INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych między innymi w zakresie możliwości zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pozyskaniem kapitału zakładowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych między innymi w zakresie możliwości zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pozyskaniem kapitału zakładowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka powstała w wyniku przekształcenia spółki jawnej i kontynuuje działalność gospodarczą spółki przekształcanej, polegającą w szczególności na sprzedaży opon do samochodów osobowych i ciężarowych. W związku z rosnącą konkurencją na rynku, w celu utrzymania i zwiększenia przychodów, wspólnicy spółki przekształcanej postanowili przekształcić przedsiębiorstwo w spółkę akcyjną, w celu pozyskania kapitału w drodze publicznej emisji akcji własnych, mającego służyć rozwojowi Spółki. Środki otrzymane z emisji akcji Podatnik zamierza przeznaczyć na rozwój prowadzonej działalności, a w szczególności na zasilenie kapitału obrotowego, niezbędnego do regulowania zobowiązań związanych z zakupem opon od producentów, reklamę, ulepszenie oraz rozwój posiadanych serwisów wymiany opon, zakup nowych technologii związanych z obsługą sklepu internetowego, zmniejszenie finansowania działalności kapitałami obcymi, tj. spłatę części kredytów bankowych zaciągniętych na bieżącą działalność gospodarczą. Przed przekształceniem w Spółkę Akcyjną, spółka przekształcana dokonała szeregu wydatków związanych ze zmianą formy prawnej. Wydatkami tymi były w szczególności koszty doradztwa prawnego związanego z przekształceniem, usługi biegłego rewidenta związane z badaniem sprawozdania finansowego spółki przekształcanej, opłaty sądowe, skarbowe i notarialne. Do dnia przekształcenia ww. wydatki stanowiły pozycję rozliczeń międzyokresowych kosztów w księgach rachunkowych spółki przekształcanej.

Po przekształceniu Spółka poniosła lub poniesie szereg wydatków, do których należy zaliczyć w szczególności wydatki na doradztwo prawne związane z podwyższeniem kapitału zakładowego oraz wprowadzenie akcji do publicznego obrotu, wydatki na doradztwo finansowe związane z przygotowaniem prospektu emisyjnego, wydatki związane z usługami biura maklerskiego, usługami biegłego rewidenta związanymi z badaniem sprawozdania finansowego Spółki, opłaty sądowe, skarbowe i notarialne, podatek od czynności cywilnoprawnych związany z podniesieniem kapitału zakładowego spółki, wydatki administracyjne związane z drukiem, publikacją i dystrybucją prospektu emisyjnego, ogłoszenia wymagane przepisami prawa, kampanię medialną, szkolenia pracowników w zakresie wiedzy o Giełdzie Papierów Wartościowych. Spółka zakłada również, iż po zakończeniu oferty publicznej, na mocy uchwały Walnego Zgromadzenia Wspólników, koszty emisji akcji zostaną pokryte z kapitału zapasowego Wnioskodawcy, powstałego z nadwyżki wartości emisyjnej akcji nad wartością nominalną sprzedanych akcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki poniesione przez spółkę przekształcaną związane ze zmianą formy prawnej stanowić będą koszt uzyskania przychodów dla Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych... Jeśli tak, to w jakim momencie...
2. Czy wydatki poniesione przez Spółkę w celu pozyskania kapitału na cele określone w opisanym stanie faktycznym, stanowić będą koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych... Jeśli tak, to w jakim momencie...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

