INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2008r. (data wpływu 03 czerwca 2008r.), uzupełnionego pismem z dnia 28 sierpnia 2008r. (data wpływu 01 września 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wkładu budowlanego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 czerwca 2008r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wkładu budowlanego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Inwestor prowadzący Przedsiębiorstwo Inwestycyjno-Budowlane „W”, będący właścicielem nieruchomości przy ul. R i W w W uzyskał pozwolenie na budowę kompleksu mieszkaniowo-usługowo-handlowego pod nazwą „P”, którą to prowadzono w okresie od 1999 r. do września 2001 r. Na podstawie zawartych umów z klientami Inwestor pobierał zaliczki na poczet budowy. W związku z tym, że budownictwo mieszkaniowe w tym czasie opodatkowane było stawką „0%, wystawiane faktury również uwzględniały w/w stawkę.

Dnia 15 lutego 2002 r. na mocy Postanowienia Sądu Rejonowego dla m.st. W ogłoszono upadłość „W”, a rozpoczęta budowa „P” weszła w skład masy upadłościowej.

Jednocześnie Syndyk z chwilą przejęcia masy upadłościowej „W” wypowiedział umowy realizacyjne na budowę kompleksu „P”, a wierzyciele zgłosili swoje roszczenia do listy wierzytelności. W dniu 27 sierpnia 2004 r. na mocy Postanowienia Sądu Rejonowego dla m.st. W uzyskał zgodę na prowadzenie działalności gospodarczej w tym zakresie. W wyniku uzyskania przez Syndyka pozwolenia Sądu na budowę, wierzyciele zawarli ponownie umowy o budowę lokali mieszkalnych na osiedlu „P”. Zawarte z klientami nowe umowy zostały przejęte w stanie czynnym przez „E”, jako nabywcę przedsiębiorstwa „W”. Umowy zawarte przez Syndyka zostały przejęte przez „E”, ponieważ w ramach postępowania upadłościowego nabył on całe upadłe przedsiębiorstwo (w rozumieniu art. 55¹ kc) i tym samym wstąpił we wszelkie prawa i obowiązki „WU”, także w zakresie zawartych umów o wybudowanie lokali mieszkalnych, które aktualnie kontynuuje.

Ponieważ Syndyk w ramach postępowania upadłościowego zobowiązany jest do zwrotu wierzytelności zgodnie z planem podziału, początkowo zaliczał je na poczet ceny nabycia lokalu, a następnie, po sprzedaży przedsiębiorstwa na rzecz „E” S.A., przekazywał je bezpośrednio do „E” S.A., także na poczet ceny nabycia lokalu. Przedmiotem fakturowania w takim przypadku (od przyszłych nabywców mieszkań) są wpłaty na lokale oraz wpłaty na miejsca postojowe, ewentualnie wpłaty na pomieszczenia przynależne.

Na poczet cen nabywanego lokalu mieszkalnego, wierzyciele uzyskali zaliczenie z tytułu należnego i uznanego na liście wierzytelności roszczenia określonego w podziale planu.

Spółka „E” Sp. z o.o. (poprzednik prawny „E” S.A.) w drodze aktu notarialnego (Rep. A Nr X/2006) zawartego dnia 26 czerwca 2006 r. z Syndykiem masy Przedsiębiorstwa Inwestycyjno-Budowlanego „W”- w upadłości, nabyła w drodze sukcesji generalnej Przedsiębiorstwo Inwestycyjno - Budowlane „W” - w upadłości. Na skutek tego Spółka „,E” S.A. wstąpiła we wszelkie prawa i obowiązki wobec wszystkich osób, które zawarły z Syndykiem umowy o realizację inwestycji „P”.

„E” S.A. kontynuuje budowę kompleksu mieszkaniowo-usługowo-handlowego pod nazwą „P”. Syndyk dokonał zwrotu wierzytelności w wysokości 70%, a następnie 26% i aktualnie planuje zwrot kolejnych 0,5%, które są zaliczane na poczet ceny lokalu mieszkaniowego w stosunku do klientów przejawiających wolę kontynuacji umowy o budowę lokali mieszkalnych na osiedlu „P”. W odmiennym przypadku, środki pieniężne zwracane są klientowi przez Syndyka masy upadłościowej.

W dniu 12 stycznia 2007 r. Spółka E S.A. wystąpiła do Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z wnioskiem w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W postanowieniu Naczelnika Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 10 kwietnia 2007 r. uznano, że fakt, iż przedsiębiorstwo ogłosiło upadłość, a klienci zmuszeni zostali do zawarcia nowych umów o wybudowanie lokalu, nie powinien mieć wpływu na wysokość stawki VAT od opłat wniesionych przed ogłoszeniem upadłości, ponieważ zostały już one raz opodatkowane w latach 1999-2001.

