INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy L., przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2008r. (data wpływu 13 czerwca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi wykonania przyłącza kanalizacyjnego oraz sposobu jej dokumentowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi wykonania przyłącza kanalizacyjnego oraz sposobu jej dokumentowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina L. realizuje inwestycję polegającą na budowie kanalizacji sanitarnej. Inwestycję realizuje na podstawie art. 7 ust 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. Nr 142, poz.1591 z 2001r. z późn. zm.). Gmina w trybie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego zleca do realizacji wykonawcy budowę sieci kanalizacyjnej wraz z przyłączami do poszczególnych nieruchomości. Pomiędzy Gminą a właścicielem nieruchomości, na której wybudowany zostanie przyłącz kanalizacyjny zostanie spisana umowa, na podstawie której właściciel dokona zwrotu poniesionych nakładów zgodnie z art. 15 ust. 2 oraz art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 7 czerwca 2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków (Dz. U. Nr 123, poz. 858 z 2006r. z późn. zm.). Po zakończeniu i rozliczeniu inwestycji przyłącz kanalizacyjny stanie się własnością właściciela nieruchomości, zaś sieć kanalizacyjna zostanie przekazana aportem do spółki S., którego 100% udziałowcem jest Gmina L.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy zapłata za wykonanie przyłącza kanalizacyjnego uiszczana przez właścicieli nieruchomości stanowi dostawę usługi w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...

Czy za ww. przyłącz kanalizacyjny należy wystawić fakturę VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 2 pkt 5, art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków (Dz. U. Nr 123, poz. 858 z 2006r. z późn. zm.) osoba ubiegająca się o przyłącz do sieci ponosi koszt budowy przyłącza oraz odpowiada za zapewnienie niezawodnego działania posiadanych instalacji, chyba że umowa stanowi inaczej.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z 2004r. z późn. zm) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowią dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z ww. definicją należy stwierdzić, iż Gmina realizując zadanie inwestycyjne nie świadczy usługi wykonania przyłącza a wpłata osoby ubiegającej się o przyłącz stanowi zwrot kosztów budowy przyłącza, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie ww. stanowiska za wykonanie przyłącza kanalizacyjnego nie należy wystawiać faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
   
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Przepis art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tj. Dz. U. z 2006r. Nr 123, poz. 858 ze zm.) stanowi, iż zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest zadaniem własnym gminy.

Nadto, jak wynika z treści unormowań prawnych zawartych w powołanej ustawie o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, do zapewnienia budowy urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych (określonych w art. 2 pkt 14 i 16 wymienionej ustawy) obowiązane jest – zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy – przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne. Natomiast osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci zapewnia – zgodnie z przepisem art. 15 ust. 2 ww. ustawy – na własny koszt realizację budowy przyłączy do sieci, oraz studni wodomierzowej, pomieszczenia przewidzianego do lokalizacji wodomierza głównego i urządzenia pomiarowego.

Z powołanych wyżej przepisów wynika zatem, iż gmina w ramach zadań własnych zobowiązana jest do zapewnienia budowy urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych (w rozumieniu przepisów cyt. wyżej ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków), nie jest natomiast zobowiązana do realizacji budowy przyłączy do sieci, gdyż powyższe zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci. Tym samym budowa przyłącza kanalizacyjnego nie mieści się w ramach zadań własnych gminy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Gmina w ramach swoich zadań realizuje inwestycję polegającą na budowie kanalizacji sanitarnej. Gmina w trybie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego zleca do realizacji wykonawcy budowę sieci kanalizacyjnej wraz z przyłączami do poszczególnych nieruchomości. Pomiędzy Gminą a właścicielem nieruchomości, na której wybudowany zostanie przyłącz kanalizacyjny zostanie spisana umowa, na podstawie której właściciel dokona zwrotu poniesionych nakładów zgodnie z art. 15 ust. 2 oraz art. 2 pkt 5 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków. Po zakończeniu i rozliczeniu inwestycji przyłącz kanalizacyjny stanie się własnością właściciela nieruchomości.

Wobec powyższego należy wskazać przepis art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. Nr 347, poz. 1 ze zm.), (wcześniej art. 6 ust. 4 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG) (Dz. U. UE. L. Nr 145, poz. 1 ze zm.)).

Przepis ten stanowi, że w przypadku gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, bierze udział w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Przepis ten reguluje zatem takie sytuacje, w których podatnik działając we własnym imieniu zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania pewnego świadczenia, jednak faktycznie świadczenie to realizowane jest przez podmiot trzeci. W takim przypadku gdy podatnik kupuje usługę, a następnie odprzedaje ją kontrahentowi w stanie tzw. nieprzetworzonym, uznaje się go jako podatnika, który usługę taką świadczy.

Z przedstawionej we wniosku sytuacji wynika, że Gmina zleca do realizacji wykonawcy budowę sieci kanalizacyjnej wraz z przyłączami do poszczególnych nieruchomości. Gmina obciąża właściciela nieruchomości kosztami wykonania przyłącza. Prawo do obciążenia właściciela nieruchomości ww. kosztami wynika z odrębnej umowy zawartej między Gminą a właścicielem nieruchomości. Po zakończeniu i rozliczeniu inwestycji przyłącz kanalizacyjny stanie się własnością właściciela nieruchomości.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, w zakresie, w jakim realizuje zadania własne, nałożone odrębnymi przepisami prawa, objęta jest regulacją przepisu § 8 ust. 1 pkt 13 powołanego wyżej rozporządzenia, stanowiącego, iż zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednak przy realizacji czynności cywilnoprawnych Gmina występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a realizowane przez ten podmiot odpłatne dostawy towarów i odpłatne świadczenie usług, podlegają regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli wykonywane są na podstawie umów cywilnoprawnych.

W świetle ww. przepisów stwierdzić należy, iż zakup usługi (budowa sieci kanalizacyjnej wraz z przyłączami) przez Gminę we własnym imieniu, jak również w dalszej kolejności jej odprzedaż na rzecz innego podmiotu (właściciela nieruchomości) wypełnia dyspozycję definicji usługi określonej w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Gmina zakupując usługi we własnym imieniu, a następnie dokonując ich odprzedaży, świadczy tym samym usługi, które w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej sposobu dokumentowania opisanej wyżej usługi wykonania przyłącza kanalizacyjnego należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. W myśl ust. 4 powołanego wyżej przepisu podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zatem jeśli Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT zobowiązany jest do udokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu poprzez wystawienie faktury VAT. Wyjątkiem jest sytuacja, o której mowa w ww. art. 106 ust. 4 ustawy o VAT.

Reasumując, zakup przez Gminę usługi wykonania przyłącza kanalizacyjnego a następnie jej odsprzedaż na rzecz właściciela nieruchomości stanowi świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, oraz winno być co do zasady udokumentowane poprzez wystawienie faktury VAT przez Gminę na rzecz nabywcy usługi, za wyjątkiem sytuacji, o której mowa w cyt. art. 106 ust. 4 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.