INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2008 r. (data wpływu 8 maj 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lipca 2008 r. (data wpływu 11 lipiec 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie transakcji przemieszczenia towarów na terytorium Polski z terytorium Niemiec, będących wcześniej przedmiotem importu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie transakcji przemieszczenia towarów na terytorium Polski z terytorium Niemiec, będących wcześniej przedmiotem importu. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 lipca 2008 r. (data wpływu 11 lipca 2008 r.), w którym doprecyzowano stan faktyczny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest polskim przedsiębiorcą zarejestrowanym w Polsce jako podatnik VAT i podatnik VAT UE.

W roku 2008, w ramach polskiego przedsiębiorstwa, kilkakrotnie Zainteresowana dokonała importu towarów na terytorium Niemiec, płacąc tamtejsze cło i podatek VAT. Następnie towary te przewieziono do Polski do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej z zamiarem dokonania ich późniejszej sprzedaży. Wnioskodawczyni nie ma zarejestrowanego przedsiębiorstwa na terytorium Niemiec, nie jest też zarejestrowana jako niemiecki podatnik VAT. Podatek od wartości dodanej od importu towarów został przez Zainteresowaną zapłacony na terytorium Niemiec.

Przedmiotem importu na terytorium Niemiec były samochody osobowe, które nie spełniały definicji nowego środka transportu, o którym mowa w art. 2 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Odprawy celnej na terytorium Niemiec Wnioskodawczyni dokonywała jako przedsiębiorca – osoba fizyczna i takie też dane widnieją na dokumentach celnych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Przepis ten, w kontekście sytuacji opisanej w pytaniu Zainteresowanej, jest dla niej niejasny przynajmniej z dwóch powodów.

Pierwsza wątpliwość dotyczy tego, czy w sytuacji kiedy Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym na terytorium Niemiec podatnikiem niemieckiego podatku VAT, ale odprowadziła w Niemczech podatek od wartości dodanej z tytułu importu towarów na terytorium Niemiec, jest traktowana jako podatnik podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy, czy może nie jest.

Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy, przez podatek od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem polskiego podatku VAT. Wydawałoby się więc, że skoro ustawodawstwo niemieckie nakłada na Zainteresowaną obowiązek odprowadzenia niemieckiego podatku od wartości dodanej, to jest także podatnikiem podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy. Jednak zdaniem Wnioskodawczyni nie taka jest intencja tego przepisu, a ustawodawca pisząc w nim o podatniku podatku od wartości dodanej miał na myśli podatnika podatku od wartości dodanej zarejestrowanego na terytorium innego kraju UE niż Polska. Polska ustawa VAT także „rozróżnia” podatników w rozumieniu art. 15, zobowiązanych do dokonania rejestracji w oparciu o przepis art. 96 ust 1 ustawy, od podatników w rozumieniu art. 17 ustawy, którzy są podatnikami np. z tytułu importu towarów na terytorium kraju, niezależnie od tego czy są w kraju zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT, czy nimi nie są.

Druga wątpliwość dotyczy użytego w przepisie sformułowania „w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa”. Czy w przedstawionej sytuacji sformułowanie to dotyczy także przedsiębiorstwa Zainteresowanej z siedzibą w Polsce, na potrzeby którego dokonała importu towarów na terytorium Niemiec, a następnie przewiozła je do Polski w celu dokonania odsprzedaży, czy może dotyczyłoby tylko takiej sytuacji, w której Zainteresowana miałaby zarejestrowane przedsiębiorstwo z siedzibą na terytorium Niemiec i towary zaimportowałaby na terytorium Niemiec na potrzeby swojego niemieckiego przedsiębiorstwa, a następnie przetransportowała je w ramach tego przedsiębiorstwa do Polski w celu dokonania ich sprzedaży. Zdaniem Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę to, że treść przepisu mówi także o towarach wytworzonych lub wydobytych w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa na terytorium, w tym przypadku Niemiec, to oznacza, że ustawodawca miał na myśli przedsiębiorstwo z siedzibą na terytorium, w tym przypadku, Niemiec, a w ogólniejszym przypadku przedsiębiorstwo z siedzibą na terytorium tego kraju, w którym jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej (z wyłączeniem rejestracji na potrzeby polskiego podatku VAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionej sytuacji, przemieszczając w ramach swojego polskiego przedsiębiorstwa ww. towary z terytorium Niemiec na terytorium Polski, Wnioskodawczyni jest uznawana za podatnika podatku od wartości dodanej i w konsekwencji dokonała wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy...
2. Czy sformułowanie „w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa” użyte w art. 11 ust. 1 ustawy, w przedstawionej przez Zainteresowaną sytuacji, odnosi się także do jej przedsiębiorstwa z siedzibą na terytorium Polski, czy odnosiłoby się tylko do jej przedsiębiorstwa z siedzibą na terytorium Niemiec – gdyby takowe posiadała.

Innymi słowy, czy gdyby uznać, że z tytułu zapłaty podatku od importu towarów na terytorium Niemiec jest ona podatnikiem podatku od wartości dodanej w rozumieniu przepisu art. 11 ust. 1 ustawy, to w przedstawionej sytuacji przepis art. 11 ust. 1 ma w stosunku do polskiego przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni zastosowanie i zachodzi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju (Polski)...

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionej sytuacji, przemieszczając w ramach swojego polskiego przedsiębiorstwa ww. towary z terytorium Niemiec na terytorium Polski, nie jest ona uznawana za podatnika podatku od wartości dodanej i w konsekwencji nie zachodzi transakcja wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy.

