INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2008r. (data wpływu 25 czerwca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanych przez Elektrociepłownię środków na pokrycie kosztów gazu ziemnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanych przez Elektrociepłownię środków na pokrycie kosztów gazu ziemnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wytwórcy energii elektrycznej osiągali dotychczas przychody według cen wynikających z długoterminowych umów sprzedaży mocy i energii elektrycznej (były to tzw. KDT - kontrakty długoterminowe). Jednocześnie, ci wytwórcy, którzy posiadali zakłady opalane gazem ziemnym, nabywali gaz potrzebny do wytworzenia energii elektrycznej na podstawie długoterminowych umów na dostawę gazu ziemnego. Umowy te przewidywały przy tym obowiązek zapłaty za określoną, roczną minimalną ilość gazu (niezależnie od ilości gazu faktycznie pobranego w danym roku).W rezultacie, zarówno przychody z tytułu sprzedaży energii elektrycznej, jak i koszty nabycia paliwa potrzebnego do wytworzenia tej energii, wynikały z zawartych umów długoterminowych.Z dniem 4 sierpnia 2007r. weszła w życie ustawa o rozwiązaniu KDT. Zgodnie z art. 1 tej ustawy, reguluje ona zasady pokrywania kosztów powstałych u wytwórców energii w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej. Zgodnie z art. 3-6 ustawy o rozwiązaniu KDT, istnieje możliwość rozwiązania długoterminowych kontraktów na dostawę energii zawartych uprzednio przez wytwórców energii elektrycznej. Rozwiązanie KDT oznacza dla wytwórców energii elektrycznej, iż będą oni osiągali przychody na rynku konkurencyjnym, a nie według korzystnych cen wynikających z dotychczasowych umów długoterminowych.

Zgodnie natomiast z art. 45 ustawy o rozwiązaniu KDT, w przypadku rozwiązania długoterminowych umów sprzedaży mocy i energii elektrycznej, wytwórcy posiadający elektrownie opalane gazem ziemnym, którzy uprzednio zawarli długoterminowe umowy na dostawę gazu ziemnego, są uprawnieni do otrzymania rekompensat kosztów zużycia odebranego gazu ziemnego oraz kosztów nieodebranego gazu ziemnego, powstałych w związku z obowiązkiem odbioru gazu ziemnego na poziomie wynikającym z zakontraktowanej ilości tego paliwa (tzw. rekompensat gazowych). Innymi słowy, w art. 45 ustawy o rozwiązaniu KDT ustawodawca zobowiązał się do pokrycia u wytwórców energii elektrycznej, którzy korzystając z paliwa gazowego rozwiązali KDT, dodatkowych kosztów wynikających z obowiązku zapłaty, na podstawie umów długoterminowych, za określoną, minimalną ilość gazu (niezależnie od ilości faktycznie zużytego gazu).Dla celów zarządzania rekompensatami oraz ich wypłaty wytwórcom powołana została spółka celowa - Zarządca Rozliczeń SA. (dalej: Zarządca Rozliczeń). Zgodnie z art. 22 w związku z art. 45 ust. 4 ustawy o rozwiązaniu KDT, Zarządca Rozliczeń wypłaca wytwórcom środki na pokrycie kosztów gazu ziemnego w formie zaliczki na poczet tych kosztów za dany rok. Zaliczki wypłacane są w czterech równych ratach w danym roku (kwartalnie), w terminie do 5. dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, za który rata ma być wypłacona.Wypłacone na poczet kosztów gazu ziemnego zaliczki podlegają rozliczeniu rocznemu w drodze tzw. korekty rocznej. Wysokość korekty za rok poprzedni ustala Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (URE) do dnia 31 lipca każdego roku (art. 46 ustawy o rozwiązaniu KDT). W przypadku, gdy wartość korekty jest dodatnia, zgodnie z art. 34 w związku z art. 46 ust. 6 pkt 2 ustawy o rozwiązaniu KDT. Zarządca Rozliczeń wypłaca wytwórcom kwotę nadwyżki środków wynikającą z korekty. W przypadku, gdy wartość korekty jest ujemna, wytwórcy są zobowiązani do zwrotu kwoty korekty rocznej kosztów gazu ziemnego na rzecz Zarządcy Rozliczeń.

