INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2008 r. (data wpływu 20 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług turystyki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług turystyki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług turystyki. W ramach tej działalności wykonuje większość usług własnych, ale chciałaby również świadczyć usługi zakupione od osób trzecich. W przypadku usług turystyki, które spełniają przesłanki określone w art. 119 ustawy o VAT, powinno się stosować zasady opodatkowania marżą. Nabywcy takich usług turystycznych będą wpłacać Zainteresowanej na poczet danej usługi zaliczki, przed terminem jej wykonania. Niewiadomo, czy w momencie wpłaty zaliczki w skład kompleksowej usługi turystyki będą wchodziły tylko usługi własne, czy też własne i zakupione od osób trzecich, bo często dodatkowo elementy są jeszcze negocjowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymanie zaliczki na poczet usług turystyki rozliczanych na zasadach marży, a także od części rozliczanej na zasadach ogólnych, powoduje powstanie obowiązku podatkowego...

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Natomiast przepis art. 29 ust. 2 ustawy o VAT mówi, że obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku.

Powyższa zasada nie ma jednak zastosowania przy wykonaniu usług turystycznych w przypadku, gdy podstawą opodatkowania jest kwota marży, gdyż z zapisu art. 119 ust. 1-2 ustawy o VAT wynika, iż podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. W tym wypadku o braku obowiązku opodatkowania zaliczki przesądza tak naprawdę przepis szczególny, mówiący o tym, że podstawą opodatkowania dla tych usług jest marża. W momencie otrzymania zaliczki nie znamy zatem podstawy opodatkowania. Jeśli chodzi o usługi turystyczne opodatkowane od marży, to obowiązek podatkowy powstaje – zgodnie z § 3 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT z 27 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) – z chwilą ustalenia marży, jednak nie później niż 15 dnia od wykonania usługi.

Zdaniem Zainteresowanej, powołując się na ten przepis organy podatkowe potwierdzają, że pobranie zaliczki, zadatku, przedpłaty na poczet przedmiotowych usług nie powoduje powstania obowiązku podatkowego (tak np. wyjaśnienia: Izby Skarbowej w Krakowie z 4 czerwca 2005 r., PP-3/i/4407/42/05, Drugiego Urzędu Skarbowego w Gliwicach z 15 kwietnia 2005 r., IPD4/443 13/44653-15/05, Urzędu Skarbowego Warszawa-Ursynów z 9 listopada 2005 r., 1438/443/309-213/05/AO), ze względu na niemożność ustalenia podstawy opodatkowania przed ustaleniem marży. Marża może być ustalona dopiero po wykonaniu usługi. W momencie wpływu zaliczki nie jest znana podstawa opodatkowania, co przekłada się na brak obowiązku podatkowego w przypadku zaliczek na poczet usług turystycznych rozliczonych na zasadzie marży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z kolei w myśl art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na mocy art. 29 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy).

Natomiast w myśl ust. 3 cyt. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju,
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Na podstawie art. 119 ust. 5 ustawy, w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej „usługami własnymi”, odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

Ustawodawca rozróżnił moment powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych (określony w art. 19 ustawy) oraz inne terminy powstania obowiązku podatkowego (m.in. w § 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.)).

Zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Na mocy § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15. dnia od dnia wykonania usługi.

Wskazanie przez ustawodawcę przepisu szczególnego oznacza, że przepisy ogólne (m.in. dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku otrzymania zaliczek) nie znajdują w tej sytuacji zastosowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni świadczy usługi turystyki. W ramach tej działalności wykonuje większość usług własnych, ale chciałaby również świadczyć usługi kupowane od osób trzecich. Na poczet ww. usług nabywcy będą wpłacać Zainteresowanej zaliczki.

W związku z powyższym, podstawę opodatkowania odrębnie ustala się dla usług własnych i odrębnie dla usług nabywanych od osób trzecich. Zatem w przedmiotowej sprawie, otrzymanie zaliczek na poczet usług turystyki rozliczanych na zasadach ogólnych będzie powodowało powstanie obowiązku podatkowego, a w przypadku usług turystyki rozliczanych na zasadzie marży, nie będzie rodziło obowiązku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.