INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 09.06.2008 r. (data wpływu 19.06.2008 r. ) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rozpoczęcie działalności w zakresie praktyki lekarskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.06.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rozpoczęcie działalności w zakresie praktyki lekarskiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Z dniem 01.05.2008 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą (po raz pierwszy) w zakresie praktyki lekarskiej w miejscu wezwania (interwencyjnej) oraz w zakresie doradztwa biznesowego (szkolenia). Aby zapewnić możliwość uzyskania zleceń na usługi lekarskie z Pogotowia Ratunkowego oraz rozpocząć funkcjonowanie gabinetu (praktyki lekarskiej) Podatnik poniósł wydatki przed datą rozpoczęcia, to jest w kwietniu 2008 r.:

1. opłata rejestracyjna praktyki w Okręgowej Izbie Lekarskiej – 350,00 zł;
2. kurs, egzamin i certyfikat ALS (Advanced Life Support) – 855,00 zł plus koszty podróży – 508,02 zł, certyfikat jest wymagany w przypadku kontraktów na usługi na terenie Unii Europejskiej;
3. uczestnictwo w Zjeździe Towarzystwa Internistów Polskich – „Postępy w Medycynie wewnętrznej – Szkolenie” – 250,00 zł w zakresie aktualnych wytycznych postępowania;
4. „A-Z Pocketbook of Symptom Control” – 105,55 zł – instrukcja postępowania dla lekarzy w sytuacjach interwencji (wyposażenie torby lekarskiej);
5. ubezpieczenie OC lekarskie – 200,00 zł – wymagane w przypadku indywidualnej praktyki lekarskiej.
   
   

Poza powyższymi wydatkami Wnioskodawca skompletował wyposażenie własnym sprzętem, na które nie ma rachunków, ale o istotnej wartości (torba reanimacyjna z wyposażeniem, ciśnieniomierz, glukometr). Wyposażenia tego, Podatnik nie ujął w kosztach, gdyż nie miał pewności co do prawidłowości zaliczenia tego typu wydatków w koszty.

W uzupełnieniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji (data wpływu 04.08.2008 r.) Strona doprecyzowała przedstawiony stan faktyczny informacją, iż w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Podatnik prowadzi księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wymienione wydatki poniesione tuż przed datą rozpoczęcia działalności, a związane z zapewnieniem uzyskania zleceń, Wnioskodawca mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe wydatki miał prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ były bezpośrednio związane z otwarciem praktyki lekarskiej i zapewnieniem zleceń na usługi. Zgodnie z obecnymi regulacjami wydatki 1) – rejestracja praktyki i 5) – ubezpieczenie OC są wymagane przed podjęciem świadczenia usług medycznych. W przypadku wydatków 3) i 4) – wiązały się one z zapewnieniem kontraktu lub ze zwiększeniem prawdopodobieństwa wygrania konkursu ofert, co miało miejsce (Wnioskodawca uzyskał dzięki nim umowę na usługi w Szpitalu oraz Hospicjum (interwencje).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Artykuł 23 ww. ustawy określa negatywny katalog wydatków, które nie należą do kosztów uzyskania przychodu podatkowego. Kosztem uzyskania przychodów nie są bowiem wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła. Ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Przepisy art. 23 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają charakter szczególny i w związku z tym nie mogą podlegać wykładni rozszerzającej.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Dla potrzeb podatkowych ważne jest, aby wydatek był poniesiony w określonym celu. Zatem podatnik powinien wykazać związek między wydatkiem a przychodem, działając w przekonaniu, że poniesienie kosztu doprowadzi do osiągnięcia lub zwiększenia przychodów.

Do stwierdzenia, czy wydatki poniesione tuż przed datą rozpoczęcia działalności, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, istotnym jest ustalenie, czy takie wydatki związane są ze zdobywaniem uprawnień i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności i mają związek z tą działalnością, czy też wydatki te służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i nie są związane z działalnością gospodarczą, a więc takie, które co do zasady mają charakter osobisty. Poza tym koszt podatkowy musi być odpowiednio udokumentowany.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają unormowania, które zabraniałoby zaliczenia do kosztów, wydatków ponoszonych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej. Jednakże obowiązek udowodnienia wpływu poniesionego wydatku na wysokość przychodu spoczywa na podatniku. Zatem koszty poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, ale mające związek z uzyskiwanym później przychodem stanowią koszty uzyskania przychodu.

Na podstawie art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zgodnie z § 4 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) podatnicy, którzy w ciągu roku podatkowego utracili lub zrzekli się prawa do zryczałtowanego opodatkowania podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej albo zakładają po raz pierwszy ewidencję wyposażenia, dokonują wyceny wyposażenia według cen zakupu lub według wartości rynkowej z dnia założenia ewidencji.

W związku z powyższym wydatki, jakie poniósł Wnioskodawca na skompletowanie wyposażenia własnym sprzętem, przed rozpoczęciem działalności – o ile nie są wydatkami osobistymi – mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w miesiącu oddania do używania.

Wydatki związane z dokonaniem opłaty rejestracyjnej, uzyskaniem certyfikatu, dokształcaniem w formie różnego rodzaju kursów, szkoleń, nabyciem instrukcji postępowania dla lekarzy oraz ubezpieczeniem OC lekarskim nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również, jak już wcześniej wspomniano, zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów oraz odpowiednie udokumentowanie tych wydatków (zgodnie z § 12 art. 3, § 13, § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów).

Zatem zakwalifikowanie poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodu uzależnione jest jednocześnie od ustalenia, czy podatnik wykaże istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy jego poniesieniem, a uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodu, tj. czy udowodni, iż jest to wydatek celowy w prowadzonej działalności.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że poniesione wydatki są niezbędne w celu uzyskania zleceń na usługi lekarskie oraz rozpoczęcia funkcjonowania gabinetu (praktyki lekarskie), a więc do prowadzenia działalności. Zatem wydatki te przyczynią się w przyszłości do osiągnięcia przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z tym poniesione przez Wnioskodawcę wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.