Niektóre zasady podatkowego traktowania otrzymywanych przez wytwórców rekompensat gazowych dla celów podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) reguluje przepis art. 45 ustawy o rozwiązaniu KDT. Przepisy ustawy o rozwiązaniu KDT nie wskazują jednak, w jaki sposób wytwórcy powinni ujmować rekompensaty gazowe dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: podatek CIT).Działalność Spółki.Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest wytwórcą energii elektrycznej, który w ramach swojej podstawowej działalności wykorzystuje nowoczesne rozwiązania techniczne. Eksploatowana przez Spółkę elektrociepłownia - jako pierwsza tego typu inwestycja w Polsce - stanowi układ kombinowany gazowo-parowy, opalany gazem ziemnym wysokometanowym.Produkcja energii elektrycznej jest przeprowadzana w skojarzeniu z produkcją energii cieplnej, przy zastosowaniu kogeneracji, tj. technologii pozwalającej na równoczesne wytwarzanie energii elektrycznej poprzez spalanie gazu oraz energii cieplnej poprzez odzyskiwanie i wykorzystanie ciepła ze spalin (produktu ubocznego spalania gazu).Spółka podkreśliła, że jej działalność obejmuje tylko i wyłącznie produkcję energii elektrycznej i cieplnej. Spółka nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej.Spółka - jako producent energii elektrycznej - w dniu 28 grudnia 2007r. zawarła umowę rozwiązującą długoterminową umowę na dostawę energii elektrycznej z PGE Polską Grupą Energetyczną S.A. Jednocześnie, Spółka jest stroną umowy długoterminowej na dostawę gazu ziemnego, zawartej z Polskim Górnictwem Naftowym i Gazownictwem S.A. (dalej: PGNiG) w dniu 20 marca 1998r. W związku z rozwiązaniem umowy z PGE umowa z PGNiG nie podlegała modyfikacji, jak również na obecnym etapie nie jest planowane jej rozwiązanie, tak więc nadal będzie stanowiła podstawę dokonywanych przez Spółkę zakupów gazu ziemnego.W związku z powyższym, Spółka będzie otrzymywać rekompensaty na pokrycie kosztów gazu ziemnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, iż środki otrzymane przez Spółke na pokrycie kosztów gazu ziemnego (oraz rozliczenia z tego tytułu, tj. korekta roczna) nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, środki otrzymane na pokrycie kosztów zużycia odebranego gazu ziemnego oraz kosztów nieodebranego gazu ziemnego (tj. zaliczki oraz kwoty korekt) nie podlegają opodatkowaniu VAT.Zgodnie z art. 29 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy pomniejszona o kwotę należnego podatku. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.Mając na uwadze fakt, iż art. 45 ust. 5 ustawy o KDT przewiduje, że środki na pokrycie kosztów gazu ziemnego nie stanowią dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, należy zdaniem Wnioskodawcy uznać, iż na gruncie tego artykułu brak jest podstaw do opodatkowania rekompensat gazowych podatkiem VAT.

Ponadto, Wnioskodawca zauważył, iż zgodnie z art. 5 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W analizowanym stanie faktycznym, w jego ocenie, nie można mówić ani o odpłatnej dostawie towarów, ani o usłudze świadczonej przez ENS na rzecz Zarządcy Rozliczeń. Jednocześnie, Zarządca Rozliczeń - będąc zobowiązany do wypłaty rekompensat gazowych Spółce - nie odnosi z tego tytułu żadnej korzyści ekonomicznej.W rezultacie, w związku z otrzymaniem rekompensat Spółka nie będzie przenosić na rzecz Zarządcy Rozliczeń prawa do rozporządzania jakimikolwiek towarami jak właściciel - nie będzie więc można powiedzieć, aby ENS dokonywała dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu VAT (określonej w art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).Otrzymane środki nie będą również stanowić dla ENS wynagrodzenia za wykonanie usług, które powinny podlegać opodatkowaniu VAT. Nie można bowiem mówić o świadczeniu usług w sytuacji, gdy brak jest wykonywania określonej czynności przez ENS, a jednocześnie brak jest konsumenta (odbiorcy) takiej usługi.Kwoty, które zostaną uzyskane przez Spółkę od Zarządcy, mają charakter wyłącznie odszkodowawczy i mają na celu zrekompensować dodatkowe koszty gazu ziemnego - nie podlegają zatem opodatkowaniu podatkiem VAT. Opisane podejście znajduje poparcie w wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-215/94 (Jürgen Mohr przeciwko Finanzamt Bad Segeberg).Wnioskodawca również wskazał, iż stanowisko, zgodnie z którym rekompensaty gazowe nie podlegają opodatkowaniu VAT, jest akceptowane przez organy podatkowe (por. przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 listopada 2007r., sygn. ILPB3/423-78/07-2/HS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 29 czerwca 2007r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz. U. Nr 130, poz. 905 ze zm.), zwanej dalej ustawą o KDT, reguluje zasady pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej, wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy, zwanych dalej „umowami długoterminowymi”, w tym zasady:

