INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2008 r. (data wpływu 12 maja 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 18 czerwca 2008 roku i 5 sierpnia 2008 roku, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1980 roku Wnioskodawca nabył grunty rolne (V kl.) o powierzchni 2,16 ha. W latach 1980 1986, 1 ha gruntu używał pod działalność rolniczą – działy specjalne produkcji rolnej – pozostała część tj. 1,16 ha stanowi nieużytki – teren zalewowy. Na gruntach tych znajduje się tylko mały domek drewniany rekreacyjny. W latach 2007-2008 Wnioskodawca dokonał podziału administracyjnego gruntów na dziewięć działek budowlanych. Teren nie jest uzbrojony. W najbliższym czasie zamierza sprzedać działki, jednakże nie jest w stanie stwierdzić czy będzie to jeden nabywca czy kilku. Obecnie nie jest podatnikiem podatku VAT. W 1980 roku nabył grunty z zamiarem prowadzenia działalności rolniczej. Przed 8-laty sprzedał 1,05 ha gruntów ornych w miejscowości G.

Pismem z dnia 18 czerwca 2008 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek wskazując, iż przedmiotem sprzedaży będzie osiem działek niezabudowanych i jedna działka zabudowana drewnianym domkiem rekreacyjnym, który wybudowany został przez Wnioskodawcę w 1980 roku, na fundamencie betonowym i jest trwale związany z gruntem. Przy zakupach inwestycyjnych nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku z tego tytułu. W domku przeprowadzał, tylko bieżące prace konserwatorskie, których wartość nie przekroczyła 30% wartości początkowej.

Ponadto w piśmie uzupełniającym z dnia 5 sierpnia 2008 roku Wnioskodawca dodał, iż na terenie zalewowym znajduje się 8 działek, 1 działka znajduje się poza terenem zalewowym oraz, iż na terenie zalewowym nigdy nie była prowadzona produkcja rolna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż gruntów będzie objęta podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy transakcje te będą zwolnione z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przepisy te wskazują, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, która obejmuje także czynności polegające na sprzedaży gruntów.

Biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej – art. 15 ust. 2 – należy uznać, iż zamierzona transakcja dotycząca sprzedaży 9 działek ma związek z działalnością gospodarczą, albowiem rolnik w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą).

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwo, dlatego zasadnym wydaje się przyjęcie uregulowań zawartych w innych aktach prawnych. Przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. W przepisach Kodeksu cywilnego gospodarstwo rolne zostało zdefiniowane odrębnie od przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 55#179; ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność, w tym wykonywaną przez rolników, można przyjąć, iż gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o podatku od towarów i usług), stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w 1980 roku nabył grunty rolne o powierzchni 2,16 ha w celu prowadzenia działalności rolnej. W latach 2007 2008 dokonał podziału gruntów rolnych na dziewięć działek budowlanych, które w przyszłości zamierza sprzedać, przy czym osiem działek jest niezabudowanych.

Zatem należy podkreślić, że dokonanie czynności podziału jednego areału na odrębne działki oraz ich przeznaczenie (budowlane) przesądza o tym, że nie jest to majątek osobisty, który służy zaspokojeniu potrzeb osobistych. Dlatego nie można uznać, iż sprzedaż przedmiotowych działek to sprzedaż majątku osobistego.

Ponadto zamierzona dostawa ma dotyczyć dziewięciu działek budowlanych co niewątpliwie przesądza, że sprzedaż ta będzie miała charakter powtarzalny, a to oznacza, że zostanie spełniony warunek określony w art. 15 ust. 2 ustawy: „zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy”. Przy czym, przez częstotliwość należy rozumieć częste występowanie, powtarzanie się jakiejś czynności wielokrotnie (więcej niż jednorazowo).

Zatem z uwagi na fakt, iż dostawa przedmiotowych działek, będzie miała charakter powtarzalny, warunek częstotliwości zostanie wypełniony, w efekcie planowaną przez Pana dostawę działek przeznaczonych pod zabudowę należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto planowaną dostawę gruntu (sprzedaż działek przeznaczonych pod zabudowę), zakupionego uprzednio do wykonywania działalności rolniczej, należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a czynność tą, traktować należy jako dostawę towaru, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym, iż od podatku od towarów i usług - w odniesieniu do gruntów - zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy) transakcja, dotycząca ośmiu nieruchomości winna być opodatkowana 22% stawką podatku.

Jednakże z pisma z dnia 18 czerwca 2008 r. stanowiącego uzupełnienie wniosku wynika, iż przedmiotem sprzedaży będzie jedna działka zabudowana drewnianym domkiem rekreacyjnym trwale związanym jest z gruntem. W momencie zakupu gruntu działka była pusta. Natomiast w 1980 roku Wnioskodawca sam wybudował domek i w związku z tą budową nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku. W domku prowadzone były tylko bieżące prace konserwatorskie, których wartość nie przekroczyła 30% wartości początkowej.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10 pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane zgodnie z ust. 2 wskazanego powyżej przepisu ustawy rozumie się:

• budynki i budowle lub ich części – jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat
• pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku
.

W myśl art. 43 ust. 6 ustawy zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów używanych wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

• miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków
;
• użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych
.

Zatem, aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 wyłączający zwolnienie od podatku od towarów i usług znalazł zastosowanie, muszą zostać spełnione wyżej wskazane warunki. Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z pisma uzupełniającego wniosek wynika, że budowa budynku mającego być przedmiotem sprzedaży miała miejsce w 1980 roku. Ponadto Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Zatem zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku transakcji sprzedaży. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz od końca roku, w którym ukończono budowę, minęło ponad 5 lat.

Ponadto z wniosku wynika, że w budynku przeprowadzone były tylko bieżące prace konserwatorskie, których wartość nie przekroczyła 30% wartości początkowej, co w konsekwencji skutkuje tym, że nie będzie miał zastosowania, powołany wcześniej art. 43 ust. 6 ustawy, wyłączający możliwość zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów używanych. Znajduje on zastosowanie w sytuacji, gdy spełnione są łącznie wszystkie warunki w nim wymienione. Jednym z nich jest dokonanie określonej wartości ulepszeń w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. Wnioskodawca nie spełnił tego warunku.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż przyszła dostawa nieruchomości zabudowanej będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Reasumując stwierdza się, iż dostawa 8 działek niezabudowanych podlegać będzie opodatkowaniu według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy tj. 22%. Natomiast dostawa jednej nieruchomości zabudowanej będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.