W przedstawionej sytuacji, gdyby nawet przyjąć, że przemieszczając w ramach własnego polskiego przedsiębiorstwa ww. towary z terytorium Niemiec na terytorium Polski Wnioskodawczyni jest uznawana za podatnika podatku od wartości dodanej, w rozumieniu przepisu art. 11 ust. 1 ustawy, w związku z zapłatą na terytorium Niemiec tamtejszego podatku VAT od importu towarów, to jednak wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy nie zachodzi, ponieważ przemieszczenia dokonała w ramach przedsiębiorstwa z siedzibą w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez import towarów, w myśl art. 2 pkt 7 ustawy o VAT, rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Należy jednak zaznaczyć, że tylko wtedy, gdy określona procedura celna zostanie zakończona na terytorium Polski, będziemy mieli do czynienia z importem towarów (art. 36 ust. 1 ustawy). Jeśli procedura celna zostanie zakończona na terytorium innego państwa członkowskiego, import będzie dokonany w tym państwie.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku VAT, wewnątrzwspólnotowe nabycie ma miejsce pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika,
   b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
     - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem – stosownie do zapisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku VAT – rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Powyższy przepis jest odzwierciedleniem zapisu art. 21 Dyrektywy 112/2006/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 347 ze zm.), zgodnie z którym za odpłatne wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się wykorzystanie przez podatnika do celów działalności jego przedsiębiorstwa towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika lub na jego rzecz z innego państwa członkowskiego, na terytorium którego towary te zostały wyprodukowane, wydobyte, przetworzone, zakupione lub nabyte w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. b), lub do którego zostały one zaimportowane przez tego podatnika w ramach działalności jego przedsiębiorstwa.

W przepisie art. 11 ust. 1 ustawy, mówi się o podatniku od wartości dodanej. Polski podatnik w skutek zaimportowania towarów do innego państwa członkowskiego staje się podatnikiem podatku od wartości dodanej, z tytułu importu tych towarów. Zatem na mocy art. 11 ust. 1 cyt. ustawy przemieszczenie do kraju towaru uprzednio zaimportowanego i dopuszczonego do obrotu na obszarze Wspólnoty (w Niemczech) będzie dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowym nabyciem, co rodzi skutki w zakresie obowiązku rozliczenia w Polsce podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W związku z faktem, że transakcja odbywa się na terytorium dwóch Państw Członkowskich i jest ściśle powiązana z importem, a następnie wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów należy odnieść się do przepisów Dyrektywy 112/2006/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 347 ze zm.), a wcześniej Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG), która wyznacza wytyczne dla krajowych regulacji w zakresie podatku od wartości dodanej dla wszystkich Państw Członkowskich UE.

Na podstawie art. 60 Dyrektywy 112/2006/We Rady, miejscem importu towarów jest państwo członkowskie, na którego terytorium znajdują się towary w momencie ich wprowadzenia do Wspólnoty.

W przedstawionym stanie faktycznym samochody zostały dopuszczone do obrotu na terytorium Niemiec, a zatem tam miał miejsce import towarów i w Niemczech powstał obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu importu towarów. Odprawy dokonała Zainteresowana jako przedsiębiorca – osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Od importu samochodów na terytorium Niemiec został pobrany podatek od wartości dodanej.

Jednakże, zgodnie z art. 211 akapit drugi Dyrektywy 112/2006/WE Rady, Państwa Członkowskie mogą w szczególności postanowić, że w przypadku importu towarów przez podatników lub osoby zobowiązane do zapłaty VAT lub przez niektóre kategorie tych podatników lub osób, VAT należny z tytułu importu nie musi zostać zapłacony w momencie importu, pod warunkiem że podatek ten zostanie wyszczególniony jako należny w deklaracji VAT sporządzonej zgodnie z art. 250.

Stosownie do zapisu art. 143 lit. d ww. Dyrektywy, Państwa członkowskie zwalniają import towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium trzeciego lub państwa trzeciego do państwa członkowskiego innego niż państwo zakończenia wysyłki lub transportu towarów, w przypadku gdy dostawa tych towarów, dokonana przez importera wyznaczonego lub uznanego za osobę zobowiązaną do zapłaty VAT zgodnie z art. 201, jest zwolniona zgodnie z art. 138 (jak dla WDT).

Ponadto art. 20 akapit drugi Dyrektywy 112/2006 WE Rady, nakazuje w przypadku towarów nabytych przez osobę prawną niebędącą podatnikiem, wysyłanych lub transportowanych z terytorium trzeciego lub państwa trzeciego i importowanych przez taką osobę do państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie zakończenia wysyłki lub transportu towarów, towary uważa się za wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego importu. Takie państwo członkowskie przyznaje importerowi wskazanemu lub uznanemu za osobę zobowiązaną do zapłaty VAT zgodnie z art. 201, zwrot VAT zapłaconego z tytułu importu towarów, o ile importer wykaże, że dokonane przez niego nabycie zostało opodatkowane VAT w państwie członkowskim zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

W polskich przepisach krajowych wprowadzono zwolnienie od podatku dla takiego importu (dla podmiotów z innych państw członkowskich, które importują towary do Polski i następnie przemieszczają je wewnątrzwspólnotowo na terytorium swojego państwa). Osiągnięto więc podobny skutek jak w przypadku przyznania prawa do zwrotu. Szczegółowe warunki zastosowania tego zwolnienia określone są w § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.).

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawczynię stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa stwierdza się, iż import towarów miał miejsce w Niemczech i tam winno nastąpić rozliczenie podatku VAT od importu (ewentualnie Zainteresowana może zastosować zwolnienie, jeśli spełnione są warunki określone w przepisach niemieckich). Zaś przemieszczenie towarów (uprzednio zaimportowanych i odprawionych w Niemczech) z Niemiec do Polski jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.