INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20.05.2008 r. (data wpływu 23.05.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy sfinansowane przez Spółkę dodatkowe świadczenia na rzecz pracowników, następujące po ustaniu stosunku pracy, będzie stanowiło dla tych osób przychód z innych źródeł - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.05.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy sfinansowane przez Spółkę dodatkowe świadczenia na rzecz pracowników, następujące po ustaniu stosunku pracy, będzie stanowiło dla tych osób przychód z innych źródeł.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka przeprowadza rekrutację pracowników. W stosunku do wybranych pracowników, którzy legitymują się wysokimi, profesjonalnymi kwalifikacjami zawodowymi, Spółka zamierza zgadzać się na ustalenie określonych warunków świadczeń na ich rzecz po ustaniu stosunku pracy. Spółka zamierza zgodzić się, by dana osoba po ustaniu stosunku pracy w wyniku porozumienia stron albo z zachowaniem terminu wypowiedzenia, uzyskiwała od Spółki świadczenie, którego wartość nie będzie przekraczała równowartości dwumiesięcznego wynagrodzenia tej osoby. Świadczenie to mogłoby być przez daną osobę wykorzystane w okresie maksymalnie 12 miesięcy po ustaniu stosunku pracy. Przykładowo, świadczenie to mogłoby dotyczyć:

• sfinansowania przez Spółkę kosztów usług firmy rekrutacyjnej, w celu znalezienia dla byłego pracownika nowego miejsca pracy;
• sfinansowanie kosztów opieki medycznej;
• sfinansowanie kosztów wynajęcia biura;
• sfinansowanie kosztów telefonu komórkowego;
• sfinansowanie kosztów używania samochodu należącego do majątku Spółki;
• inne.
  
  

Spółka nie jest zobowiązana do dodatkowych świadczeń w przypadku, gdy rozwiązanie stosunku pracy nastąpi z winy pracownika.

Spółka zamierza ustalić ww. warunki przyznania świadczeń na rzecz byłego pracownika w osobnej umowie cywilnoprawnej. Spółka rozważa również skutki podatkowe, gdyby ww. warunki zostały przez strony ustalone w osobnym postanowieniu umowy o pracę lub w osobnym postanowieniu umowy o zakazie konkurencji i czy miałoby to jakikolwiek wpływ na podatkową kwalifikację przyznawanego byłemu pracownikowi świadczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Przedmiotem wątpliwości Spółki jest to, czy sfinansowanie przez Spółkę na rzecz byłego pracownika wskazanych w stanie faktycznym świadczeń, wynikających z odrębnej umowy, albo z treści umowy o pracę, albo z treści umowy o zakazie konkurencji, następujące po ustaniu stosunku pracy, będzie stanowiło dla tych osób przychód z innych źródeł.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki wskazane w stanie faktycznym świadczenia Spółki na rzecz byłych pracowników będą dla nich przychodem z innych źródeł - zarówno w przypadku, gdy Spółka zobowiąże się do tego świadczenia dodatkowym zapisem w umowie o pracę, jak również wtedy, gdy zobowiązanie to będzie wynikało z odrębnej umowy zawartej z pracownikiem, czy też, gdy będzie elementem umowy o zakazie konkurencji.

W przypadku, gdy Spółka oddaje swoje składniki majątku nieodpłatnie, beneficjent uzyskuje określoną korzyść finansową. Nie ulega wątpliwości, iż po stronie byłego pracownika (beneficjenta) powstanie przychód.

Jeżeli stosunek pracy wygasł z dniem rozwiązania umowy o pracę, nieodpłatne świadczenie otrzymywane od Spółki po rozwiązaniu umowy o pracę, co do zasady nie powinno być ujmowane jako świadczenie ze stosunku pracy. Nie ulega jednak wątpliwości, że były pracownik uzyskuje przychód, który powinien podlegać opodatkowaniu. Należy zauważyć, iż skorzysta on z tego świadczenia po ustaniu stosunku pracy. W ocenie Spółki nie jest istotny fakt, czy zobowiązanie to zostało zawarte w umowie o pracę, czy w odrębnej umowie. Pracownik w jednym i w drugim przypadku skorzysta z tego świadczenia po ustaniu stosunku pracy. Zdaniem Spółki, były pracownik będzie uzyskiwał wówczas przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Należy przy tym zauważyć, że w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazane zostały jedynie przykłady niektórych przychodów zaliczanych do innych źródeł, natomiast nie jest to katalog zamknięty. W związku z tym, w przekonaniu Spółki, wartość świadczeń, które uzyska od Spółki były pracownik będzie dla niego przychodem z innych źródeł.

