INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09 czerwca 2008r. (data wpływu 20 czerwca 2008r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2008r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług

W przedstawionym poniżej opisie zdarzenia przyszłego.

Spółka dokonuje wewnątrzspólnotowych dostaw towarów do podatników podatku od wartości dodanej, spełniających wymogi określone w art. 42 ust. 1. pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stosując stawkę podatku w wysokości 0% po otrzymaniu dowodów potwierdzających dostarczenie tych towarów na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Transport towarów zlecany jest przewoźnikom. Podstawowym (obok pozostałych, wymienionych w puntach 2-3 w/w przepisu) dowodem dla Spółki jest otrzymany od przewoźnika towaru międzynarodowy list przewozowy (CMR), na którym odbiorca towaru potwierdził otrzymanie przesyłki podpisem i pieczęcią (pole 24 CMR). W chwili obecnej Spółka otrzymała od jednego z przewoźników propozycję zastąpienia dla celów dowodowych w podatku od towarów i usług potwierdzonego na zasadach podanych powyżej CMR-u innym dokumentem, stanowiącym załącznik do niniejszego wniosku. Dokument ten, nazwany „Zaświadczenie do celów podatkowych”, nie zawiera w swojej treści potwierdzenia odbioru towarów złożonego przez odbiorcę przesyłki, a jedynie - obok danych wysyłającego, klienta oraz bezpośredniego odbiorcy towarów, który nie zawsze jest tożsamy z klientem)oraz innych informacji, zawiera oświadczenie przewoźnika, iż przesyłka została przesłana na terytorium innego niż Polska kraju należącego do Unii Europejskiej.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy dokument stanowiący załącznik do niniejszego wniosku, zatytułowany „Zaświadczenie do celów podatkowych” spełnia w świetle przepisów ustawy o podatku VAT, przytoczonych w części 3D poz. 45 niniejszego wniosku wymogi pozwalające na zastosowanie przez Spółkę na jego podstawie stawki podatku w wysokości 0%, to znaczy czy stanowi on dowód na wywiezienie z kraju i dostarczenie do nabywcy w innym kraju UE towarów sprzedawanych przez Spółkę...

Zdaniem wnioskodawcy, treść ustępu 11 artykułu 42 ustawy o VAT stwierdza, iż również inne dokumenty niż określone w ustępie 3 mogą być uznane za dowody potwierdzające dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Punkty od 1 do 4 wymienionego przepisu podają kilka możliwych dowodów, innych niż wymienione w ustępie 3, jednak nie stanowią one katalogu zamkniętego, a jedynie przykłady dowodów, którymi podatnik może zastąpić dowody podstawowe, w tym standardowy dokument przewozowy, poświadczający dostarczenie towaru na terytorium państwa członkowskiego UE, innego niż Polska. W związku z powyższym Spółka wyraża stanowisko w przedmiotowej sprawie, polegające na uznaniu, iż wypełniony i podpisany przez wystawcę (przewoźnika) dokument „Zaświadczenie do celów podatkowych”, otrzymany przez Spółkę występującą w charakterze dostawcy w transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, spełnia wymogi przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie pozwalającym na uznanie go za dowód dokonania takiej dostawy i zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, bez konieczności posiadania przez Spółkę potwierdzonego przez odbiorcę towarów międzynarodowego listu przewozowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Ustęp 3 art. 42 ustawy stanowi, że dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
   
   

Stosownie do art. 42 ust. 4 ustawy, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są przewożone towary, lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.
   
   

Podsumowując powyższe zapisy należy stwierdzić, iż wystarczającymi dowodami potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju w przypadku wywozu dokonywanego bezpośrednio przez nabywcę przy użyciu własnego środka transportu są: kopia faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument zawierający co najmniej dane określone w art. 42 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Istotne jest to aby łącznie potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Spełnienie tego warunku wraz z warunkiem określonym w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy daje prawo zastosowania stawki podatku w wysokości 0%.

Wnioskodawca wskazał, że posiada dokumentację, na którą składają się kopia faktury, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, oraz zaświadczenie stanowiące o wywozie towaru lecz nie dokument potwierdzający fakt dostarczenia towarów do nabywcy.

Na uwagę zasługuje fakt, iż zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 plt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium raju.
   
   

Powyższe oznacza, iż jeżeli Podatnik posiada dowody wymienione we wspomnianym art. 42 ust. 11 ustawy, potwierdzające fakt wywiezienia towarów z terytorium kraju oraz dostarczenia ich do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego (z uwzględnieniem treści dokumentów zawartych w art. 42 ust. 3 ustawy) to będzie mógł zastosować z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawkę podatku w wysokości 0%.

Dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy pełnią funkcję uzupełniająca, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Zaznaczyć jednak należy, iż przepis art. 42 ust. 11 ustawy ma charakter subsydiarny i nie zwalnia Podatnika od obowiązków przewidzianych w art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 ustawy. Z kolei użyty przez ustawodawcę zwrot w „szczególności" oznacza, iż nie jest to katalog zamknięty, dlatego Podatnik ma prawo udokumentować (w odniesieniu do sytuacji określonej w art. 42 ust.11 ustawy) wywiezienie towarów z terytorium kraju oraz dostarczenie ich nabywcy na terytorium państwa członkowskiego w sposób przez siebie przewidziany, mając oczywiście na uwadze udowodnienie faktu jego zaistnienia.

Reasumując, stwierdzić należy, że dowodami wystarczającymi dla opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy według stawki podatku 0% są kopia faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument zawierający w swojej treści co najmniej dane określone w art. 42 ust. 4, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Podsumowując, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie należy uznać stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe, z uwagi na fakt, iż z cytowanych powyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wynika, iż wymagane jest aby podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiadał w swej dokumentacji potwierdzenie dostarczenia do nabywcy towarów. Fakt ten musi wynikać z dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3-5 oraz 11 ustawy. Z uwagi na zaistniałą sytuację tzn. zaświadczenie dla celów podatkowych nie potwierdza dostarczenia towarów do nabywcy – Spółka nie może zastosować 0% stawki podatku przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Jak również zaświadczenie to nie stanowi dokumentu lecz zawiera, zgodnie z klauzulą sporządzającego, informacje i dane z innych dokumentów handlowych, nie stanowi ono dowodu potwierdzającego dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.