Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-614/12/MM
z 21 września 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2012 r. (wpływu do tutejszego organu dnia 22 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 września 2012 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 20 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 września 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca działający w formie spółki akcyjnej zawarł kontrakt handlowy z kontrahentem z Wietnamu na wyrób produktu. Jednym z obowiązków kontraktowych Wnioskodawcy jest zapewnienie szkolenia przedstawicielom kontrahenta w trakcie tworzenia wyrobu. Szkolenie będzie odbywało się w siedzibie spółki polskiej w terminie od dnia 3 września 2012 r. do dnia 3 października 2012 r.

Do obowiązków kontraktowych Wnioskodawcy związanych z ww. szkoleniem należy m. in.:

• zapewnienie pomieszczeń, sprzętu i
• zakwaterowanie uczestników (uczestnicy zostaną zakwaterowani w mieszkaniu, które wynajmie i opłaci Wnioskodawca),
  
• zapewnienie całodziennego wyżywienia (uczestnicy szkolenia zostaną zaprowiantowani, koszty poniesie za nich Wnioskodawca),
  
• wypłata miesięcznej „diety” (każdy z uczestników szkolenia otrzyma od Wnioskodawcy „dietę” miesięczną przeznaczoną na wydatki osobiste w kwocie 700 zł,
  
• opłacenie lokalnego transportu (uczestnicy szkolenia otrzymają miesięczne bilety komunikacji miejskiej w obszarze miasta, za które zapłaci Wnioskodawca),
  
• zapewnienie wsparcia medycznego oraz ubezpieczenia mienia (Wnioskodawca wykupi uczestnikom polisę obejmującą ubezpieczenie zdrowotne oraz wypadkowe w i poza miejscem szkolenia),
  
• zapewnienie aktywności socjalnej (uczestnicy otrzymają ofertę udziału w przedsięwzięciach rekreacyjno – kulturalnych typu wycieczka z przewodnikiem, którą opłaci Wnioskodawca).
  

Wnioskodawca z osobami szkolonymi nie podpisze umowy o pracę, ani umowy cywilnoprawnej, a osoby oddelegowane przez wietnamskiego kontrahenta nie przedstawią Wnioskodawcy certyfikatu rezydencji, gdyż nie będą o niego występowały. Osoby te – dla celów podatkowych - zamieszkują na stałe w Wietnamie.

W Polsce osoby szkolone nie będą przebywały dłużej niż 183 dni w roku podatkowym 2012 (w naszym kraju będą przebywały między 3 września 2012 r., a 3 października 2012 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany - jako płatnik - do poboru podatku od wycenionych i przekazanych świadczeń rzeczowych i wypłaconych świadczeń pieniężnych przedstawicielom kontrahenta wietnamskiego mających status nierezydenta w Rzeczypospolitej Polskiej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W Polsce osoby te będą posiadały ograniczony obowiązek podatkowy, gdyż nie będą posiadały certyfikatu rezydencji podatkowej, nie będą przebywały na terenie Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym 2012.

W ocenie Wnioskodawcy reguły opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez osoby fizyczne niemające w Polsce miejsca zamieszkania wynikają z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem od wszystkich wykazanych we wniosku świadczeń przekazanych przedstawicielom kontrahenta wietnamskiego, będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku w wysokości 20% od przychodu z tytułu zdobytego doświadczenia w dziedzinie przemysłowej.

Wnioskodawca – jako płatnik podatku od dochodów nierezydentów – na podstawie art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - będzie zobowiązany do poboru 20% podatku zryczałtowanego w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu w którym pobierze podatek i odprowadzenia tego podatku na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby działalności gospodarczej. Pobrany podatek Wnioskodawca będzie zobowiązany wykazać w zestawieniu rocznym, tj. w deklaracji PIT-8A.

Natomiast po zakończeniu roku podatkowego, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, Wnioskodawca będzie zobowiązany przesłać podatnikom oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje o wysokości osiągniętego przychodu, sporządzone według wzoru (informacje IFT-R).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast z art. 3 ust. 2a ww. ustawy wynika, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Aby jednak jednoznacznie przesadzić o tym, gdzie ww. osoby – dla celów podatkowych – mają miejsce zamieszkania nie można poprzestać na analizie tylko i wyłącznie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca działający w formie spółki akcyjnej zawarł kontrakt handlowy z kontrahentem z Wietnamu na wyrób produktu. Jednym z obowiązków kontraktowych Wnioskodawcy jest zapewnienie szkolenia przedstawicielom kontrahenta w trakcie tworzenia wyrobu. Szkolenie będzie odbywało się w siedzibie spółki polskiej w terminie od dnia 3 września 2012 r. do dnia 3 października 2012 r.

