INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 08.05.2008 r., (data wpływu 02.06.2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych

• w części zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przelotami samolotowymi członków zarządu – jest nieprawidłowe,

• natomiast w części dotyczącej zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z noclegami członków zarządu - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 02.06.2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia wydatków związanych z przelotami samolotowymi oraz noclegami członków zarządu do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność na terenie RP w zakresie wynajmu nieruchomości. Udziałowcami są dwie osoby fizyczne posiadające polskie obywatelstwo, mające jednakże miejsce zamieszkania na terenie Izraela. Udziałowcy SA zarazem jedynymi członkami zarządu spółki. Spółka nie zatrudnia pracowników.

Jako członkowie zarządu, osoby te działają na podstawie powołania i nie otrzymują z tego tytułu żadnego wynagrodzenia. Zgromadzenie wspólników podjęło uchwałę, iż koszty pobytu członków zarządu na terenie Polski związane z prowadzeniem spraw spółki, pokrywać będzie spółka.

Ze środków spółki finansowane są m.in. następujące wydatki:

• koszty przelotów Izrael-Polska-Izrael,
• noclegi na terenie Polski.

Wydatki dokumentowane są fakturami wystawionymi dla spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na pokrycie kosztów przelotów oraz noclegów członków zarządu stanowią dla spółki koszty uzyskania przychodu...

Zdaniem Spółki, wydatki związane ze sfinansowaniem dla członków zarządu biletów samolotowych i kosztów noclegów w hotelach stanowią dla spółki koszty uzyskania przychodu.

Członkowie zarządu przylatują do Polski, aby wywiązać się z ciążących na nich obowiązków bieżącego zarządzania spółką. Opłacone bilety lotnicze i faktury za noclegi w hotelu nie stanowią jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców nie będących pracownikami, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 38 UPDOP, gdyż udziałowcy są jednocześnie członkami zarządu i świadczą na rzecz spółki usługi zarządzania (i to bez pobierania wynagrodzenia). Podczas pobytu w Polsce członkowie zarządu prowadzą rozmowy biznesowe, podpisują umowy, doglądają spraw spółki, uczestniczą w posiedzeniach zarządu.

Spółka stoi na stanowisku, że wydatki związane z pokryciem kosztów przelotów i noclegów w Polsce są bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodów i zarachowaniem źródła przychodów spółki, gdyż ich poniesienie umożliwia funkcjonowanie zarządu spółki. Wydatki te stanowią więc dla spółki koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 UPDOP.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji stwierdzam, że stanowisko Spółki :

• w części zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przelotami samolotowymi członków zarządu – jest nieprawidłowe,

• natomiast w części dotyczącej zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z noclegami członków zarządu - jest prawidłowe.
  
  

Art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm.) stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem, aby można uznać jakiś wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione dwa warunki:

1. celem jego poniesienia powinno być osiągnięcie przychodów,
2. wydatek nie może się znajdować na liście zawartej w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiącej katalog wydatków, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Łączne spełnienie tych dwóch warunków: pozytywnego i negatywnego wystarczy, aby dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów.

Ustawodawca wyraźnie wskazuje, że kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Tym samym, koszty muszą być ponoszone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Norma prawna zawarta w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustanawia regułę generalną pozwalającą na dokonanie kwalifikacji ponoszonego przez podatnika wydatku do kosztów uzyskania przychodów przez pryzmat jego celowości i potencjalnego wpływu na sumę osiąganych przez podatnika przychodów podatkowych. Dopiero na podstawie takiej pozytywnej weryfikacji, w przypadku stwierdzenia, iż dany wydatek niewątpliwie ponoszony jest w celu uzyskania przychodów, podatnik podatku dochodowego jest obowiązany do przyporządkowania tego wydatku do przychodów podatkowych, w celu osiągnięcia których wydatek ten został poniesiony. Cel określony w tym artykule, należy rozumieć jako dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu (w omawianym przypadku - przychodu).

Cel ten w swej istocie nie stanowi o konieczności zaistnienia skutku, tj. powstania przychodu. Brak tego skutku w postaci braku przychodu nie dyskwalifikuje danego wydatku jako kosztu poniesionego w celu jego osiągnięcia. Ważne jest jednak, aby podatnik ponosząc wydatek kierował się zamiarem jego osiągnięcia. W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów są zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i wydatki pozostające w związku pośrednim (jeżeli podatnik wykaże, że zostały poczynione w celu uzyskania przychodów).

Zgodnie z art. 201 §1 ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94 poz. 1037 ze zm.) – zarząd spółki jest organem, który prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Oznacza to, że zarząd prowadzi sprawy spółki we wszystkich obszarach niezastrzeżonych wyraźnie do kompetencji innych organów spółki oraz reprezentuje spółkę. Prowadzenie spraw spółki dotyczy sfery wewnętrznej funkcjonowania spółki (podejmowania decyzji organizacyjnych i gospodarczych w spółce), natomiast reprezentacja odnosi się do relacji zewnętrznych (składania oświadczeń woli wobec innych niż spółka uczestników obrotu prawnego). W sytuacji, gdy zarząd jest wieloosobowy to w myśl art. 208 §2 oraz §3 ustawy każdy członek zarządu ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki, przy czym każdy członek zarządu może prowadzić bez uprzedniej uchwały zarządu sprawy nieprzekraczające zakresu zwykłych czynności spółki. Zatem wydatki, o których mowa w piśmie jednostki poczynione na rzecz wspólników nie będących pracownikami spółki można by zakwalifikować jako świadczenia dwustronnie zobowiązujące, przez co stanowiłyby koszt uzyskania przychodów jeśli spełniałyby podstawowy wymóg określony w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. miałyby związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i uzyskaniem przychodu.

Mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy oraz odnosząc się do sytuacji opisanej we wniosku należy stwierdzić, iż aby Spółka mogła zaliczyć (prawidłowo udokumentowane) wydatki do kosztów uzyskania przychodów musi wskazać, iż poniesione koszty miały wpływ na uzyskanie przez nią przychodu tzn., że w ich wyniku powstał przychód niemożliwy do uzyskania bez ich odbycia.

Należy jednak pamiętać, iż aby wydatki członków zarządu uznać za koszty winien łączyć ich ze spółką stosunek pracy (lub inny równorzędny). W przypadku, gdy członek zarządu nie jest pracownikiem spółki, konieczność ponoszenia przez Spółkę wydatków na jego rzecz winna wynikać z prawidłowo zawartych umów (np. cywilnoprawnych), a w przypadku ich braku z uchwał wspólników podjętych zgodnie z prawem albo mieć podstawę w umowie spółki, czy też wynikać z postanowień regulaminów lub statutu spółki, przewidujących zwrot należności z tytułu wydatków na rzecz osób nie będących pracownikami spółki.

Ponieważ w przedstawionej sytuacji członków zarządu nie łączy ze spółką stosunek pracy ani żadna umowa cywilnoprawna i nie otrzymują oni wynagrodzenia z tytułu pełnionych przez siebie funkcji to przedmiotowe wydatki będą stanowiły koszt uzyskania przychodu tylko w sytuacji, gdy Spółka wykaże bezpośredni związek pomiędzy ich poniesieniem, a osiągniętym z tego tytułu przychodem.

Stanowisko Spółki wskazuje na to, że wydatki związane z pokryciem kosztów przelotów i noclegów w Polsce są bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodów i zarachowaniem źródła przychodów spółki, gdyż ich poniesienie umożliwia funkcjonowanie Zarządu Spółki.

Nie można zgodzić się z tym poglądem, szczególnie jeśli chodzi o wydatki związane z finansowaniem biletów samolotowych dla członków zarządu dlatego, że trudno doszukać się związku takich wydatków z uzyskanym przez Spółkę przychodem.

Wydatki powyższe są wydatkami o charakterze osobistym, natomiast prowadzenie działalności gospodarczej nie uzasadnia możliwości zmniejszenia świadczeń publicznoprawnych przez wskazanie jako kosztów uzyskania przychodów wydatków osobistych.

Inaczej należy rozpatrywać wydatki związane z zakwaterowaniem członków zarządu w hotelu. Wydatki te, jak wspomniano wyżej, należy rozpatrywać pod kątem ich wpływu na uzyskany przychód, tj. czy w wyniku pobytu w kraju w dniach zakwaterowania członków zarządu powstał przychód, który byłby niemożliwy do uzyskania bez ich obecności.

Wydatki poniesione na noclegi w kraju Członka Zarządu, które związane są bezpośrednio z uzyskanym przychodem i wpływają bezpośrednio na jego uzyskanie można w świetle powyższego zaliczyć do wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Każdy z tych wydatków aby był uznany za koszt musi mieć związek z uzyskanym przychodem i nie może być wyłączony z kosztów na podstawie innego przepisu, jak np. koszty reklamy prowadzonej w sposób niepubliczny zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Sprawą generalną dla rozstrzygnięcia wniosku jest udowodnienie związków przyczynowo–skutkowych pomiędzy poniesieniem kosztów przez Członka Zarządu, które podlegają zwrotowi, a możliwością uzyskania przychodów przez Spółkę.

Zagadnienia te, nie są przedmiotem postępowania w trybie art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, gdyż to postępowanie opiera się na przyjęciu stanu faktycznego opisanego przez Podatnika – a nie na weryfikacji, czy taki stan faktyczny ma miejsce w rzeczywistości, tj. czy w tym konkretnym przypadku Wnioskodawca poprzez posiadane konkretne dowody udowodnił, że szczegółowe pozycje i kwoty kosztów są kosztem uzyskania przychodów, gdyż jest to właściwość postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej.

Ani Ordynacja podatkowa, ani ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulują problemu ciężaru dowodowego. Należy przyjąć, że wyrażona w art. 122 ordynacji podatkowej zasada prawdy obiektywnej zobowiązująca organy podatkowe do podejmowania wszelkich działań w celu dokładnego wyjaśnienia sprawy nie zwalnia podatnika z obowiązku aktywności i nie oznacza, że ciężar ten obciąża tylko organy podatkowe. Ma to szczególne znaczenie w zakresie udowadniania poniesienia kosztów uzyskania przychodu, gdyż po pierwsze leży to w interesie podatnika, a po drugie to on ma największe możliwości prawidłowego dokumentowania faktu poniesienia kosztów, a następnie ich wykazywania.

Spółka wykazała jedynie, że wydatki dla członków zarządu są bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodów i zarachowaniem źródła przychodów spółki, w taki sposób, że ich poniesienie umożliwia funkcjonowanie Zarządu Spółki. Nie jest to jednoznaczne z udowodnieniem, iż wydatki te w sposób bezpośredni lub pośredni związane były z uzyskanym przez Spółkę przychodem.

Jeśli tak było w rzeczywistości Spółka powinna zadbać o udowodnienie w jaki sposób wydatki te umożliwiły funkcjonowanie Spółce, np. udowodnienie z kim odbywały się spotkania w czasie pobytu członków zarządu, czego dotyczyły, jakie są ich efekty; co pozwalałoby na weryfikację takich twierdzeń przez Organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.