INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2008 r. (data wpływu 28 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do importu i dostawy części oraz wyposażenia okrętowego oraz sposobu udokumentowania ich przeznaczenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 21 lipca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do importu i dostawy części oraz wyposażenia okrętowego oraz udokumentowania ich przeznaczenia.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotem podstawowej działalności Spółki jest między innymi dostawa części do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy oraz wyposażenia tych środków. Statki remontowane są lub budowane w stoczniach w Polsce, jak i za granicą. Zakupu ww. towarów Spółka dokonuje w Norwegii i krajach Unii Europejskiej.

W związku z tym występuje między innymi transakcja handlowa polegająca na zakupie części i wyposażenia okrętowego w Norwegii z przywozem do kraju i następnie ich dostawa dla armatora, stoczni lub innego krajowego pośrednika w Polsce, który niejednokrotnie dokonuje dalszego wywozu poza terytorium Wspólnoty (eksport).

Wnioskodawca dokonując przedmiotowej transakcji posiada oświadczenie zamawiającego, iż zakupione przez niego towary zostaną dostarczone i zamontowane dla potrzeb środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych, wyszczególnionych w jednym z punktów art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka ma prawo opodatkować przedmiotową transakcję, stosując 0% stawkę podatku na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy...
2. Czy dokonując importu części lub wyposażenia do środków transportu morskiego, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, na zamówienie stoczni, armatora lub innego kontrahenta można stosować 0% stawkę podatku na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług...
3. Czy dla udokumentowania zasadności zastosowania stawki podatku w wysokości 0% wystarczy oświadczenie złożone przez zamawiającego o przeznaczeniu zakupionych części lub niezbędnego wyposażenia statku dla jednostek morskich wyszczególnionych w przepisie art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup towarów w Norwegii i ich przywóz na terytorium kraju jest transakcją importu towarów. Dotychczas Wnioskodawca stosował 22% stawkę podatku, jednakże z uregulowań przepisu art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do importu części do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia do tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu. W opinii Wnioskodawcy jest to przywilej przedmiotowy, a nie podmiotowy.

Tak więc, dokonując importu towarów z przeznaczeniem ich jako części składowe lub wyposażenie dla jednostek morskich wymienionych w przepisie art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, jeżeli w dacie odprawy celnej znane jest konkretne przeznaczenie importowanego towaru, to transakcja taka – w ocenie Wnioskodawcy - podlega opodatkowaniu stawką podatku 0%. Natomiast w przypadku, jeżeli w dacie powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu importu nie jest jeszcze przypisane przeznaczenie importowanych towarów (tzw. zakup na magazyn), to w tym przypadku właściwa jest 22% stawka podatku.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dokonując dalszej odsprzedaży tych towarów, na rzecz stoczni, armatorów lub też innych pośredników, ma prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy. W tym przypadku stawka 0% ma zastosowanie do wszelkich części do środków transportu morskiego oraz wyposażenia tych środków, bez względu na to, kto jest dostawcą, nabywcą lub importerem. Jest to bowiem odesłanie w zakresie wskazanych środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego (odesłanie przedmiotowe), a nie odesłanie w zakresie sprzedaży na rzecz konkretnego podmiotu (odesłanie podmiotowe).

A zatem dla możliwości zastosowania stawki 0% na podstawie ww. przepisów decydujące znaczenie ma rodzaj środka transportu morskiego lub rybołówstwa morskiego, dla którego następuje dostawa części i wyposażenia. Natomiast bez znaczenia pozostaje fakt, na rzecz jakiego podmiotu będzie dokonywana przedmiotowa dostawa. Wnioskodawca wyjaśnia, iż przepis art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy będzie miał zastosowanie tylko wówczas, gdy dostawa części i wyposażenia będzie miała miejsce na terytorium kraju, bądź też w myśl przepisów ustawy, traktowana będzie jako mająca miejsce na terytorium kraju.

Wnioskodawca ustosunkowując się do udokumentowania ww. transakcji zauważa, iż przepisy art. 83 ust. 2 ustawy, odnoszą się jedynie do usług wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 7-18 i 20-22 ustawy, brak jest natomiast odniesienia do dostaw zdefiniowanych w art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy. W kontekście powyższego wskazuje, że ustawodawca nie precyzuje jakie dokumenty powinien posiadać podatnik na potwierdzenie ww. dostawy. Według Wnioskodawcy, mając oświadczenie nabywcy o przeznaczeniu towarów części zamiennych lub wyposażenia do środków transportu morskiego o symbolu PKWiU wskazanym w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie miał prawo zastosowania 0% stawki podatku, zgodnie z powołanymi wyżej przepisami prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. import towarów. W myśl art. 2 pkt 7 ww. ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Przez terytorium kraju, zgodnie z pkt 1 powołanego art. 2, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a przez terytorium państwa trzeciego, zgodnie z pkt 5 tego artykułu, terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Wspólnoty.

Co do zasady stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%.

Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

I tak, stosownie do zapisu art. 83 ust. 1 pkt 3 wskazanej ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw części do środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego, o których mowa w pkt. 1, i wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu.