Spółka nie jest obowiązana do pobrania zaliczki na podatek (nie występuje w roli płatnika). Ma ona jedynie obowiązek sporządzić informację o wysokości uzyskanych przez byłych pracowników przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać ją byłemu pracownikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika. W myśl bowiem art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne mniemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika. Były pracownik winien wykazać uzyskane przychody - ujęte w informacji PIT-8C - w zeznaniu rocznym, w pozycji inne źródła.

Mając na uwadze wyżej przywołaną argumentację Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska zgodnie, z którym jeżeli pracownik uzyska świadczenia od Spółki zawarte w odrębnej umowie, po ustaniu stosunku pracy wówczas uzyska przychody z innych źródeł, w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak samo będzie, jeżeli odpowiednie zapisy zobowiązujące Spółkę do tych świadczeń będą elementem umowy o pracę lub umowy o zakazie konkurencji. Były pracodawca nie będzie wówczas płatnikiem. Ma on jedynie obowiązek sporządzić informację o wysokości uzyskanych przez byłych pracowników przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać ją byłemu pracownikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawodawca określił źródła przychodów, do których należy między innymi: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast ust. 4 tego artykułu definiuje pojęcie pracownika, w świetle którego za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 – 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy tym, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się – jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu, o czym stanowi art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza sfinansować przykładowo wymienione w treści wniosku świadczenia, na rzecz byłych pracowników. Rozpatruje możliwość przyznania świadczeń byłym pracownikom na podstawie odrębnej umowy cywilnoprawnej, ewentualnie w oparciu o osobne postanowienia umowy o pracę, lub na podstawie postanowienia wynikającego z treści umowy o zakazie konkurencji, zawartych z pracownikami legitymującymi się wysokimi kwalifikacjami zawodowymi.

Zdaniem Spółki wartość przyznanych świadczeń, w każdym z rozpatrywanych przypadków będzie dla byłych pracowników przychodem z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka nie kwestionuje powstania przychodu z nieodpłatnych świadczeń po stronie byłych pracowników, jednakże kwalifikuje go do przychodów z innych źródeł, z uwagi na to, iż pracownicy skorzystają z tych świadczeń po ustaniu stosunku pracy, zarówno w sytuacji gdy zobowiązanie zawarte będzie w umowie o pracę, jak i w odrębnej umowie.

Dokonując analizy powołanego wyżej art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zauważyć, że użyty w treści artykułu zwrot „w szczególności” oznacza, iż wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z przychodem ze stosunku pracy mamy do czynienia również w sytuacji, gdy były pracodawca wypłaca pracownikowi po ustaniu zatrudnienia świadczenia zagwarantowane w łączącej go w przeszłości umowie o pracę, bowiem o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu powołanego ust. 4 tego artykułu, czy też inna osoba, nie związana aktualnie lub w przeszłości z pracodawcą.

Zatem uznać należy, iż przepisy art. 12 ww. ustawy mają także zastosowanie do wypłat po ustaniu zatrudnienia. Natomiast o zakwalifikowaniu świadczenia do przychodów z pracy nie przesądza fakt pozostawania danej osoby w stosunku zatrudnienia w momencie otrzymania przychodu. Dodatkowym argumentem przemawiającym za opodatkowaniem tego typu świadczeń jako przychodów z pracy jest fakt, iż w treści tego artykułu ustawodawca nie wiąże momentu wymagalności świadczenia z faktem uznania tego świadczenia za przychód z pracy.

Mając na uwadze powyższe ustalenia oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że nie może ulegać wątpliwości, iż przyznane na podstawie odrębnej umowy cywilnoprawnej, ewentualnie w oparciu o osobne postanowienia umowy o pracę, lub na podstawie postanowienia wynikającego z treści umowy o zakazie konkurencji, świadczenia dla byłych pracowników mają źródło w łączącym ich w przeszłości stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym na Spółce spoczywają obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych. Zgodnie z treścią tego artykułu na osobach fizycznych, osobach prawnych i jednostkach organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej zwanych dalej „zakładami pracy” spoczywają obowiązki płatnika, które sprowadzają się do obliczenia i pobrania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Szczegółowe zasady obliczania i poboru w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy przez zakłady pracy zostały określone w art. 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki dotyczące zakwalifikowania do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyznanych pracownikom na podstawie odrębnej umowy cywilnoprawnej, ewentualnie w oparciu o osobne postanowienia umowy o pracę, lub na podstawie postanowienia wynikającego z treści umowy o zakazie konkurencji, dodatkowych świadczeń po ustaniu stosunku pracy jest nieprawidłowe. Wartość dodatkowych świadczeń przyznanych przez Spółkę byłym pracownikom, na podstawie każdego z wymienionych wyżej przypadków, stanowić będzie dla tych osób przychód ze stosunku pracy, w myśl art. 12 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.