INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 01.03.2008 r. (data wpływu 06.03.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia osoby samotnie wychowującej dziecko - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.03.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia osoby samotnie wychowującej dziecko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W listopadzie 1998 r. w skutek wypadku drogowego zmarła żona Wnioskodawcy. W wyniku czego został on sam z czwórką dzieci w wieku od 7 do 13 lat. Do 2001 r. włącznie, Wnioskodawca rozliczał się jako osoba samotnie wychowująca dzieci.

W kwietniu 2001 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński i od nowego roku podatkowego 2002 na wyraźne wskazanie pracownika Urzędu Skarbowego stracił status osoby samotnie wychowującej dzieci – rozliczał się wspólnie z żoną.

Od śmierci pierwszej żony Wnioskodawca pobiera rentę rodzinną na dzieci, w wysokości obecnie ok. 800 zł netto. Na dwóch nieletnich synów renta wpływa na konto Wnioskodawcy (...), dwóch pełnoletnich otrzymują swoją część po ok. 200 zł na swoje konta, z tym że następnie i tak przekazują te pieniądze Wnioskodawcy na cele bieżące całej rodziny.

Druga żona nie posiada praw rodzicielskich do synów Wnioskodawcy i nigdy ich nie posiadała, wobec czego wyłączną opiekę rodzicielską i prawną sprawuje Wnioskodawca. Z drugiego małżeństwa ma on jeszcze córkę urodzoną w 2002 r., którą Wnioskodawca wychowuje wspólnie z obecną żoną.

Żona pomaga Wnioskodawcy prowadzić gospodarstwo domowe ale tylko fizycznie. Sprawy związane z finansami i inne dotyczące synów Wnioskodawcy z pierwszego małżeństwa obciążają tylko i wyłącznie osobę Wnioskodawcy, które są finansowane przez niego z własnych dochodów, renty rodzinnej i zasiłku rodzinnego.

W 2007 r. Wnioskodawca otrzymał wezwanie do miejscowego urzędu skarbowego, w sprawie zeznań rocznych z poprzednich lat od 2002 r.

W związku z czym musiał on zwrócić podwójnie wypłaconą ulgę podatkową niektórych lat wraz z odsetkami. Jedna ulga była wypłacana przez zakład pracy Wnioskodawcy a druga Zakład Ubezpieczenia Społecznego (ZUS), pomimo, iż Wnioskodawca złożył pismo w ZUS, iż według urzędu skarbowego stracił on status osoby samotnie wychowującej dzieci. Organ rentowy wypłacał ulgę w dalszym ciągu – o czym Wnioskodawca nie wiedział.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wobec stanu faktycznego, Wnioskodawca może rozliczać się w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci... A jeżeli tak to czy za poprzednie lata począwszy od 2002 roku Wnioskodawca może zrobić korektę zeznań podatkowych i odzyskać ulgi, które wpłacił wraz z odsetkami...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Według opinii Wnioskodawcy jest on w dalszym ciągu osobą o statusie samotnie wychowującej dzieci z pierwszego małżeństwa, ponieważ tylko on sprawuje opiekę i odpowiada prawnie za ich byt, kształcenie itp. związane z rodzicielstwem. Czasem żona dobrowolnie zajmuje się jakimiś sprawami związanymi z dziećmi z pierwszego małżeństwa Wnioskodawcy. Jednakże nikt nie może zarzucić jej żadnych zaniedbań gdyż nie są to jej dzieci i nie posiada ona obowiązku prawnego zajmowania się nimi.

Wstępując w związek małżeński po raz drugi, Wnioskodawca i jego druga żona nie zdawali sobie sprawy z tego, że życie w tak zwanej zrekonstruowanej rodzinie może być takie skomplikowane a czasami wręcz bardzo ciężkie dla Wnioskodawcy, jego synów oraz jego drugiej żony. Jedynie sześcioletnia córka Wnioskodawcy czuje się jakby można było powiedzieć – normalnie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) od osób samotnie wychowujących w roku podatkowym:

1. dzieci małoletnie,
2. dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek pielęgnacyjny,
3. dzieci do ukończenia 25 lat uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach - Prawo o szkolnictwie wyższym, jeżeli w roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów, z wyjątkiem dochodów wolnych
   - podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej
   
   

W myśl art. 6 ust. 5 ww. ustawy za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Natomiast stosownie do art. 6 ust. 8 powołanej ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Na podstawie art. 6 ust. 10 ustawy preferencyjny sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określonym w ust. 2 i 4 złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z analizy przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż pierwsza żona Wnioskodawcy zmarła wskutek wypadku drogowego. W wyniku czego Wnioskodawca został sam z czwórką dzieci w wieku od 7 do 13 lat. W związku z tym do 2001 roku włącznie Wnioskodawca rozliczał się w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowującej dzieci. W kwietniu 2001 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński. Ponieważ ustawodawca nie wymaga aby dana osoba była przez cały rok podatkowy osobą samotnie wychowującą dzieci Wnioskodawca za 2001 r. mógł rozliczyć się w sposób preferencyjny w sposób właściwy dla osób samotnie wychowujących dziecko. Natomiast od nowego roku podatkowego, t. j. 2002 Wnioskodawca nie mógł rozliczyć się w ten sposób, gdyż zawierając związek małżeński utracił on status osoby samotnie wychowującej dziecko. Zgodnie z powołanym przepisem art. 6 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych status osoby samotnie wychowującej dzieci przysługuje jednemu rodzicowi pozostającym w związku małżeńskim wyłącznie w sytuacji gdy jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich albo odbywa karę pozbawienia wolności. Żadne z przedstawionej sytuacji nie mają miejsca w przedmiotowej sprawie.

Ponadto we wniosku Wnioskodawca nadmienia, że wszystkie sprawy finansowe związane z jego dziećmi obciążają tylko i wyłącznie osobę Wnioskodawcy. Obowiązek ten wynika z art. 6 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.), zgodnie z którym, rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio de jego uzdolnień. Utrzymanie synów i umożliwienie im osiągnięcia wykształcenia nie stanowi jednak przesłanki do skorzystania przez Wnioskodawcę z możliwości preferencyjnego opodatkowania.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę, należy uznać, iż Wnioskodawca zawierając związek małżeński stracił prawo do preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Nie mógł on począwszy od roku 2002 i nadal nie może rozliczać się w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowującej dzieci. Tym samym Wnioskodawca nie może złożyć korekty zeznań za lata w których jak wskazał we wniosku rozliczał się wspólnie z drugą żoną.

Interpretacja dotyczy przedstawionego stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.