INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2008 r. (data wpływu 12 maj 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 lipca 2008 r. (data wpływu 18 lipiec 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług informatycznych świadczonych na rzecz:

1. firm i banków zarejestrowanych w UE posiadających NIP UE – jest prawidłowe,
2. firm i banków zarejestrowanych w UE nieposiadających NIP UE – jest nieprawidłowe,
3. firm i banków zarejestrowanych w krajach poza UE – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług informatycznych świadczonych na rzecz firm i banków zarejestrowanych w UE posiadających NIP UE, nieposiadających NIP UE oraz zarejestrowanych w krajach poza UE. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 lipca 2008 r. (data wpływu 18 lipiec 2008 r.) o brakującą klasyfikację PKWiU.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje świadczyć usługi informatyczne (72.22.Z „Działalność w zakresie oprogramowania, pozostała”) – tworzenie oprogramowania wg indywidualnych zamówień oraz sprzedaż licencji na korzystanie z systemu informatycznego Zainteresowanego, obsługa zdalna za pośrednictwem Internetu, zdalne zarządzanie systemami.

Odbiorcami ww. usług będą:

• firmy i banki zarejestrowane w UE posiadające NIP UE (weryfikowalny w VIES),
• firmy i banki zarejestrowane w UE nieposiadające NIP UE,
• firmy i banki zarejestrowane w krajach poza UE (np. Rosja),
• kontrahenci krajowi – firmy i osoby fizyczne.

Dotychczas Spółka świadczyła usługi informatyczne na rzecz kontrahentów krajowych. Wnioskodawca planuje również świadczenie usług informatycznych na rzecz odbiorców zarejestrowanych w UE posiadających NIP UE, nieposiadających NIP UE, zarejestrowanych w krajach poza UE.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Do których z niżej wymienionych przypadków będzie należało stosować opcje: nie podlega VAT, VAT zwolniony, VAT 22%, gdy usługi finansowe świadczone są dla:

• firm i banków zarejestrowanych w UE posiadających NIP UE (weryfikowalny w VIES),
• firm i banków zarejestrowanych w UE nieposiadających NIP UE,
• firm i banków zarejestrowanych w krajach poza UE (np. Rosja)...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 27 ust. 3 i 4 , art. 86 (w tym ust. 9 pkt 4 i 5) oraz art. 87 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz Rozporządzenia Rady (WE) Nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. najwłaściwszy wydaje się być następujący sposób kwalifikowania i fakturowania sprzedaży oraz rozliczania podatku VAT:

Usługi informatyczne świadczone dla:

• firm i banków zarejestrowanych w UE posiadających NIP UE – nie podlega VAT,
• firm i banków zarejestrowanych w UE nieposiadających NIP UE – 22% VAT,
• firm i banków zarejestrowanych w krajach poza UE – nie podlega VAT,
• kontrahenci krajowi – VAT 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe – w zakresie opodatkowania usług finansowych świadczonych na rzecz firm i banków zarejestrowanych w UE posiadających NIP UE i zarejestrowanych w krajach poza UE oraz nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania usług informatycznych świadczonych na rzecz firm i banków zarejestrowanych w UE nieposiadających NIP UE.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Art. 8 ust. 3 ustawy stanowi, że usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenia będzie podlegało opodatkowaniu w Polsce, czy też nie.

W myśl art. 27 ust. 1 ustawy, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Art. 27 ust. 3 ustawy wprowadza wyjątek od reguły ustanowionej w ust. 1 tego artykułu, zgodnie z którym w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

  - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Według ust. 4 pkt. 4 ww. artykułu, przepis ust. 3 stosuje się do usług bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki.

Powyższe oznacza, że usługi, wymienione w art. 27 ust. 4 ustawy, będą podlegały opodatkowaniu w miejscu gdzie ich nabywca posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania – bez względu na status usługobiorcy z kraju trzeciego, oraz bez względu na fakt posiadania przez podatnika ze Wspólnoty numeru identyfikacji podatkowej UE dla potrzeb transakcji z państwami unii europejskiej.

Z opisu zdarzenia przyszłego zawartego w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi informatyczne o symbolu PKWiU 72.22.Z „Działalność w zakresie oprogramowania, pozostała” na rzecz firm i banków zarejestrowanych w UE posiadających NIP UE, nieposiadających NIP UE oraz zarejestrowanych w krajach poza UE. Przedmiotowe usługi znajdują się w katalogu usług wymienionych w ust. 4 pkt 1 ww. artykułu.

Zgodnie z powołanymi przepisami, gdy Wnioskodawca będzie świadczył przedmiotowe usługi na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługi, miejsce opodatkowania tych usług będzie miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

O sposobie rozliczania podatku od wartości dodanej i jego wysokości oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia będą przesądzały w takim przypadku przepisy kraju, w którym znajduje się miejsce świadczenia usług.

Reasumując, przedmiotowe usługi informatyczne świadczone przez Wnioskodawcę sklasyfikowane przez niego pod symbolem PKWiU 72.22.Z nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce – kraju usługodawcy.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, podkreślić ponadto należy, że analiza prawidłowości zaklasyfikowania świadczonych usług do właściwego grupowania wg PKWiU nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. A zatem Minister Finansów nie jest upoważniony do oceny stanowiska, czy wskazana we wniosku klasyfikacja wg PKWiU usług będących przedmiotem wniosku jest prawidłowa.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług odnoszącej się do przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania usług informatycznych. Kwestia dotycząca podatku od towarów i usług odnosząca się do przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania usług finansowych została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji indywidualnej Nr ILPP2/443-421/08-4/JK z dnia 12 sierpnia 2008 r.

W części dotyczącej podatku od towarów i usług odnoszącej się do stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie zwrotu podatku naliczonego również zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia odpowiednio Nr ILPP2/443-421/08-6/JK i Nr ILPP2/443-421/08-7/JK z dnia 12 sierpnia 2008 r.

Natomiast w zakresie kosztów uzyskania przychodów, dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.