INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2008 r. (data wpływu 12 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia w postaci wycieczki dla żony pracownika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego w zakresie opodatkowania świadczenia w postaci wycieczki dla żony pracownika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca – Spółka Jawna – zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę.

Wnioskodawca na podstawie art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, wspólnie z przedstawicielem pracowników (w drodze porozumienia), ustalił wysokość odpisu na Fundusz. Wysokość odpisu w 2008 roku na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych wynosi 75% z rocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych.

Wnioskodawca wykupił dla swoich pracowników i ich osób towarzyszących bilety wstępu na kabaret. Koszt jednego biletu wyniósł 30,00 zł. Wnioskodawca stwierdza również, że całość została sfinansowana z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Pracownicy młodociani z klasy I, II i III również otrzymali bilety wstępu na kabaret. Kabaret odbył się w lutym 2008 roku. Powyższe informacje Wnioskodawca określił jako zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca wykupił 3-dniową wycieczkę zagraniczną (Czechy) dla pracowników (wyjazd w maju 2008 roku). Ponieważ część pracowników zrezygnowała z wyjazdu, na wycieczkę pojedzie kilka osób towarzyszących, którym Wnioskodawca w obowiązującym w Spółce Regulaminie Gospodarowania Zakładowym Funduszem Świadczeń Socjalnych, przyznał prawo do korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu. Koszt wycieczki na jedną osobę wynosi 720,00 zł.

Całość kosztów związanych z wykupem wycieczki została sfinansowana z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Z wyjazdu skorzystają również pracownicy młodociani z klasy II i III oraz pracownicy, którzy mają ustalony stopień inwalidztwa lub stopień niepełnosprawności.

Ponadto wystąpiła sytuacja, gdy pracownik, który nie może jechać na wycieczkę chciałby, aby w zamian niego jechała jego żona, która nie jest pracownikiem Wnioskodawcy, lecz ma własną działalność gospodarczą. Wnioskodawca, na podstawie art. 2 pkt 5 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych wyraził na taką zamianę zgodę.

Powyższe informacje Wnioskodawca określił jako zdarzenia przyszłe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie opodatkowania świadczenia w postaci wycieczki dla żony pracownika.

Do kogo należy przypisać podatek: do przychodu pracownika, czy do jego żony, oraz jak ma być w przypadku gdy pracownik nie może jechać na wycieczkę, a w zamian pojedzie jego niepracująca żona, która nie osiąga żadnych przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 2 pkt 5 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, podatek należy przypisać pracownikowi zatrudnionemu na umowę o pracę w Spółce, mimo iż nie on lecz jego żona skorzystała ze świadczenia socjalnego z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, niezależnie, czy żona osiąga czy nie, własny przychód.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Należy stwierdzić, iż otrzymywane przez członków rodzin pracowników Wnioskodawcy biorących udział w wycieczce dofinansowanie z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, przeznaczone w całości na pokrycie kosztów wycieczki jest ich przychodem.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez członka rodziny.

Należy podkreślić, iż dofinansowanie w całości do wycieczek stanowią dla członków rodzin pracowników przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Nie ma przy tym w przedmiotowej sprawie znaczenia, czy żona pracownika uzyskuje dochody z pozostałych źródeł dochodów, czy też jest osobą niepracującą.

W tym przypadku na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika do pobrania zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego. Jednakże w myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Rozstrzygnięcie przedstawionego we wniosku pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia w postaci biletu na kabaret zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 7 sierpnia 2008 r. nr ILPB1/415-326/08-2/AK, natomiast w zakresie opodatkowania świadczenia w postaci wycieczki zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 7 sierpnia 2008 r. nr ILPB1/415-326/08-3/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.