W ocenie Spółki wydatki poniesione na pozyskanie kapitału w drodze oferty publicznej akcji własnych na cele wskazane w opisanym stanie faktycznym stanowić będą koszty uzyskania przychodów dla Spółki z chwilą pozyskania ww. kapitału. Uzasadniając swoje stanowisko, Spółka powołuje treść art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Pozyskanie zatem przez Spółkę kapitału przeznaczonego następnie na wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie opisanym w stanie faktycznym sprawy jest pośrednio związane z osiągnięciem przychodów (por. wyrok NSA z dnia 22 lutego 2006 r. sygn. II FSK 191/2005). Wnioskodawca podkreśla również, że koszty związane z pozyskaniem kapitału w drodze publicznej emisji akcji własnych spółki akcyjnej, nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że dyspozycja przepisu art. 15 ust. 1 została spełniona w całości. Mając na uwadze, że wydatki poniesione na pozyskanie ww. kapitału stanowią koszty pośrednio związane z osiągnięciem przychodów, za datę poniesienia kosztu, zgodnie z art. 15 ust. 4d, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano). W przedmiotowym układzie sytuacyjnym nie będzie miał zastosowania przepis art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 w związku z art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy. Przy wykładni powyższych przepisów niezbędne jest uwzględnienie wykładni historycznej przepisu art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązującego do dnia 31 grudnia 2002 r. oraz ustawy z dnia z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, derogującej przepis art. 16b ust. 2 pkt 1. Zgodnie bowiem z powołanym powyżej przepisem art. 16b ust. 2 pkt 1, koszty organizacji spółki akcyjnej poniesione przy założeniu lub późniejszym jej rozszerzeniu, przez które rozumiało się koszty poniesione na: a) utworzenie spółki, które nie służyły nabyciu rzeczy, a w szczególności na doradztwo oraz na opłaty notarialne, skarbowe i sądowe, b) wyposażenie spółki w kapitał akcyjny lub późniejsze jego podwyższenie; w szczególności do kosztów tych zaliczało się opłaty notarialne, skarbowe, sądowe, giełdowe, opłaty ponoszone w regulowanym pozagiełdowym wtórnym obrocie publicznym papierami wartościowymi, koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty sporządzania, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji, koszty oferowania papierów wartościowych, - stanowiły wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji w okresie nie krótszym niż 60 miesięcy (art. 16m ust. 1 pkt 4), a powyższe odpisy amortyzacyjne stanowiły koszt uzyskania przychodów. Na mocy ww. ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. ustawodawca uchylił przepis art. 16b ust. 2 pkt 1, nie wprowadzając jednocześnie ograniczenia dla wydatków wymienionych w uchylonym przepisie w katalogu kosztów niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1. Posługując się statyczną wykładnią prawa, należy zauważyć, że intencją ustawodawcy była wyłącznie zmiana okresu rozliczania kosztów, które po dniu 31 grudnia 2002 r. stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Wskazuje na to również art. 2 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r., który zezwolił podatnikom niezamortyzowaną część kosztów zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w 2003 r. Spółka wskazuje, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2002 r. również przychody uzyskane na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego nie stanowiły przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 4 pkt 4). To samo dotyczyło nieuwzględniania kosztów uzyskania przychodów dotyczących przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium RP lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są wolne od podatku. Oznacza to, że w przedstawionym stanie faktycznym zarówno do 31 grudnia 2002 r., jak również po tym dniu, przepis art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 w związku z art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy nie miał i nie ma zastosowania. Podkreślenia wymaga również, że w niniejszej sprawie należy przyjąć przez analogię sytuację, w której spółka otrzymuje kredyt bankowy z przeznaczeniem na działalność gospodarczą. Za udzielenie ww. kredytu obciążona jest kosztem prowizji bankowej. Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy, do przychodów nie zalicza się również otrzymanych kredytów. Idąc błędną interpretacją art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy, który wyłącza możliwość zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z przychodem wolnym od podatku, prowizja za udzielenie ww. kredytu nie stanowiłaby kosztu uzyskania przychodów. W praktyce nie budzi wątpliwości, że koszty związane z zaciągnięciem kredytu bankowego, przeznaczonego na prowadzoną działalność gospodarczą, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1. Dlatego też, w niniejszej sprawie, powyższy przykład należy przyjąć per analogiam. Jednostka podkreśla również, że stosownie do orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2008 r., sygn. III SA/Wa 2218/2007, wydatki związane z podwyższeniem kapitału zakładowego mogą być kosztem podatkowym. Wydatkami tymi są w szczególności opłaty za sporządzenie aktu notarialnego, ogłoszenie i druk prospektu emisyjnego, a także jego dystrybucję i reklamę. Reasumując, Spółka wskazuje, że możliwość zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z utworzeniem spółki akcyjnej oraz wyposażeniem jej w kapitał akcyjny lub późniejsze jego podwyższenie, nie wynikała z uchylonego przepisu art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy, lecz z definicji ogólnej kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 15 ust. 1, która nie została uchylona, a wręcz przeciwnie - z dniem 1 stycznia 2007 r. została rozszerzona. Na poparcie powyższego stanowiska ponownego przywołania wymaga orzeczenie NSA z dnia 22 lutego 2006 r., sygn. II FSK 191/2005, w którym Sąd zwarzył, że koszty organizacji osoby prawnej, a więc koszty poniesione przy zakładaniu spółki (opłata notarialna, opłata skarbowa, adwokacka, radcowska) stanowią koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Jak stanowi art. 302 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeksu spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), kapitał zakładowy spółki akcyjnej dzieli się na akcje o równej wartości nominalnej. Zgodnie z art. 306 pkt 2, do powstania spółki akcyjnej wymaga się – z uwzględnieniem art. 309 § 3 i § 4 – wniesienia przez akcjonariuszy wkładów na pokrycie całego kapitału zakładowego. Zawiązanie spółki akcyjnej następuje z chwilą objęcia wszystkich akcji (art. 310 § 1). Powołane przepisy dotyczą także przekształcenia spółek. Stosownie bowiem do treści art. 555 ww. Kodeksu, do przekształcenia spółki – jeżeli przepisy działu III nie stanowią inaczej – stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące powstania spółki przekształconej. Zgodnie natomiast z treścią art. 431 § 1 tej ustawy podwyższenie kapitału zakładowego spółek akcyjnych wymaga zmiany statutu i następuje w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji.

