INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 16.04.2008 r. (data wpływu 18.04.2008 r.) oraz w piśmie z dnia 18.07.2008 r. (data nadania 18.07.2008 r., data wpływu 21.07.2008 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB2/415-673/08-2/SR z dnia 14.07.2008 r. (data nadania 15.07.2008 r., data doręczenia 17.07.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu z tytułu odprawy pieniężnej otrzymanej przez funkcjonariusza Policji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.04.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu z tytułu odprawy pieniężnej otrzymanej przez funkcjonariusza Policji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Do dnia 16.10.2007 r. Wnioskodawca pracował jako funkcjonariusz Policji; od tego dnia jest on emerytem policyjnym. Z tytułu odejścia ze służby Wnioskodawcy przysługiwała sześciomiesięczna odprawa pieniężna.

Zgodnie z art. 114 ustawy o Policji odprawę wypłaca się policjantowi, a więc będącemu jeszcze w służbie. Ponieważ Wnioskodawca nie otrzymał takowej odprawy pismem z dnia 10.10.2007 r. zwrócił się do Komendanta Wojewódzkiego Policji o nie przekazywanie jej do wypłaty w 2007 r.

Jak wskazuje Wnioskodawca powyższe podyktowane było tym, że osoby odchodzące ze służby we wcześniejszym okresie otrzymywali przedmiotowe odprawy po kilku miesiącach, a ponadto Wnioskodawca wyjeżdżał z miejsca zamieszkania, a nikogo nie upoważnił do odbioru tych należności. Jednocześnie Wnioskodawca zaznaczył, że nie będzie rościł pretensji z tytułu wypłaty w 2008 r.

Po powrocie Wnioskodawca poinformował KWP, iż można przekazać te należności na jego konto. W dniu 08.01.2008 r. należna kwota z tytułu odprawy wpłynęła na konto Wnioskodawcy, jednak PIT-11, jaki otrzymał on za 2007 r., zawierał powyższą kwotę, tzn. została ona zaliczona jako dochód za 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy faktycznie kwota, którą została otrzymana w dniu 08.01.2008 r. jest dochodem za 2007 r. i należy ją rozliczyć w składanym PIT, czy też jest to dochód za 2008 r. i należy ją uwzględnić przy rozliczaniu za 2008 r....

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przedmiotowy dochód jest dochodem za 2008 r. i należy go uwzględnić przy rozliczaniu podatku za 2008 r.

Pismem z dnia 14.07.2008 r. Nr IPPB2/415-673/08-2/SR tut. Organ wezwał Pana do uzupełnienia ww. wniosku poprzez sprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, tj. wskazanie:

• daty obciążenia (uznania) rachunku bankowego pracodawcy z tytułu wypłaty przedmiotowej odprawy pieniężnej.

W dniu 21.07.2008 r. w terminie uzupełnił Pan wniosek w powyższym zakresie podając, że wpływ pieniędzy na rachunek z tytułu odprawy emerytalnej miał miejsce w dniu 08.01.2008 r. W tym też dniu miało miejsce księgowanie, jak i data operacji tej czynności. W załączeniu przesłał Pan bankowy wydruk operacji finansowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Natomiast stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 86 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), miejscem spełnienia świadczenia wypłaty wynagrodzenia za pracę co do zasady jest siedziba pracodawcy. Art. 86 § 3 wyżej powołanej ustawy stanowi, iż obowiązek wypłacenia wynagrodzenia może być spełniony w inny sposób niż do rąk pracownika, jeżeli tak stanowi układ zbiorowy pracy lub pracownik wyrazi na to zgodę na piśmie. Ten przepis ustanawia więc zasadę wypłaty wynagrodzenia w gotówce. Sposobami wypłaty wynagrodzenia pieniężnego, które mogą zostać wprowadzone w układzie zbiorowym lub za zgodą pracownika są: przekaz pocztowy i przelew na konto pracownika. Forma, w jakiej pracownik otrzyma wynagrodzenie jest więc zależna wyłącznie od jego decyzji. Zasadny zatem będzie pogląd, iż za moment uzyskania przychodu ze stosunku pracy należy przyjąć moment wypłaty (obciążenia rachunku), a nie dzień, w którym wynagrodzenie wpłynie na rachunek pracownika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od dnia 16.10.2007 r. jest emerytem policyjnym – z tytułu odejścia ze służby Wnioskodawcy przysługiwała sześciomiesięczna odprawa pieniężna, która de facto wpłynęła na jego rachunek bankowy w dniu 08.01.2008 r. W tym też dniu miało miejsce księgowanie, jak i data operacji tej czynności, a więc z tym dniem nastąpiło obciążenie (uznanie) rachunku bankowego pracodawcy z tytułu wypłaty przedmiotowej odprawy pieniężnej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że o ile obciążenie (uznanie) rachunku bankowego pracodawcy nastąpiło w 2008 r., suma pieniężna przysługująca Wnioskodawcy tytułem odprawy pieniężnej stanowić będzie w takim przypadku przychód za 2008 r. i podlegać będzie opodatkowaniu według zasad obowiązujących w tym roku. W przeciwnym wypadku, gdy obciążenie (uznanie) rachunku bankowego pracodawcy nastąpiło w 2007 r., przedmiotowa odprawa stanowi przychód za 2007 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.