INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 13 czerwca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie sposobu ustalenia podstawy opodatkowania umowy zamiany praw do nieruchomości lokalowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie sposobu ustalenia podstawy opodatkowania umowy zamiany praw do nieruchomości lokalowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W wyniku umowy zamiany zawartej notarialnie w dniu 30 maja 2008r. na wnioskodawczynię i jej małżonka został przeniesiony przez osobę fizyczną udział wynoszący 1/2 w nieruchomości lokalowej A, w zamian za co wnioskodawczyni i jej małżonek przenieśli na rzecz osoby fizycznej X własność nieruchomości lokalowej B. W umowie tej strony podały wartość nieruchomości lokalowej B na kwotę 250 000zł a wartość udziału we współwłasności nieruchomości A na kwotę 200 000zł. Z tytułu zawarcia tej umowy został pobrany podatek od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b) w związku z art. 7 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 5 000zł, tj. w stawce 2% od wartości rynkowej rzeczy lub prawa majątkowego, od którego przypada wyższy podatek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy słusznym jest zastosowanie w podanym wyżej stanie faktycznym przepisu art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, według którego podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, od którego przypada wyższy podatek...

Zdaniem wnioskodawczyni, w opisanym stanie faktycznym powinien zostać zastosowany przepis art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, według którego podstawę opodatkowania przy umowie zamiany lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość na taki lokal lub prawo do lokalu stanowi różnica wartości rynkowych zamienianych lokali. W wielu ustawach podatkowych opodatkowanie czynności dotyczących lokali stanowiących odrębną nieruchomość zostało uregulowane według odmiennych zasad niż w stosunku do innych nieruchomości. Ratio legis takich uregulowań tkwi zdaniem wnioskodawczyni w stanowisku ustawodawcy dbającego o politykę mieszkaniową.
Jeżeli ustawodawca przewidział odrębne uregulowania dla opodatkowania umowy zamiany takich lokali, to właśnie z myślą o realizacji tej polityki. Wychodząc z takiego założenia nie można interpretować przepisu art. 6 ust. 2 w sposób zawężający wykładnię, a należy zastosować wykładnię celowościową przepisu i nie wprowadzać rozróżnienia całej nieruchomości lokalowej od udziału we współwłasności w nieruchomości lokalowej.
Reasumując, w podanym wyżej stanie faktycznym – zdaniem wnioskodawczyni – powinien zostać pobrany podatek od różnicy wartości rynkowej zamienianych lokali w stawce 2% zatem w kwocie 1000zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne ( art. 1 ust. 1 pkt. 2 i 3 ww. ustawy).

Rzeczami w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) są tylko przedmioty materialne. Rzeczy dzielą się na nieruchomości (grunty, budynki oraz części budynków tzw. nieruchomości lokalowe) i na rzeczy ruchome. Przedmiotami zamiany w ujęciu Kodeksu cywilnego oprócz rzeczy mogą być prawa majątkowe. Prawami majątkowymi są przysługujące danej osobie prawa do korzystania i rozporządzania określoną rzeczą lub prawem ustanowionym na tej rzeczy.

Na podstawie art. 603 Kodeksu cywilnego przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. W myśl art. 604 Kodeksu cywilnego do zamiany stosuje się odpowiednio przepis o sprzedaży. W przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy - występują zatem jednocześnie w charakterze dostawcy i nabywcy.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży przy umowie zamiany na stronach czynności (art. 4 pkt 2 ustawy).
Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. a) ww. ustawy podstawę opodatkowania przy umowie zamiany lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego na taki lokal lub prawo do lokalu stanowi różnica wartości rynkowych zamienianych lokali lub praw do lokali. W pozostałych przypadkach, tj. na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę opodatkowania przy umowie zamiany stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, od którego przypada wyższy podatek, np. zamiana zabudowanej nieruchomości (budynek mieszkalny) na nieruchomość lokalową (lokal mieszkalny).

Wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych definiuje art. 6 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Wartość tę określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania czynności cywilnoprawnej, bez odliczania długów i ciężarów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zawarła w drodze aktu notarialnego umowę zamiany z osobą fizyczną X przenoszącą na rzecz małżonków udział wynoszący 1/2 w nieruchomości lokalowej o wartości 200 000zł, w zamian za co wnioskodawczyni i jej małżonek przenieśli na rzecz osoby fizycznej X własność nieruchomości lokalowej B o wartości 250 000zł.

W przedmiotowej umowie zamiany doszło zatem do zamiany praw własności nieruchomości lokalowych, a więc praw do lokali mieszkalnych.

Z uwagi na powyższe, w przedmiotowej sprawie dla celów opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, powinien zostać zastosowany przepis art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Za podstawę opodatkowania tym podatkiem z tytułu zawarcia umowy zamiany należało zatem przyjąć różnicę określonych w tej umowie wartości rynkowych zamienianych nieruchomości lokalowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.