W ramach prowadzonej inwestycji zdarzały się jednak sytuacje, że klienci - wierzyciele, pomimo zawarcia nowej umowy o wybudowanie i sprzedaż lokalu mieszkalnego, otrzymali z masy upadłości zwrot wniesionego wkładu na własne konto i następnie otrzymany wkład w całości wpłacali do Spółki E S.A.

Tylko tą okolicznością (technicznym obiegiem środków pieniężnych) różni się stan faktyczny wskazany w niniejszym wniosku, od stanu faktycznego będącą podstawą wydania postanowienia Naczelnika Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 10 kwietnia 2007r.

Przedmiotowa inwestycja dotyczyła tego samego przedsięwzięcia co pierwotna umowa i prowadzona była w tym samym celu (zawarcie umowy i dokonanie wpłat na poczet zakupu lokali), zawarte zatem ponownie umowy są niczym innym jak kontynuacją umów zawartych uprzednio z „W”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane powyżej stanowisko organu podatkowego ma zastosowanie także do sytuacji, gdy:

1. wkład został wycofany z masy upadłości bezpośrednio do wierzyciela (nabywcy lokalu mieszkalnego)
2. następnie niezwłocznie wniesiony do Spółki E S.A. z przeznaczeniem na sfinansowanie budowy (zakupu) lokalu w ramach kontynuacji inwestycji po upadłej firmie, w przypadku gdy
3. pierwotny wkład na budowę lokali nastąpił przed datą ogłoszenia upadłości tj. 15 lutego 2002 r. a deweloper „W” wystawił przed 30 września 2001 r. faktury VAT z zastosowaniem obowiązującej zerowej stawki VAT dla budownictwa mieszkaniowego,
4. środki zostały wycofane z masy upadłości tylko w rozumieniu technicznym (przelew na konto wierzyciela, a nie na konto E S.A.)

A więc, czy w opisanej sytuacji uznać należy, że wpłata na budowę lokalu została już raz opodatkowana podatkiem VAT obowiązującym w chwili dokonywania wpłaty do pierwotnego inwestora i jej ponowne dokonanie nie powinno zostać opodatkowane podatkiem VAT obowiązującym w dacie ponownego wniesienia...

Zdaniem Wnioskodawcy, w okresie 1999-2001 raty wpłacane przez klientów do Przedsiębiorstwa Inwestycyjno - Budowlanego „W” fakturowane były z uwzględnieniem stawki obowiązującej w dacie ich wnoszenia, tj. 0%, co wyraźnie wynikało zarówno z ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z dnia 15 lutego 1993 r.) jak i z rozporządzeń wykonawczych.

Okoliczność, że przedsiębiorstwo to ogłosiło upadłość, a klienci zmuszeni zostali - zgodnie z wymogami prawa upadłościowego - do zawarcia nowych umów o wybudowanie lokalu, zdaniem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, wyrażonym w postanowieniu z dnia 10 kwietnia 2007 r., nie wpływa na wysokość stawki VAT od rat zapłaconych przed ogłoszeniem upadłości, ponieważ raty te - w wysokości ustalonej planem podziału wierzytelności - są przez Syndyka wpłacane bezpośrednio do firmy „E” S.A. i zaliczane na poczet lokali mieszkalnych. W postanowieniu tym wskazano, że fakt, iż przedsiębiorstwo ogłosiło upadłość, a klienci zmuszeni zostali do zawarcia nowych umów o wybudowanie lokalu, nie powinien mieć wpływu na wysokość stawki VAT od wpłat wniesionych przed ogłoszeniem upadłości, ponieważ zostały już one raz opodatkowane w latach 1999-2001.

Podobna sytuacja, zdaniem podatnika, ma miejsce wówczas, gdy syndyk zwraca, zgodnie z planem podziału, środki wpłacone na poczet budowy (sprzedaży) lokalu mieszkalnego i wierzyciel masy upadłości (nabywca lokalu) niezwłocznie przeznacza je w całości na kontynuację budowy lokalu mieszkalnego przez E S.A. Brak co prawda elementu bezpośredniości, lecz środki te są de facto środkami wniesionymi do pierwotnego inwestora i tylko na skutek upadłości nastąpiło ich wycofanie i ponowna, niezwłoczna wpłata na zakup nieruchomości w tej samej inwestycji. Uznanie, że okoliczność ta ma znaczenie doprowadziłaby do faktycznego podwójnego opodatkowania wpłat dokonanych przez tego nabywcę. Co prawda doszło do wypłacenia środków pieniężnych, wniesionych na zakup lokalu mieszkalnego, jednakże nie doszło do rezygnacji z realizacji celu mieszkaniowego, tj. celu jakiemu służyło zawarcie umowy i dokonanie wpłat. Nie ma w związku z tym powodów, by nabywców przedmiotowych lokali, wpłacających samodzielnie określone kwoty pieniężne na rachunek bankowy spółki „E” S.A., bez udziału syndyka masy upadłościowej, obciążać po raz drugi podatkiem. Nie może bowiem dochodzić do sytuacji, w których potencjalny nabywca mieszkania będzie zobowiązany do ponoszenia odpowiedzialności z tytułu ogłoszenia upadłości inwestora.

