INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 czerwca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 665/08 – stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocników, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2007 r. (data wpływu 30.08.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z nieodpłatnych świadczeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wniosek Spółki z dnia 16 sierpnia 2007 r. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczy ustanowienia hipoteki i zaciągnięcia zobowiązania wekslowego przez wspólników Spółki na zabezpieczenie zaciągniętego przez nią kredytu i czy zdarzenie to stanowi przychód z nieodpłatnych świadczeń.

Zdaniem Spółki, w przedmiotowej sprawie zaciągnięty został oprocentowany kredyt bankowy, a więc Spółka korzystała odpłatnie ze środków pieniężnych udzielonych jej przez bank. Natomiast poręczenie udzielone przez osoby wymienione w stanie faktycznym stanowiło jedynie zabezpieczenie udzielonego kredytu, a tym samym Spółka nie uzyskała korzyści majątkowych kosztem tych osób. Wnioskodawca powołał się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 kwietnia 2007 r. sygn. I SA/Łd 2033/06, w którym stwierdzono, iż zaciągnięcie dodatkowego ryzyka przez wspólników Spółki poprzez obciążenie nieruchomości do nich należących hipoteką na rzecz kredytodawcy kredytu i ustanowienie przez nich dodatkowo zabezpieczenia wekslowego nie stanowi przychodu Spółki w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 20 listopada 2007 r. interpretację indywidualną nr ILPB3/423-79/07-2/HS, w której stanowisko Spółki uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, Spółka otrzymała świadczenie w formie zabezpieczenia kredytu w postaci ustanowionej hipoteki oraz poręczenia wekslowego. Wartość tego świadczenia stanowi wynagrodzenie za udzielenie poręczenia czy innej formy zabezpieczenia, z którego zapłaty Spółka została zwolniona przez poręczycieli. Zatem korzyść ta stanowić będzie dla Spółki przychód podatkowy z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pismem z dnia 07 grudnia 2007 r. Spółka wezwała organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Jednakże w wyniku ponownej analizy sprawy, stwierdzono brak podstaw do zmiany tej interpretacji (pismo z dnia 09 stycznia 2008 r. nr ILPB3/423W-2/08-2/BN).

W związku z powyższym, Spółka reprezentowana przez Pełnomocników, wniosła w dniu 20 lutego 2008 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Sąd, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 18 czerwca 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 665/08), w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W związku z powyższym, uwzględniając uzasadnienie ww. wyroku, stwierdza się co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo nieodpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo nieodpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych jednak nie precyzuje co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń.

W uzasadnieniu do wyroku z dnia 18 czerwca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 665/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, iż poręczenie należy badać na gruncie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jako, że jest to instytucja prawa cywilnego. W celu otrzymania kredytu bankowego, Spółka musiała skorzystać z poręczenia hipotecznego i wekslowego osób fizycznych (wspólników), które to poręczenia postawiły te osoby fizyczne i Spółkę w roli solidarnych dłużników wobec banku. Obie omawiane instytucje poręczenia zabezpieczają wierzyciela, tj. bank udzielający kredytu. Ponadto Sąd stwierdził: „(…) skutki umowy poręczenia pomiędzy udzielającym kredyt, a osobą zainteresowaną w otrzymaniu kredytu przez osobę trzecią, pobierającą tenże kredyt, nie może być rozpatrywana na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 updop. Przepis ten traktuje o przychodzie w postaci praw dla Spółki, który w opisanym przez podatnika pytaniu o interpretację nie występuje. Przychód praw nastąpił na rzecz kredytującego banku, a nie na rzecz Spółki. Koszty z tytułu umowy poręczenia poniósł poręczający kredyt bankowy, a Spółka koszty zawarcia umowy kredytu bankowego z bankiem.”

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż zaciągnięcie dodatkowego ryzyka przez wspólników Spółki poprzez obciążenie nieruchomości do nich należących hipoteką, na rzecz kredytodawcy kredytu zaciągniętego przez Spółkę i ustanowienie przez tych wspólników dodatkowego zabezpieczenia wekslowego, nie stanowi dla Spółki przychodu podatkowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym stanowisko Spółki przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.