Z kolei przepis art. 83 ust. 1 pkt 4 ustawy stanowi, iż stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do importu części do środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia do tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu.

W treści art. 83 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy wymieniono następujące środki transportu morskiego:

1. statki wycieczkowe i tym podobne, przeznaczone głównie do przewozu osób; promy wszelkiego typu (PKWiU 35.11.21), z wyłączeniem liniowców pasażerskich pozostałych, statków (łodzi) wycieczkowych itp. pozostałych promów (PKWiU 35.11.21-90.00),
2. tankowce (PKWiU 35.11.22), z wyłączeniem tankowców pozostałych (PKWiU 35.11.22-90.00),
3. statki chłodnicze (PKWiU 35.11.23), z wyłączeniem statków chłodniczych pozostałych, innych niż tankowce (PKWiU 35.11.23-90.00),
4. statki przeznaczone do przewozu towarów oraz statki przeznaczone do przewozu zarówno osób jak i towarów (PKWiU 35.11.24), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU 35.11.24-20.3) oraz jednostek pływających wymienionych w podkategorii PKWiU 35.11.24-80 i 35.11.24-90.00,
5. statki rybackie itp. pełnomorskie (PKWiU 35.11.31-30),
6. pchacze pełnomorskie (PKWiU 35.11.32-50.00), statki szkolne rybołówstwa morskiego (PKWiU ex 35.11.33-93.30) i statki badawcze rybołówstwa morskiego (PKWiU ex 35.11.33-93.40).

Z powołanych zapisów wynika, iż stawka podatku w wysokości 0% ma zastosowanie do części do środków transportu morskiego oraz wyposażenia tych środków, bez względu na to, kto jest ich dostawcą, nabywcą lub importerem. Wskazane przepisy dokonują odesłania w zakresie wymienionych enumeratywnie środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego (odesłanie przedmiotowe), a nie odesłania w zakresie sprzedaży na rzecz konkretnego podmiotu (odesłanie podmiotowe). W efekcie, dla możliwości zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, na podstawie przywołanych przepisów znaczenie ma rodzaj środka transportu morskiego lub rybołówstwa morskiego, dla którego następuje dostawa części i wyposażenia. Natomiast bez znaczenia pozostaje fakt, na rzecz jakiego podmiotu będzie dokonywana ta dostawa.

Jak wskazano wyżej, zgodnie z powołanymi zapisami art. 83 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług, z preferencyjnej stawki podatku korzysta dostawa części i wyposażenia określonej grupy statków. Wobec braku definicji ustawowej „części” w przepisach wskazanej ustawy z dnia 11 marca 2004 r., zasadnym jest odniesienie do powszechnie przyjętego rozumienia tego pojęcia. Zgodnie z definicją zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” (Bogusław Dunaj, Langenscheidt Warszawa 2007 r.), „częścią” jest element jakiejś większej całości, fragment czegoś dający się wydzielić lub wydzielony, a „wyposażeniem” ogół sprzętów, urządzeń itp., w które coś zostało wyposażone.

Wprawdzie przepisy art. 83 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług, poza warunkiem, aby wyposażenie nie służyło celom rozrywki i sportu, nie wprowadzają dodatkowych wymogów w tym zakresie, jednakże należy mieć na względzie, iż nie każdy towar dostarczony na wskazane jednostki pływające można objąć mianem „części” czy „wyposażenia” w rozumieniu ww. przepisu. Zatem pod pojęciem tym należy rozumieć tylko taki towar, który bezpośrednio związany jest z funkcją, jaką ma do spełnienia środek transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statek ratowniczy morski.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje importu części do środków transportu morskiego, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, oraz wyposażenia tych środków, które odsprzedaje na rzecz armatora, stoczni lub pośrednika krajowego dokonującego dalszego ich wywozu poza terytorium Wspólnoty.

Analizując treść wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy stwierdzić należy, że preferencyjną stawkę podatku 0% można zastosować zarówno do importu tych towarów jak i ich dostawy na terenie kraju, zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy.

Wnioskodawca dla udokumentowania przedmiotowych transakcji posiada oświadczenie nabywcy o przeznaczeniu tych towarów do środków transportu morskiego, o symbolu PKWiU wskazanym w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W przypadku dostaw części i wyposażenia do środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 3 i pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca nie wprowadził wymogu posiadania przez dostawcę uzyskanego od nabywcy oświadczenia o przeznaczeniu zakupionego towaru do środków transportu morskiego. Jedynym warunkiem zastosowania 0% stawki podatku od towarów i usług jest, aby dostarczony towar mógł być uznany za części lub wyposażenie środków transportu morskiego lub rybołówstwa morskiego wskazanych w art. 83 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Oznacza to, iż posiadanie przez Wnioskodawcę oświadczenia złożonego przez nabywcę towaru, nie jest konieczną przesłanką dla stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, może natomiast stanowić dodatkowy dokument potwierdzający uprawnienie do jej stosowania.

W związku z tym, iż w złożonym wniosku nie wskazano jakie towary są przedmiotem nabycia, a następnie sprzedaży, interpretacji udzielono w oparciu o informację podaną przez Wnioskodawcę, iż są to części do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy oraz wyposażenia tych środków.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.