Identyczne stanowisko wyraził Naczelnik Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 24 kwietnia 2007 r. na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ramach tzw. ulgi budowlanej, będącym odpowiedzią na wniosek jednego z klientów przedmiotowej inwestycji, zdaniem którego okoliczność wycofania wniesionych na zakup lokalu mieszkalnego środków pieniężnych wymieniona w art. 27a ust. 13 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się wyłącznie do sytuacji, w której podatnik odbierając środki pieniężne rezygnuje z celu, jakiemu służyło zawarcie umowy i dokonanie wpłat — a więc z celu mieszkaniowego. Utratę prawa do wykorzystanej ulgi ustawodawca powiązał z rezygnacją przez podatnika z zaspokojenia jego własnych potrzeb mieszkaniowych. Przyjęcie stanowiska zaprezentowanego przez podatnika pozwoli na spójne opodatkowanie transakcji, tak w ramach podatku VAT jak i podatku dochodowego.

W związku z powyższym Spółka wnosi o wydanie interpretacji prawa podatkowego w zakresie podatku VAT ze względu na konieczność prawidłowego fakturowania przekazywanych nam wpłat zaliczanych na poczet ceny lokali mieszkalnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Z przedmiotowego wniosku wynika, iż Spółka kontynuuje budowę kompleksu mieszkaniowo-usługowo-handlowego po upadłej firmie. Pierwotny wkład na budowę lokali nastąpił przed datą ogłoszenia upadłości (tj. 15 lutego 2002r.) a faktury wystawione zostały z zastosowaniem wówczas obowiązującej zerowej stawki VAT dla budownictwa mieszkaniowego. Wkład został wycofany z masy upadłościowej bezpośrednio do nabywcy lokalu mieszkalnego. Klienci zobowiązani zostali do zawarcia nowych umów o wybudowanie lokalu. Niektórzy z nich otrzymali z masy upadłościowej zwrot wniesionego wkładu na własne konto, który niezwłocznie został przelany na konto Spółki, w ramach kontynuacji inwestycji.

Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym z dnia 08.01.1993r. (Dz. U. Nr 11, poz. 50, ze zm.), zwanej dalej ustawą, która obowiązywała do dnia 30.04.2004r. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegały czynności określone w art. 2 ustawy i dla tych czynności zostały określone właściwe stawki podatku. Wykonanie przez podatnika czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług powoduje obowiązek rozliczenia podatku według stawek obowiązujących w dniu dokonania czynności. Określony w przepisach moment powstania obowiązku podatkowego wskazuje termin rozliczenia przez podatnika podatku z tytułu wykonanej czynności. Zatem w przypadku czynności podlegających opodatkowaniu na mocy ustawy z dnia 08 stycznia 1993r., dla których obowiązek podatkowy powstał na mocy tej ustawy, czynności te podlegały opodatkowaniu według stawek obowiązujących w momencie ich wykonania tj. przed 1 maja 2004r. Zgodnie bowiem z art. 153 ust. 1 ustawy o VAT, do podstawy opodatkowania czynności wykonywanych przez spółdzielnie mieszkaniowe związanych ze spółdzielczymi prawami do lokali i prawem własności do lokalu lub domu, traktowanymi jak „dostawa towarów”, nie wlicza się wartości wkładu budowlanego lub mieszkaniowego lub ich części, wniesionych przed dniem 1 maja 2004r.

Zgodnie z art. 19 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.), w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11.

W powstałej sytuacji faktycznej, gdy doszło do wycofania wkładu z masy upadłości (wpłacający wkład otrzymał jego zwrot) i następnie przystąpiono do umowy o wybudowanie lokalu z nowym inwestorem - obowiązek podatkowy z tytułu otrzymanego wkładu powstaje na zasadach ogólnych, tj. adekwatnie do terminu uregulowania wkładu na rzecz aktualnego inwestora.

Argumentacja Wnioskującego, iż przedmiotowa inwestycja dotyczy tego samego przedsięwzięcia co pierwotnie, i że prowadzona jest w tym samym celu, pozostaje bez znaczenia w sprawie.

A zatem, Inwestor zawierając nowe umowy o wybudowanie lokalu, pobierając opłaty na budowę, winien wystawić faktury VAT potwierdzające przyjęcie zapłaty ze stawką właściwą dla zaliczki w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja10, 09-402 Płock.