INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2008 r. (data wpływu 26 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poprawności ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poprawności ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni – osoba fizyczna – zgodnie z aktem notarialnym z dnia 27 czerwca 2003 r. zakupiła od Gminy Miejskiej działkę niezabudowaną za 15.000,00 zł bez podatku VAT.

Na zakupionej działce zgodnie z uzyskanym zezwoleniem na budowę Wnioskodawczyni rozpoczęła budowę baru – pijalni piwa. Podano, że zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczono wydatków związanych z zakupem działki i wydatków na zakup materiałów budowlanych do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni podała, że poniesione koszty nabycia działki, jak i materiałów budowlanych, ewidencjonowane były poza podatkową księgą przychodów i rozchodów i miały zostać rozliczone po zakończeniu budowy i przyjęciu środka trwałego do użytkowania.

Wszystkie poniesione wydatki stanowiłyby koszt wytworzenia środka trwałego. Zakup gruntu 15.000,00 zł, wydatki na materiały budowlane – stanowiły kwotę 36.724,54 zł, w tym podatek VAT 6.621,26 zł.

W dniu 20 marca 2008 r. aktem notarialnym Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży działki wraz z rozpoczętą inwestycją za umowną kwotę 55.000,00 zł, w tym podatek VAT 9.918,03 zł. Z chwilą sprzedaży poniesione wydatki, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stały się kosztami uzyskania przychodów. Na podstawie sporządzonych zestawień faktur związanych z zakupem materiałów budowlanych i aktu notarialnego zakupu działki budowlanej, Wnioskodawczyni dokonała zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów:

• jako koszt uzyskania przychodów zaksięgowano zakup działki zgodnie z aktem notarialnym za 15.000,00 zł,
• Lzakup materiałów budowlanych zgodnie z posiadanymi fakturami VAT 30.103,28 zł,
• razem koszty uzyskania przychodu – 45.103,28 zł.

Jako przychód zaksięgowano wystawioną fakturę VAT zgodnie z aktem notarialnym na umowną kwotę 45.081,97 zł (brutto 55.000,00 zł w tym 22% podatku VAT 9.918,03 zł).

Księgowań dokonano na podstawie art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem uzyskany przychód miał ścisły związek z poniesionymi kosztami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowo zaksięgowano w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zakup i sprzedaż działki wraz z rozpoczętą budową...

Zdaniem Wnioskodawczyni, wszystko zostało poprawnie zaksięgowane. Zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Wnioskodawczyni podała, że w Jej przypadku zachodzi ów ścisły związek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych, określa art. 22g ustawy podatkowej.

W myśl art. 22g ust.1 pkt 2 ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.

Z przedmiotowego wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni zakupiła działkę, na której – zgodnie z otrzymanym zezwoleniem – rozpoczęła budowę baru. Poniosła zatem wydatki w celu wytworzenia środka trwałego we własnym zakresie. Przed zakończeniem budowy nie zakończona inwestycja została sprzedana.

Przepisy art. 22g ust. 4 wyżej wymienionej ustawy stanowią, że za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z powołanych przepisów oraz przedstawionych informacji wynika, że kosztem uzyskania przychodów w przedmiotowej sprawie będą wydatki związane z zakupem działki oraz materiałów budowanych – potwierdzonych dowodami ich poniesienia (tu – faktura VAT), w momencie ich odsprzedaży przed zakończeniem inwestycji, ponieważ jak wskazuje Wnioskodawczyni pomiędzy poniesionymi kosztami a osiągnięciem przychodów istniał ścisły związek. Zatem Wnioskodawczyni prawidłowo dokonała zaksięgowania tych wydatków oraz przychodu z tytułu sprzedaży inwestycji w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.