Z powyższego wynika zatem, iż wszelkie koszty ponoszone przez spółkę akcyjną przy jej założeniu lub rozszerzeniu, związane z emisją akcji, pozostają w bezpośrednim związku z utworzeniem lub podwyższeniem kapitału zakładowego.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z treści art. 12 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy wynika natomiast, iż do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego.

W świetle powołanego przepisu stwierdzić należy zatem, iż przychody uzyskane w wyniku emisji akcji, skutkujące utworzeniem (podwyższeniem) kapitału zakładowego, nie stanowią przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Art. 15 ust. 1 tej ustawy stanowi z kolei, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a powstaniem przychodu. Kosztem uzyskania przychodów będą zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i takie, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Istotą utworzenia i podwyższenia kapitału zakładowego jest zgromadzenie środków niezbędnych dla funkcjonowania Spółki jako osoby prawnej. Stwierdzić należy zatem, iż skoro zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 powołanej do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, zatem wartości majątkowe wniesione na pokrycie kapitału zakładowego spółki nie stanowią jej przychodu podatkowego. Kapitał akcyjny, a zatem kapitał zakładowy spółki akcyjnej stanowi podstawę majątkową działalności spółki i odpowiedzialności wobec wierzycieli. W statucie spółki wymienia się go jako kwotę pieniężną wpłacaną przez jej akcjonariuszy. Kapitał musi być pokryty poprzez wniesienie wkładów w postaci gotówkowej, wkładami niepieniężnymi albo w jeden i drugi sposób.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka poniosła wydatki dotyczące pozyskania kapitału zakładowego w wyniku emisji akcji. A zatem dokonując analizy wydatków związanych z pozyskaniem kapitału zakładowego, odnieść należy się do przepisu art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem poniesione wydatki dotyczące pozyskania kapitału zakładowego, związane są z wniesieniem kwot pieniężnych w wyniku publicznej emisji akcji na jego pokrycie. Istnieje więc konkretny związek pomiędzy otrzymanymi środkami, za pomocą których pozyskano kapitał akcyjny, a poniesionymi wydatkami, będącymi skutkiem jego pozyskania. Skoro w świetle art. 12 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy wartości majątkowe wniesione na pokrycie kapitału zakładowego Spółki nie stanowią jej przychodu, wobec tego wydatków związanych z pozyskaniem kapitału zakładowego nie można traktować jako kosztów uzyskania przychodów. Nie odnoszą się one bowiem do przychodu podatkowego. Są bezpośrednio powiązane z przeprowadzeniem neutralnej podatkowo operacji na kapitale zakładowym Spółki.

