INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2008 r. (data wpływu 29 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 28 lipca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prowadzenia ewidencji środków oraz kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 ustawy Ordynacji podatkowej, w związku z czym pismem z dnia 11 lipca 2008 r., znak ILPB1/415-295/08-2/AA, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 23 lipca 2008 r., a w dniu 28 lipca 2008 r. wniosek uzupełniono o brakującą wpłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Małżonkowie pomiędzy, którymi istnieje wspólność ustawowa prowadzą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. W dniu 20 sierpnia 2008 r. małżeństwo zakupiło lokal mieszkalny za cenę 430.000 zł. Na zakup lokalu zaciągnęli kredyt w wysokości 408.500 zł. W dniu 16 listopada 2007 r. wspólnicy zgodnie oświadczyli, iż przedmiotowy lokal w całości wykorzystywany jest na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Małżonkowie zamieszkują w innym lokalu mieszkalnym, co zostało również potwierdzone stosownym zgłoszeniem w Urzędzie Gminy.

Lokal nie został wniesiony jako wkład do spółki i do tej pory nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych oraz nie zaliczono do kosztów płaconych odsetek od zaciągniętego kredytu . Dotychczas do kosztów uzyskania przychodów Spółka zaliczała wydatki związane z użytkowaniem tego lokalu m.in. opłata za energię elektryczną, wodę, gaz, wywóz nieczystości, opłaty do wspólnoty mieszkaniowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Czy Spółka po wprowadzeniu przedmiotowego lokalu do ewidencji środków trwałych ma prawo, poza dokonywaniem odpisów amortyzacyjnych, zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów płaconych odsetek od kredytu...

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo wprowadzenia do ewidencji środków trwałych przedmiotowego lokalu występuje po wniesieniu aportem lokalu do spółki. Przy czym czynność ta nie wymaga formy aktu notarialnego, bowiem nie zachodzi przeniesienie własności nieruchomości z uwagi na tożsamość przedmiotową i podmiotową.

Ponadto Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów faktycznie zapłacone odsetki od kredytu zaciągniętego przez małżonków na zakup lokalu stanowiącego majątek spółki. Warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów odsetek od kredytu jest fakt ich zapłacenia oraz istnienia związku przyczynowo-skutkowego między kredytem a przychodem z działalności gospodarczej.

Wnioskodawca podaje, że dla stwierdzenia czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem, ma znaczenie to czy lokal został nabyty jako składnik majątku przedsiębiorstwa, co znajduje odzwierciedlenie np. poprzez uwzględnienie go w ewidencji środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

• zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej;
• odsetki zostały zapłacone;
• odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

Jednakże należy zaznaczyć, iż to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia faktu, że pobrane środki (kredyt) zostały przeznaczone na cel związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W świetle powyższego, wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego przez małżonków na zakup lokalu mieszkalnego, spłacone po dacie wprowadzenia przedmiotowego lokalu przeznaczonego na cele działalności gospodarczej do ewidencji środków trwałych nie wniesionego jako wkład do spółki mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka cywilna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i 14f ustawy Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne – wspólników.

W kwestii zagadnienia dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prowadzenia ewidencji środków trwałych wydano w dniu 28 lipca 2008 r. odrębną interpretację indywidualną nr ILPB1/415-295/08-4/AA.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.