INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2008 r. (data wpływu 16 czerwca 2008 r.), uzupełnionym w dniu 18 sierpnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz w zakresie przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 1 sierpnia 2008 r. znak ILPB1/415-423/08-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 6 sierpnia 2008 r., a w dniu 18 sierpnia 2008 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – osoba fizyczna, zakupił w dniu 12 września 2007 r. do prowadzonej działalności gospodarczej samochód osobowy wg faktury VAT (prowizja) z zamiarem jego użytkowania w działalności w okresie krótszym niż rok, przewidując jego sprzedaż.

Ze względu na założone użytkowanie krótsze niż rok, samochodu nie wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych. Wydatek na zakup tego samochodu zaliczono w koszty uzyskania przychodu w dacie zakupu, tj. 12 września 2007 r. w kwocie 62.000 zł i wprowadzono do ewidencji wyposażenia firmy.

Księgowość firmy oraz wszelkie rozliczenia prowadzi Biuro Finansowo-Księgowe. Wnioskodawca podał, że w rozliczeniach księgowych firmy przyjęto zasadę naliczenia odpisów amortyzacji środków trwałych jednorazowo na koniec roku obrachunkowego.

Przed upływem roku obrachunkowego, zgodnie z powyżej opisanymi założeniami, Wnioskodawca ma zamiar ww. samochód odsprzedać innemu podmiotowi gospodarczemu, rozliczającemu się podatkiem liniowym wg stawki 19%, koszty i przychody ewidencjonując w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Właścicielem powyższego podmiotu jest żona Wnioskodawcy. Między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa.

W działalności prowadzonej przez małżonkę powyższy samochód osobowy będzie amortyzowany wg indywidualnej stawki amortyzacji, a okres amortyzacji wynosić będzie 30 miesięcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie przychodów.

Czy przewidywana sprzedaż samochodu innemu podmiotowi gospodarczemu, którego właścicielem jest żona Wnioskodawcy, prowadząca odrębną działalność gospodarczą, jest zgodna z przepisami ustawy o podatku dochodowym i czy transakcja ta będzie wywoływać zamierzone skutki cywilno-prawne...

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przewidywaną sprzedaż tego samochodu podmiotowi gospodarczemu prowadzącemu odrębnie przez żonę, transakcja będzie wywoływać skutki cywilno-prawne, a faktura dokumentująca tą sprzedaż będzie ważna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy ustawy powstaje wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich. Jest to ich majątek wspólny.

Wyłączyć lub zmodyfikować mogą powyższą zasadę sami małżonkowie zawierając w formie aktu notarialnego umowę majątkową małżeńską, która może polegać na umownym rozszerzeniu lub ograniczeniu majątku wspólnego, albo wprowadzeniu rozdzielności majątkowej – co ma miejsce w przypadku Wnioskodawcy.

Ustanowiona zgodnie z art. 47 i 51 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rozdzielność majątkowa rodzi skutki prawne tylko na przyszłość.

Zasadą prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, wyrażoną w przepisie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jest podleganie każdego z małżonków odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Jednakże na zasadach określonych w ustępie 2 i 3 cytowanego artykułu mogą oni podlegać łącznemu opodatkowaniu, wtedy podatek określa się w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca ma zamiar odsprzedać składnik majątku wykorzystywany w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej - małżonce - między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa.

Zatem transakcja kupna-sprzedaży odbywać się będzie pomiędzy dwoma niezależnymi od siebie podmiotami gospodarczymi i wywoływać będzie u stron transakcji skutki podatkowe, określone w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. kosztów uzyskania przychodów) wniosek rozstrzygnięto pismem z dnia 12 września 2008 r. nr ILPB1/415-423/08-5/AG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.