INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14.05.2008 r. (data wpływu 16.05.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przysługującym funkcjonariuszom Służby Więziennej należności z tytułu przeniesienia służbowego, t. j. zwrot kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.05.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przysługujących funkcjonariuszom Służby Więziennej należności z tytułu przeniesienia służbowego, t. j. zwrot kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Funkcjonariuszowi przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej jednostce, który dojeżdża do miejsca pełnienia służby przysługuje na podstawie art. 109 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 ze zm.) oraz § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie należności przysługujących funkcjonariuszowi Służby Więziennej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju i przeniesień (Dz. U. z 2003 r. Nr 88, poz. 813) zwrot kosztów przejazdu w wysokości ceny biletu miesięcznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ww. wypłata podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też znajduje się w zwolnieniach przedmiotowych...

Zdaniem Wnioskodawcy ww. wypłata znajduje się w zwolnieniach przedmiotowych występujących w art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

„Przeniesienie służbowe” może mieć miejsce tylko wtedy, gdy osobę fizyczną łączy z pracodawcą stosunek służbowy.

Zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 ze zm.) w razie przeniesienia z urzędu do pełnienia służby do innej miejscowości albo oddelegowania do czasowego pełnienia służby, funkcjonariuszowi przysługują należności z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju i przeniesień.

W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie należności przysługujących funkcjonariuszowi Służby Więziennej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju i przeniesień (Dz. U. z 2003 r. Nr 88, poz. 813) funkcjonariuszowi przeniesionemu, który dojeżdża do miejsca pełnienia służby i nie otrzymuje równoważnika pieniężnego z tytułu braku mieszkania albo nie korzysta z kwatery tymczasowej, przysługuje zwrot kosztów przejazdu do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w wysokości ceny biletu miesięcznego na przejazd środkami publicznego transportu zbiorowego.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego jest zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw.

A zatem należy zaznaczyć, że przedmiotowym zwolnieniem są objęte tylko te świadczenia, które wynikają z przepisów odrębnych ustaw nakazujących pracodawcy zwracanie pracownikowi tego rodzaju wydatków. Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, iż funkcjonariuszowi przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej jednostce, który dojeżdża do miejsca pełnienia służby przysługuje na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie należności przysługujących funkcjonariuszowi Służby Więziennej w tytułu podróży służbowej na obszarze kraju i przeniesień zwrot kosztów przejazdu. A zatem zwrot kosztów przejazdu nie wynika wprost z ustawy, a przyznany został rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że zwrot kosztów przejazdu funkcjonariuszy Służby Więziennej z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.