INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2008 r. (data wpływu 2 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu leasingu samochodów osobowych stanowiących przedmiot wynajmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu leasingu samochodów osobowych stanowiących przedmiot wynajmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest firmą działającą na podstawie umowy franchisingowej z „N” – międzynarodowym systemem wynajmów samochodów oraz „A” na podstawie umowy serwisowej. Powyższe umowy stanowią licencję na wyłączny wynajem samochodów na terytorium Polski. Do wynajmu używane są nowe samochody osobowe nabyte w ramach leasingu finansowego i operacyjnego. Po zakończonym okresie umów leasingowych samochody te wykazywane są w firmie jako środki trwałe. Zarówno w trakcie trwania tych umów, jak i po ich zakończeniu samochody stanowią przedmiot wynajmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zatem służą bezpośrednio osiąganiu przychodów. W trakcie leasingowania przedmiotowych samochodów osobowych firma dokonała odliczenia podatku naliczonego łącznie, w przypadku każdego samochodu, w wysokości 60% naliczonego w ratach leasingowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od leasingowanych samochodów osobowych (rat leasingowych) stanowiących przedmiot wynajmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej można dokonać odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100%...

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że od samochodów osobowych stanowiących przedmiot prowadzonej działalności i służących bezpośrednio uzyskiwaniu przychodu z tej działalności – wynajem samochodów – przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a) tego artykułu, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przepis art. 86 ust. 3 ustawy wskazuj, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Na podstawie art. 86 ust. 4 pkt 7 ustawy, ograniczenia zawartego w ust. 3 powołanego artykułu nie stosuje się w przypadku, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów), tj. samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy zawarto warunek, iż samochody (pojazdy) winny być przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na cele najmu, dzierżawy, leasingu lub inne o podobnym charakterze przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Przepis art. 86 ust. 7 ustawy wskazuje, iż w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 86 ust. 3 cyt. ustawy na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa powyżej, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego pod pojęciem „użytkować” należy rozumieć m. in.: 1. „korzystać z czegoś, np. budynku, lokalu”, 2. „korzystać z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek”, 3. „używać cudzej własności, czerpiąc z niej korzyści, ale mając jednocześnie obowiązek zachowania jej substancji i dotychczasowego przeznaczenia”.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca jako leasingobiorca zawiera z leasingodawcami umowy leasingu finansowego i operacyjnego samochodów osobowych, które wykorzystuje w prowadzonej działalności polegającej na wynajmie samochodów.

Analizując zaistniały stan faktyczny w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy stwierdzić, iż w opisanym przypadku nie znajdą zastosowania uregulowania zawarte w art. 86 ust. 3 i art. 86 ust. 7 ustawy, gdyż w świetle przytoczonej definicji słowa „użytkować”, Wnioskodawca nie jest użytkownikiem przedmiotowych samochodów osobowych. W przedmiotowej sprawie będzie miał zastosowanie przepis art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy, na mocy którego Wnioskodawcy - o ile nie zachodzą ograniczenia wynikające z art. 88 tej ustawy - przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu samochodów, wynikającego z faktur VAT wystawionych przez leasingodawcę. Warunkiem odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie jest, jak wyraźnie wynika z powyższego uregulowania, aby taki pojazd był przeznaczony wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów wymienionych w tym przepisie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Końcowo wskazać należy, iż odpowiedź na drugie z zadanych pytać w zakresie refakturowania na polskie podmioty w ramach umów sublicencji kosztów związanych z zarezerwowanym poza granicami kraju wynajmem samochodów, udzielona zostanie w odrębnej interpretacji.

W kwestii udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie osobne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.