INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2008 r. (data wpływu 19 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodu z tytułu zasądzonych alimentów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2008 roku został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 30 czerwca 2008 r. (data wpływu 4 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodu z tytułu zasądzonych alimentów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 21 czerwca 2006 r. zgodnie z orzeczeniem sądu przyznane zostały Panu alimenty od rodziców w kwocie 500 zł od każdego z nich. W 2007 r. na mocy ww. wyroku otrzymał Pan alimenty na łączną kwotę 14.414 zł 22 gr w tym: alimenty za 2007 r. w wysokości 12.000 zł oraz alimenty zaległe za 2006 r. w wysokości 2.414 zł 22 gr. Dodatkowo informuje Pan, iż na podstawie wyroku sądu posiada Pan również orzeczenie o niezdolności do pracy na okres do dnia 30 czerwca 2011 r. oraz nie pobiera Pan zasiłku pielęgnacyjnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od otrzymanego ww. świadczenia alimentacyjnego winien Pan zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych, a jeśli tak to od jakiej kwoty i w jakiej wysokości...

Zdaniem Wnioskodawcy, zasądzone alimenty nie przekraczają kwoty 700 zł miesięcznie, wobec powyższego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Art. 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zatem stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie dochody z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych lub od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 127 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są alimenty:

1. na rzecz dzieci, które nie ukończyły 25 roku życia, oraz dzieci bez względu na wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymują zasiłek pielęgnacyjny,
2. na rzecz innych osób niż wymienione w lit. a), zasądzone przez sąd, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 700 zł.

Powyższe zwolnienie zostało wprowadzone przez art. 1 pkt 14 lit. a) ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588), która weszła w życie od 1 stycznia 2007 r. (ze wskazanymi wyjątkami). Zgodnie z postanowieniami art. 21 ustawy zmieniającej, zmiany mają zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2007 r.

W art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wskazał na dwa warunki, które muszą być spełnione łącznie, aby możliwym było skorzystanie ze zwolnienia: alimenty muszą być zasądzone przez sąd oraz ich wysokość nie może przekraczać miesięcznie 700 zł. Ustalając kwotę objętą zwolnieniem należy zatem stwierdzić, czy wysokość alimentów nie przekracza miesięcznie 700 zł. Zwolnienie obowiązuje także wówczas, gdy alimenty wypłacane są jednorazowo za kilka miesięcy bądź lat. Bez znaczenia dla celów podatkowych jest fakt skumulowania ich wypłaty, bowiem podstawę opodatkowania dochodu z tego tytułu stanowi nadwyżka należnych za każdy miesiąc alimentów ponad kwotę 700 zł.

Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, iż zgodnie z orzeczeniem sądu przyznane zostały Panu alimenty od rodziców po 500 zł miesięcznie od każdego z nich, czyli Pana dochód z tego tytułu wynosił miesięcznie 1.000 zł. Łącznie w 2007 r. uzyskał Pan alimenty na kwotę 14.414 zł 22 gr, w tym: alimenty za 2007 r. w wysokości 12.000 zł oraz alimenty zaległe za 2006 r. w wysokości 2.414 zł 22 gr.

Ponieważ kwota należnych za każdy miesiąc alimentów była wyższa niż 700 zł, to na podatniku będzie ciążył obowiązek uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od nadwyżki ponad kwotę 700 zł miesięcznie liczonej za każdy miesiąc oddzielnie.

Mając na uwadze stan faktyczny opisany we wniosku oraz wyżej powołane przepisy należy stwierdzić, iż nadwyżka ta stanowi będzie przychód z innych źródeł, zgodnie z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten winien być wykazany w zeznaniu podatkowym za rok, w którym został otrzymany, składanym w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.