Do wniosków tych organ podatkowy doszedł po analizie doręczonej mu umowy kredytowej, stwierdzając że skoro kredyt zaciągnięto w złotych i spłacany jest w złotych, to nie jest kredytem walutowym, a więc nie powoduje powstania różnic kursowych. Od czasu wydania w/w interpretacji nie uległy zmianie warunki umowy kredytu.

Wnioskodawca ze względu na zmianę zakresu dotyczącego zwolnienia podatkowego - zwolnienie z art. 17 ust. 1 pkt. 44 ustawy dotyczące dochodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi przeznaczonymi na cele tej gospodarki ma niewątpliwie węższy zakres niż zwolnienie dochodów z działalności statutowej, obowiązujące do końca 2006 r. - występował o interpretacje dotyczące zaliczenia przedmiotowych różnic do wyniku z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, ale otrzymał pisemną informację negatywną.Biorąc pod uwagę, że warunki spłaty kredytu nie uległy zmianie, powołane wyżej pismo organu podatkowego przedmiotowe różnice potraktowało jako nie będące różnicami kursowymi, a tym samym jako będące częścią spłaty kapitału nie stanowiącą kosztów uzyskania przychodu, Wnioskodawca uważa, że różnice, chociaż dodatnie, nadal stanowią część spłaty kapitału, a więc nie są przychodem podatkowym. Stanowisko to potwierdzają obowiązujące od 1 stycznia 2007 r. przepisy dotyczące różnic kursowych art. 15a ust. 2 pkt 5 i art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepisy te definiują różnice kursowe, zarówno dodatnie, jak i ujemne, w odniesieniu do kredytów otrzymanych w walutach obcych. Tymczasem w powołanym wyżej piśmie organ podatkowy zakwalifikował kredyt otrzymany przez Spółdzielnię, jako otrzymany w złotych z czym Wnioskodawca się zgadza, a jeśli tak, to nie mamy do czynienia z różnicami kursowymi, a jedynie z korektą wartości zobowiązania kredytowego.

O tym, że opisane w stanie faktycznym różnice nie są przychodem podatkowym świadczy również treść art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Zgodnie z tą treścią do przychodów zalicza się otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe. Jeżeli opisane różnice dotyczą pieniędzy otrzymanych jako kredyt, który przychodem nie jest, a jednocześnie nie stanowią różnic kursowych, to a contrario z powołanego przepisu wynika, że opisane różnice przychodem nie są.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) określanej w dalszej części „ustawa o pdop”, do przychodów nie zalicza się między innymi otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o pdop wynika natomiast, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Z literalnego brzmienia powołanych przepisów wynika, że kwota kredytu zarówno w dacie jego zaciągnięcia, jak i jego spłaty nie stanowi przychodów, ani kosztów uzyskania przychodów. Oznacza to, że zaciągnięcie kredytu oraz późniejszy jego zwrot na gruncie prawa podatkowego traktuje się jako zdarzenie podatkowo neutralne. Skutki w podatku dochodowym wywołują natomiast spłacone odsetki od kredytów, a w przypadku kredytu zaciągniętego i spłacanego w walucie obcej, także powstałe różnice kursowe od spłaconych rat kapitałowych kredytu, które są wynikiem wahań kursów walutowych w czasie.

Różnice kursowe w rozumieniu podatkowym mogłyby powstać przy spłacie kredytu w walucie obcej, w sytuacji gdy przeliczenie na złote tej samej ilości waluty będzie się różnić pomiędzy dniem zaciągnięcia kredytu, a dniem jego spłaty. Tylko do tak powstałych różnic kursowych mają zastosowanie przepisy dotyczące ustalania przychodów lub kosztów z tytułu różnic kursowych.

Z powyższego wynika zatem, że warunkiem powstania różnic kursowych w rozumieniu powołanych powyżej przepisów jest zaciągnięcie kredytu (pożyczki) w walucie obcej oraz jego (jej) spłata również w walucie obcej.

W umowach o kredyt denominowany istotny jest fakt, że przelicznik walutowy, będący elementem uzgodnień pomiędzy kredytobiorcą a kredytodawcą, ma na celu jedynie aktualizację wartości (części kapitałowej) kredytu w stosunku do waluty obcej. Zastosowanie więc przelicznika nie zmienia faktu, że kredyt pozostaje kredytem złotówkowym. Kredyt złotówkowy, lecz denominowany walutą obcą, jest kredytem, którego kapitał określony jest w złotówkach. Również jego spłata dokonywana jest w walucie polskiej. Zastosowany w umowie kredytu przelicznik walutowy w walucie obcej dla waluty polskiej (przewalutowanie), jest wewnętrzną sprawą umawiających się stron i nie wynika z przepisów podatkowych. Okoliczność zawarcia umowy pożyczki denominowanej w walucie obcej i występujące w czasie wahania kursy waluty, w której ta pożyczka została wyrażona (co skutkowało zmianą wartości tej pożyczki w dniu jej spłaty w stosunku do jej wartości z dnia jej zaciągnięcia), nie zmienia faktu, iż nadal jest to spłata kwoty głównej zobowiązania. Spłata kwoty głównej zobowiązania z tytułu pożyczki (kredytu) na gruncie prawa podatkowego nie wywołuje skutków podatkowych (art. 12 ust. 1 pkt 4 i art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Jednocześnie należy zauważyć iż przepis art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o pdop nie znajduje zastosowania w przedstawionym przez podatnika stanie faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.