INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2008 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie: 30 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki budowlanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki budowlanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w trakcie wieloletniej pracy na kontraktach poza granicami kraju zakupił w sumie sześć działek budowlanych. Nie były one nabyte w celu wykonywania działalności gospodarczej. Jedną z nich jest działka budowlana w X. Wszystkie były zakupione w okresie powyżej pięciu lat. W chwili obecnej Zainteresowany sprzedał trzy działki, żeby za środki uzyskane z ich sprzedaży wybudować dom. Zgodnie z pismem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 25 lipca 2007 r. nr PP-1/005-109/07, Wnioskodawca został zwolniony z obowiązku opodatkowania sprzedaży tych trzech działek podatkiem VAT. W chwili obecnej ma on możliwość sprzedania kolejnej działki budowlanej w X, a w nieokreślonej przyszłości również pozostałych dwóch działek. Zainteresowany podkreśla, iż powyższe działki stanowią jego i żony majątek osobisty. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej, a przedmiotową działkę nabył z zamiarem wybudowania tam domku rekreacyjnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obecnych interpretacji prawnych Zainteresowany może sprzedać działkę w X i ewentualnie w dalekiej przyszłości pozostałe dwie działki nie płacąc podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że poglądy na temat opodatkowania takich transakcji w ostatnim okresie znacznie ewaluowały uważa on, że również sprzedaż w chwili obecnej kolejnej działki i ewentualnie pozostałych dwóch działek w przyszłości nie powinna skutkować obowiązkiem uiszczenia podatku VAT.

Zainteresowany powołuje się na:

  - orzeczenie NSA z 29 października 2007 r. (FPS 3/07), stwierdzające, że osoba fizyczna, która sprzeda kilka działek, nie staje się z tego powodu podatnikiem VAT,

  - orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 6 września 2006 r. (I SA/Wr 1254/05), z którego wynika, że „aby uznać czynność za opodatkowaną sprzedawca musi działać w charakterze podatnika wykonującego działalność gospodarczą, a wykorzystywanie prywatnego majątku musi nastąpić w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Nie spełnia tego warunku sprzedaż kilku działek budowlanych”,

  - wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 lutego 2007 r. (III SA/Wa 4176/06), zgodnie z którym „sprzedaż kilku lub więcej działek budowlanych, jeśli stanowią majątek osobisty podatnika i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy”.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca uważa, że w przypadku sprzedaży przedmiotowych działek nie powinien być traktowany jak podmiot, który jest podatnikiem VAT (wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r. (FSK 603/06)).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nabył sześć odrębnych działek budowlanych. Zainteresowany sprzedał wcześniej trzy z nich, obecnie chce sprzedać następną, a w przyszłości zamierza dokonać dostawy kolejnych nieruchomości, nabytych wcześniej – zgodnie z przedstawionym opisem – w celu niezwiązanym z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, dokonywanie przedmiotowych dostaw w sposób ciągły i w celach zarobkowych spełnia definicję działalności gospodarczej, a przedmiot tych dostaw – grunt, jest towarem w pojęciu ustawy. Okoliczności sprawy wskazują ponadto, iż nabycie sześciu działek budowlanych oraz wcześniejsza sprzedaż trzech działek, a także planowana dostawa kolejnych nieruchomości gruntowych, świadczy o zamiarze częstotliwego, powtarzalnego wykonywania czynności. Zaznaczyć przy tym należy, że o kwestii częstotliwości wykonywanej czynności nie decyduje czasookres jej wykonywania (tydzień, miesiąc, rok), ani też ilość dokonanych transakcji, tylko fakt powtarzalności określonej czynności.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że planowana przez Zainteresowanego sprzedaż działek budowlanych, będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a dokonujący dostawy tych działek Wnioskodawca, wykonywać będzie czynności o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu stawką podatku 22%. Podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Sądów Administracyjnych tut. Organ stwierdza, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie stanowią wykładni prawa. Powyższe wynika z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w którym postanowiono, iż wyroki sądów wydawane są w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Jest to również zgodne z art. 87 Konstytucji RP, w którym postanowiono, iż źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.