INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością , przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2008 r. (data wpływu 21 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stosowania przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania

• w części dotyczącej pracowników z Chin przebywających w Polsce powyżej 183 dni podczas roku kalendarzowego – jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej pracowników z Chin przebywających w Polsce poniżej 183 dni podczas roku kalendarzowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stosowania przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka planuje zatrudnić obywateli Chińskiej Republiki Ludowej na zasadzie oddelegowania w celu wykonania usługi eksportowej w Polsce. Spółka planuje zatrudnić około dziesięciu osób przez okres dwunastu miesięcy. Rozliczenie z tytułu wykonanej usługi ma nastąpić na podstawie wystawionej faktury przez partnera Spółki z Chińskiej Republiki Ludowej. Obywatele Chińskiej Republiki Ludowej wykonujący pracę w Polsce będą otrzymywali wynagrodzenie w Chińskiej Republice Ludowej od swojego chińskiego pracodawcy (partnera Spółki, z którym Spółka zawrze umowę o oddelegowanie pracowników). Wypłata wynagrodzenia nastąpi w Chińskiej Republice Ludowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z przedstawionym stanem rzeczy obywatele Chińskiej Republiki Ludowej będą podlegali opodatkowaniu w Polsce po przekroczeniu 183 dni...
2. Czy jeśli będą pracować od lipca 2008 roku do grudnia 2008 roku i następnie podejmą pracę od stycznia 2009 roku do czerwca 2009 roku będą również podlegali opodatkowaniu w Polsce i w Chińskiej Republice Ludowej...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, pracownicy oddelegowani z Chińskiej Republiki Ludowej powinni złożyć oświadczenie, iż odprowadzą podatek od osób fizycznych w Chińskiej Republice Ludowej i na tej podstawie Urząd Skarbowy zwolni tych pracowników z odprowadzenia podatku w Polsce.

Spółka uważa, że art. 15 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania mówi o roku kalendarzowym, zatem obywatele Chińskiej Republiki Ludowej wykonujący w Polsce prace na przełomie roku nie będą podlegali opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w części dotyczącej pracowników z Chin przebywających w Polsce powyżej 183 dni podczas roku kalendarzowego za nieprawidłowe, zaś w części dotyczącej pracowników z Chin przebywających w Polsce poniżej 183 dni podczas roku kalendarzowego za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności m.in. dochody (przychody) z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia (art. 3 ust. 2b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Natomiast, przepis art. 3 ust. 1a ww. ustawy stanowi, iż za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Regulacje dotyczące rezydencji podatkowej – zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zatem, w świetle uregulowań art. 4 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Pekinie dnia 7 czerwca 1988 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 13, poz. 65), określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, miejsce siedziby zarządu, miejsce rzeczywistego zarządu albo gdy stosuje się wobec niej inne kryteria o podobnym charakterze.

Jak wynika z przedstawionych informacji, rezydenci Chińskiej Republiki Ludowej (pracownicy oddelegowani przez chińskiego partnera Wnioskodawcy) będą wykonywać w Polsce pracę najemną. Postanowienia dotyczące pracy najemnej w ww. umowie zawarto w art. 15.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21, pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Przy czym, jak stanowi art. 15 ust. 2 umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, będą podlegać opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie łącznie przez okres lub okresy nie dłuższe niż 183 dni podczas danego roku kalendarzowego i
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w jego imieniu, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, oraz
3. wynagrodzenia nie są wypłacane przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Umawiającym się Państwie.

W związku z powyższym, dochody uzyskane z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Polski przez pracowników, którzy przebywali w Polsce powyżej 183 dni podczas danego roku kalendarzowego, podlegają opodatkowaniu w Polsce i w Chinach.

Z przedstawionych informacji wynika, że wynagrodzenie wypłacane jest w Chinach przez chińskiego kontrahenta Wnioskodawcy. Zatem na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika. W konsekwencji na obywatelach Chin, w przypadku przebywania w Polsce łącznie przez okres lub okresy dłuższe niż 183 dni podczas danego roku kalendarzowego – ciążą obowiązki wynikające z art. 44 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 2a, uzyskujący z zagranicy dochody z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku pracy, są obowiązani wpłacać zaliczki na zasadach określonych w ust. 3a i 3c, po przekroczeniu okresu, który zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi warunek wyłączenia z opodatkowania tych dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; w tym przypadku przy obliczaniu pierwszej zaliczki podatnik jest obowiązany uwzględnić dochody uzyskane od początku roku podatkowego.

W myśl art. 44 ust. 3a ww. ustawy podatnicy są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 44 ust. 3c ww. ustawy zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 1 i ust. 2, o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, opłaconej w danym miesiącu zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Na powyższy obowiązek nie ma wpływu złożenie przez pracowników oświadczenia o odprowadzeniu podatku w Chińskiej Republice Ludowej.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 23 ust. 2 lit. a) umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, w Chinach podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Chinach osiąga dochód w Polsce, kwota podatku dochodowego płatnego w Polsce zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być zaliczona na poczet podatku chińskiego nałożonego na tę osobę. Jednakże zaliczona kwota nie może przekroczyć kwoty chińskiego podatku od tego dochodu, obliczonej zgodnie z prawem podatkowym i przepisami w Chinach.

Natomiast w przypadku pracowników, którzy osiągnęli dochód z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Polski, a także przebywali w Polsce przez okres nieprzekraczający łącznie 183 dni podczas danego roku kalendarzowego, uzyskane z pracy wykonywanej w Polsce dochody będą podlegać opodatkowaniu w Chinach. W tym przypadku będą spełnione warunki zawarte w przepisie art. 15 ust. 2 ww. umowy.

Zatem w sytuacji, gdy pracownicy będą pracować od lipca 2008 roku do grudnia 2008 roku, a następnie podejmą pracę od stycznia 2009 roku do czerwca 2009 roku, a w żadnym z tych przedziałów czasowych okres ich pobytu w Polsce nie przekroczy 183 dni, to dochody z ich pracy będą podlegały opodatkowaniu tylko w Chinach. Przekroczenie limitu pobytu w Polsce 183 dni w roku kalendarzowym spowoduje, że dochody osiągnięte w danym roku podatkowym będą podlegały opodatkowaniu w Polsce i w Chinach wg wcześniej opisanych zasad .

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.