Do obowiązków kontraktowych Wnioskodawcy związanych z ww. szkoleniem należy m. in.:

• zapewnienie pomieszczeń, sprzętu i dokumentacji szkoleniowej,
  
• zakwaterowanie uczestników (uczestnicy zostaną zakwaterowani w mieszkaniu, które wynajmie i opłaci Wnioskodawca),
  
• zapewnienie całodziennego wyżywienia (uczestnicy szkolenia zostaną zaprowiantowani, koszty poniesie za nich Wnioskodawca),
  
• wypłata miesięcznej „diety” (każdy z uczestników szkolenia otrzyma od Wnioskodawcy „dietę” miesięczną przeznaczoną na wydatki osobiste w kwocie 700 zł,
  
• opłacenie lokalnego transportu (uczestnicy szkolenia otrzymają miesięczne bilety komunikacji miejskiej w obszarze miasta, za które zapłaci Wnioskodawca),
  
• zapewnienie wsparcia medycznego oraz ubezpieczenia mienia (Wnioskodawca wykupi uczestnikom polisę obejmującą ubezpieczenie zdrowotne oraz wypadkowe w i poza miejscem szkolenia),
  
• zapewnienie aktywności socjalnej (uczestnicy otrzymają ofertę udziału w przedsięwzięciach rekreacyjno – kulturalnych typu wycieczka z przewodnikiem, którą opłaci Wnioskodawca)

Wnioskodawca z osobami szkolonymi nie podpisze umowy o pracę, ani umowy cywilnoprawnej, a osoby oddelegowane przez wietnamskiego kontrahenta nie przedstawią Wnioskodawcy certyfikatu rezydencji, gdyż nie będą o niego występowały. Osoby te – dla celów podatkowych - zamieszkują na stałe w Wietnamie.

W Polsce osoby szkolone nie będą przebywały dłużej niż 183 dni w roku podatkowym 2012, (w naszym kraju będą przebywały między 3 września 2012 r., a 3 października 2012 r.).

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe należy odnieść się do przepisów umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporządzonej w Warszawie dnia 31 sierpnia 1994 r. (Dz. U. z 1995r. Nr 49, poz. 258),

Art. 4 ust. 1 ww. umowy stanowi, że w rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce zarejestrowania albo inne kryteria o podobnym charakterze.

W myśl art. 4 ust. 2 tej umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobistei gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Zatem oceny, w którym kraju dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych dokonuje się analizując przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w powiązaniu z przepisami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jeżeli dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, będzie również posiadała w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy. Jeżeli natomiast jej miejscem zamieszkania dla celów podatkowych – jak to przedstawiono w opisanym zdarzeniu przyszłym – jest Wietnam, wówczas w Polsce osoba ta będzie posiadała ograniczony obowiązek podatkowy.

Stosownie natomiast do art. 12 ust. 1 ww. umowy, należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Z art. 12 ust. 3 ww. umowy wynika, że określenie "należności licencyjne", użyte w tym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego albo za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Jak wynika zatem z powyższego - należności licencyjne w rozumieniu art. 12 umowy z Wietnamem są związane na ogół z prawami lub majątkiem stanowiącym różne formy własności literackiej i artystycznej, elementy własności intelektualnej, jak również informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Definicja obejmuje wynagrodzenia za użytkowanie lub za prawo użytkowania ww. praw oraz za informacje dotyczące doświadczeń z określonych dziedzin. Do tej kategorii nie sposób zatem zakwalifikować świadczeń, jakie Wnioskodawca gwarantuje pracownikom swego wietnamskiego kontrahenta, którzy przyjadą do Polski na szkolenie, które przeprowadzi w trakcie tworzenia wyrobu. Z opisanego zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem, że ww. świadczenia zapewnione przez Wnioskodawcę pracownikom wietnamskiego kontrahenta stanowią należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego albo za pozyskanie od tego kontrahenta informacji dotyczącej doświadczenia w dziedzinie przemysłowej.

Wobec powyższego należy odnieść się do art. 22 ust. 1 ww. umowy, z którego wynika, że części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Stosownie do art. 22 ust. 2 tej umowy, postanowienia ustępu 1 nie mają zastosowania do dochodów nie będących dochodami z majątku nieruchomego określonego w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba uzyskująca takie dochody, posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie działalność zarobkową przez zakład w nim położony lub wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o stałą placówkę w nim położoną i gdy prawa lub dobra, z tytułu których wypłacany jest dochód, są rzeczywiście związane z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 3 umowy, bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, a powstające w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane również w tym drugim Państwie.

Zatem mając na względzie powołany powyżej przepis art. 22 ust. 3 umowy, świadczenia do ponoszenia których zobowiązał się Wnioskodawca względem pracowników wietnamskiego kontrahenta - nawet jeśli w Polsce osoby te nie mają miejsca zamieszkania - podlegają opodatkowaniu również w Polsce.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Natomiast w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy – jako odrębne źródło przychodu wykazane zostały inne źródła.

Zgodnie zaś z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Mając na uwadze art. 29 ust. 1 pkt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie sposób zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że ww. świadczenia należy zakwalifikować jako przychody za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, albowiem z opisanego zdarzenia przyszłego nie wynika, by Wnioskodawca – miał uzyskać takie informacje, wręcz przeciwnie, to Wnioskodawca będzie szkolił pracowników tego kontrahenta, dostarczając im stosowną wiedzę w trakcie tworzenia przez siebie wyrobu. Wobec powyższego świadczenia, które przekaże ww. pracownikom wietnamskiego kontrahenta będzie zobowiązany zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do postanowień art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że świadczenia rzeczowe i pieniężne, które Wnioskodawca przekaże pracownikom wietnamskiego kontrahenta (którzy – dla celów podatkowych - na stałe zamieszkują w Wietnamie) będzie zobowiązany zakwalifikować do przychodu z innych źródeł. Przychody te - zgodnie z przepisami umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu - będą podlegały opodatkowaniu również w Polsce. Wobec powyższego Wnioskodawca będzie zobowiązany sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.