1. przedterminowego rozwiązywania umów długoterminowych;
2. finansowania kosztów powstałych w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych;
3. wypłacania środków na pokrycie kosztów, o których mowa w pkt 2;
4. obliczania, korygowania i rozliczania kosztów, o których mowa w pkt 2;
5. funkcjonowania „Zarządcy Rozliczeń Spółka Akcyjna”, zwanego dalej "Zarządcą Rozliczeń S.A.".
   
   

Przepisy regulujące zasady pokrywania i korygowania kosztów powstałych w jednostkach opalanych gazem ziemnym zostały zawarte w rozdziale 6 ustawy o KDT. W myśl art. 44 ustawy o KDT, dla wytwórców wymienionych w załączniku nr 8 do ustawy, będących stroną umowy rozwiązującej, którzy zawarli długoterminowe umowy na dostawę gazu ziemnego przed dniem 1 maja 2004r., ustala się, w związku z obowiązkiem odbioru gazu ziemnego na poziomie wynikającym z zakontraktowanej ilości tego paliwa, kwoty, oznaczone symbolem „KOgaz”, na pokrycie kosztów zużycia odebranego gazu ziemnego i kosztów nieodebranego gazu ziemnego. W załączniku Nr 8 „Zaliczki na poczet kosztów określonych w rozdziale 6” wśród wytwórców wymieniono Wnioskodawcę.Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o KDT, wytwórca wymieniony w załączniku nr 8 do ustawy, będący stroną umowy rozwiązującej, składa do Prezesa URE wniosek o wypłatę zaliczki na poczet kosztów, o których mowa w art. 44, na następny rok kalendarzowy, w terminie do dnia 31 sierpnia każdego roku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się - zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również w myśl art. 7 ust. 2 pkt 1 - przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, iż jest wytwórcą energii elektrycznej, który w ramach swojej podstawowej działalności wykorzystuje nowoczesne rozwiązania techniczne. Eksploatowana przez ENS elektrociepłownia - jako pierwsza tego typu inwestycja w Polsce - stanowi układ kombinowany gazowo-parowy, opalany gazem ziemnym wysokometanowym.Ponadto wyjaśnił, że z dniem 4 sierpnia 2007r. weszła w życie ustawa o rozwiązaniu KDT. Zgodnie z art. 1 tej ustawy, reguluje ona zasady pokrywania kosztów powstałych u wytwórców energii w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej. Zgodnie z art. 3-6 ustawy o rozwiązaniu KDT, istnieje możliwość rozwiązania długoterminowych kontraktów na dostawę energii zawartych uprzednio przez wytwórców energii elektrycznej. Rozwiązanie KDT oznacza dla wytwórców energii elektrycznej, iż będą oni osiągali przychody na rynku konkurencyjnym, a nie według korzystnych cen wynikających z dotychczasowych umów długoterminowych.

