INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2008 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z dzierżawy gruntu rolnego na cele nierolnicze - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z dzierżawy gruntu rolnego na cele nierolnicze.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wspólnie z mężem prowadzi gospodarstwo rolne, nie prowadzi działalności gospodarczej (nie posiada wpisu do ewidencji działalności gospodarczej). W 2007 roku osiągnęli przychody z tytułu dzierżawy gruntów na cele nierolnicze – pod elektrownie wiatrowe. Wnioskodawczyni posiada wspólność majątkową z mężem, ale dochody z dzierżawy nieruchomości opodatkowuje oddzielnie (po połowie z mężem).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychody z tytułu dzierżawy gruntu na cele nierolnicze stanowią przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymieniono między innymi przychody z dzierżawy gospodarstwa rolnego na cele nierolnicze, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Grunty dzierżawione na cele nierolnicze stanowią część gospodarstwa rolnego, więc uzyskane przychody stanowią przychody ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych jako odrębne źródło przychodów w art. 10 ust. 1 pkt 6 wymienia najem, podnajem, dzierżawę, poddzierżawę oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawę, poddzierżawę działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Na podstawie powyższych przepisów do źródeł przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy zalicza się m. in. dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników, ale wówczas, gdy gospodarstwo rolne (grunty rolne) jest dzierżawione na cele nierolnicze lub na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, nie prowadzi Pani pozarolniczej działalności gospodarczej, a jedynie gospodarstwo rolne i uzyskuje przychody z dzierżawy części gruntów z tego gospodarstwa na cele nierolnicze.

W rezultacie w przedmiotowej sprawie przychody uzyskane z dzierżawy części gruntów rolnych na cele nierolnicze – pod elektrownie wiatrowe – zaliczyć należy do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.