Ponadto wskazać należy, iż w stanie prawnym obowiązującym w 2000 r. zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegały również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania w spółce akcyjnej koszty organizacji poniesione przy założeniu lub późniejszym jej rozszerzeniu, przez które rozumie się koszty poniesione na:

1. utworzenie spółki, które nie służą nabyciu rzeczy, a w szczególności na doradztwo oraz na opłaty notarialne, skarbowe i sądowe,
2. wyposażenie spółki w kapitał akcyjny lub późniejsze jego podwyższenie; w szczególności do kosztów tych zalicza się opłaty notarialne, skarbowe, sądowe, giełdowe, opłaty ponoszone w regulowanym pozagiełdowym wtórnym obrocie publicznym papierami wartościowymi, koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty sporządzania, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji, koszty oferowania papierów wartościowych.

Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1179) podatnicy, którzy ponieśli koszty, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy wymienionej w art. 1, przed dniem 1 stycznia 2003 r., mogą:

1. dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2002 r.,
2. niezamortyzowaną część kosztów zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w 2003 r.

Na podstawie ww. przepisu art. 16b ust. 2 pkt 1, określeni w nim podatnicy mieli prawo poprzez odpisy amortyzacyjne zaliczać do kosztów uzyskania przychodów koszty organizacji poniesione przy założeniu lub późniejszym rozszerzeniu, np. koszty dotyczące pozyskania kapitału akcyjnego. Ustawodawca dopuścił więc możliwość kwalifikowania tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o ile związane były z wyposażeniem lub podwyższeniem kapitału zakładowego wyłącznie spółek akcyjnych w rozumieniu przepisów Kodeksu handlowego.

Należy wskazać, iż przepisy ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o których mowa powyżej, mają charakter przejściowy. Intencją ustawodawcy było jedynie pozostawienie możliwości zaliczenia niezamortyzownych do końca 2002 roku wydatków, dotyczących między innymi pozyskania kapitału zakładowego poprzez emisję nowych akcji, do kosztów uzyskania przychodów, w związku z uchyleniem art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem brak przyjęcia innych rozwiązań dotyczących możliwości i sposobu kwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów takich wydatków, a jednocześnie pozostawienie w ustawie art. 12 ust. 4 pkt 4, z którego wynika, iż do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, jednoznacznie przesądza o tym, iż celem ustawodawcy było ostatecznie wykluczenie możliwości pomniejszania osiąganych przychodów podatkowych o tego typu wydatki.

W przedmiotowym wniosku Spółka wskazuje, iż analogicznie do pozyskania kapitału zakładowego, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 powołanej ustawy do przychodów nie zalicza się otrzymanych kredytów, a pomimo tego wydatki związane z zaciągnięciem kredytu bankowego, przeznaczonego na prowadzoną działalność gospodarczą, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1. Ustosunkowując się do tej argumentacji stwierdzić należy, iż co do zasady kredyt bankowy ma charakter zwrotny, nie spełnia tym samym kryterium przychodu jak i definitywnego charakteru wydatku. Ponadto stosowanie wykładni per analogiam do zdarzeń mających zupełnie odmienny charakter jest niesłuszne i niedopuszczalne na gruncie prawa podatkowego.

Reasumując stwierdzić należy, iż wydatki poniesione przez Podatnika w związku z pozyskaniem kapitału zakładowego, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wskazać należy również, iż nieuzasadnione jest powoływanie się przez Wnioskodawcę na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lutego 2006 roku (II FSK 191/05), skoro dotyczy ono wydatków związanych z organizacją osoby prawnej, poniesionych przed dniem 1 stycznia 2003 roku, a więc w stanie prawnym, w którym obowiązywał uchylony art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Poza tym wskazany przez Spółkę wyrok, jak i powołane orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2008 r., sygn. III SA/Wa 2218/07, zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają charakteru wiążących wykładni prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.