Zgodnie natomiast z art. 45 ustawy o rozwiązaniu KDT, w przypadku rozwiązania długoterminowych umów sprzedaży mocy i energii elektrycznej, wytwórcy posiadający elektrownie opalane gazem ziemnym, którzy uprzednio zawarli długoterminowe umowy na dostawę gazu ziemnego, są uprawnieni do otrzymania rekompensat kosztów zużycia odebranego gazu ziemnego oraz kosztów nieodebranego gazu ziemnego, powstałych w związku z obowiązkiem odbioru gazu ziemnego na poziomie wynikającym z zakontraktowanej ilości tego paliwa (tzw. rekompensat gazowych).Spółka - jako producent energii elektrycznej - w dniu 28 grudnia 2007r. zawarła umowę rozwiązującą długoterminową umowę na dostawę energii elektrycznej z PGE Polską Grupą Energetyczną S.A. Jednocześnie, Spółka jest stroną umowy długoterminowej na dostawę gazu ziemnego, zawartej z Polskim Górnictwem Naftowym i Gazownictwem S.A. (dalej: PGNiG) w dniu 20 marca 1998r. W związku z rozwiązaniem umowy z PGE umowa z PGNiG nie podlegała modyfikacji, jak również na obecnym etapie nie jest planowane jej rozwiązanie, tak więc nadal będzie stanowiła podstawę dokonywanych przez Spółkę zakupów gazu ziemnego.W związku z powyższym, Spółka będzie otrzymywać rekompensaty na pokrycie kosztów gazu ziemnego.

Art. 29 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.Z powołanej wyżej regulacji art. 29 ust. 1 ustawy o VAT wynika, iż w sytuacji, gdy podatnik – w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług – otrzymuje od innego podmiotu jakiekolwiek dofinansowanie (dotację, subwencję) stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, jak np. pokrycie części ceny lub rekompensatę z powodu obniżenia ceny, stanowi ono również obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Aby jednak tak było dofinansowanie musi być bezpośrednio związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli taki związek bezpośredni nie występuje, dofinansowanie ogólne na pokrycie niezdefiniowanych wprost kosztów działalności nie podlega opodatkowaniu. Istotne zatem dla określenia, czy dane dotacje (subwencje) są, czy też nie są opodatkowane, będą szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Stosownie do przepis art. 45 ust. 5 ustawy o KDT, środki otrzymane przez wytwórcę na pokrycie kosztów, o których mowa w art. 44, nie stanowią dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.Zatem, ustawodawca wprost, w powołanych przepisach, wykluczył możliwość uznania otrzymanych przez wytwórców środków za dotacje mające bezpośredni wpływ na cenę wytwarzanej energii elektrycznej w jednostkach opalanych gazem ziemnym. Dlatego też otrzymane środki nie powiększają obrotu wytwórców z tytułu sprzedawanej energii elektrycznej i nie powodują zwiększenia podstawy opodatkowania dostarczanej przez Spółkę energii elektrycznej. Tym samym na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, w przedmiotowej sprawie nie następuje przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, dlatego też nie ma miejsca dostawa towarów.Jednakże powstaje pytanie czy otrzymywane przez wytwórców środki na pokrycie kosztów nie stanowią jednak wynagrodzenia za rozwiązanie KDT, które mogłoby zostać uznane za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT.

Przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się - zgodnie z art. 8 ust. 1 - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zatem, dla stwierdzenia czy dana czynność, względnie brak podejmowania czynności, stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług niezbędna jest ocena przedmiotowej transakcji w kontekście całego systemu podatku VAT, a w szczególności jego głównych celów i założeń. Z założenia podatek od towarów i usług jest podatkiem nałożonym na konsumpcję towarów i usług. Mimo, że podatek ten płacą wszystkie osoby zaangażowane w kolejne stadia transakcji gospodarczych, to faktyczny i ostateczny ciężar podatku spoczywa jedynie na ostatecznym konsumencie. W świetle powyższych założeń, opodatkowaniu podlegają tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów i usług. W związku z powyższym, zaniechanie lub tolerowanie czynności lub stanów podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu, gdy tego rodzaju zaniechania lub znoszenia stanów przez podatnika powodują uzyskanie bezpośredniej korzyści przez płacącego. W przypadku, gdy podmiot płacący uzyskuje korzyści z pewnego rodzaju sytuacji, zobowiązanie takie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako świadczenie usługi. W przedmiotowej sprawie sytuacje zaniechania działań lub tolerowania stanów nie przynoszą bezpośredniej korzyści podmiotowi płacącemu za ich trwanie, stąd nie ma miejsca świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż środki otrzymane przez Wnioskodawcę na pokrycie kosztów zużycia gazu ziemnego (tj. zaliczki oraz kwoty korekt) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w przedmiotowej sprawie należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie informuje się, iż kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych są przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.