INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku (data wpływu 9 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaewidencjonowania zwrotu materiałów podstawowych, uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2008 r. (data wpływu 16 lipca 2008 r.) złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-545/08-2/AŻ z dnia 11 lipca 2008 r. (data doręczenia 14 lipca 2008 r.) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaewidencjonowania zwrotu materiałów podstawowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W listopadzie 2007 r. wnioskodawca zakupił materiały podstawowe (części zamienne) do wykonania usługi blacharsko-lakierniczej.

Materiały na podstawie PZ zostały ujęte na stanie magazynowym w dniu ich otrzymania oraz zaksięgowane w poz. 10 PKPiR. Ze względu na nie zakończenie prac w dniu 31 grudnia 2007 r. materiały te zostały ujęte w spisie remanentowym. W styczniu 2008 r. próbując zamontować zakupione części w naprawianym samochodzie, okazało się, że nie pasują do danego modelu i należy je zwrócić. Zostały więc one odesłane do firmy, od której wnioskodawca je zakupił. W dowód tego z datą 18 stycznia 2008 r. wnioskodawca otrzymał fakturę korygującą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zwrócone w 2008 r. materiały podstawowe zakupione w 2007 r. pomniejszają wartość remanentu końcowego (31.12.2007), czy tylko wartość początkowego (01.01.2008 r.)...

Pod jaką datą ująć w PKPiR fakturę korygującą wystawioną i otrzymaną w dniu 18.01.2008 r. a dotyczącą zwrotu materiałów zakupionych w roku 2007...

Zdaniem Wnioskodawcy ze względu na to, że zwrócony materiał podstawowy został zakupiony w roku 2007, wydatek zaksięgowano w poz. 10 PKPiR (zakup towarów i materiałów) oraz został ujęty w remanencie sporządzonym na dzień 31.12.2007 r., który jest zarazem remanentem początkowym, to zwrot towaru nie mógł pomniejszyć kosztów roku bieżącego: 2008. Dlatego też wartość tej faktury ze znakiem (-) ujęto w poz. 10 PKPiR 2007 r. W uwagach księgi wpisano datę otrzymania faktury korygującej.

Remanent na 31.12.2007 r. zrobiony był wg stanu faktycznego, więc pozostawiono go bez zmian. Jednak wartość remanentu na 1 stycznia 2008 r. została pomniejszona o wartość faktury korygującej. Pod arkuszem spisu podpięto kserokopię faktury korygującej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Zgodnie z § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia, zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

Zwrot materiałów podstawowych sprzedawcy powoduje, że nie dochodzi do powstania przychodu. Zatem wydatki na ich nabycie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie spełniają wymogów art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zachodzi zatem potrzeba skorygowania koszów zakupu o wartość zwróconych materiałów podstawowych. Korekty tej należy dokonać za okres, w którym towar został zwrócony.

W przedstawionym stanie faktycznym w 2008 r. zwrócone zostały materiały, które zakupiono w roku 2007. Zatem dokonany w 2008 r. zwrot powinien być zaewidencjonowany w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w dniu udokumentowania tego zwrotu, na podstawie wystawionej faktury korygującej.

Zgodnie do § 27 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Zasady sporządzenia spisu z natury określa § 28 tego rozporządzenia.

Podatnik powinien sporządzić spis z natury na koniec roku, tj. na dzień 31 grudnia (tzw. spis z natury końcowy). Należy zaznaczyć, że spis z natury sporządzony na koniec roku podlega jednocześnie wpisaniu do podatkowej księgi jako spis z natury na dzień 1 stycznia następnego roku (tzw. spis z natury początkowy). Uwzględnienie spisu z natury początkowego oraz spisu z natury końcowego, umożliwia podatnikowi ustalenie rzeczywistego dochodu, jaki został osiągnięty z prowadzonej działalności gospodarczej w danym roku podatkowym.

Spis z natury sporządzony na początek i na koniec roku podatkowego stanowi pierwszy i ostatni zapis w księdze.

W przedstawionym stanie faktycznym w świetle wyżej przytoczonych przepisów, zakupione przez wnioskodawcę przedmiotowe części zamienne, zarówno w dniu 31 grudnia 2007 r. jak i dniu 1 stycznia 2008 r. stanowiły materiały podstawowe znajdujące się w tych dniach, w zakładzie podatnika, będące jego własnością. W świetle powyższego powinny one być ujęte w końcowym spisie z natury na 31 grudnia 2007 r. jak i początkowym spisie z natury na 1 stycznia 2008 r.

Stosownie do treści § 12 ust. 3 pkt 1 i 2 ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące oraz inne dowody wymienione w § 13 i 14.

Natomiast zasady poprawiania błędów w podatkowej księdze określa § 12 ust. 2 ww. rozporządzenia. Stwierdzone błędy w zapisach księgi podatkowej poprawia się, między innymi przez wprowadzenie do księgi nie wpisanych dowodów lub dowodów zawierających korekty błędnych zapisów. Zapisy zmniejszające przychody lub koszty mogą być dokonywane ze znakiem minus (-) lub kolorem czerwonym.

Dowody sporządzane w celu skorygowania zapisu, mogą mieć postać: noty księgowej, faktury korygującej lub noty korygującej. Nabywca dokonuje korekty zapisów w podatkowej księdze po otrzymaniu od sprzedawcy np.; faktury korygującej.

Faktura korygująca służy więc generalnie do usuwania błędów zawartych w części faktury określającej, między innymi, przedmiot i wartość sprzedaży jak również może być wystawiona w przypadku skorygowania innych błędów. Jako dowód księgowy faktura korygująca stanowi dla nabywcy podstawę poprawienia błędów w zapisach księgowych odpowiednio po stronie przychodów lub kosztów uzyskania przychodów.

W pewnych sytuacjach korekty błędnie wystawionych faktur winny być księgowane wstecz do okresu zaewidencjonowania faktury pierwotnej. Jeżeli bowiem pierwotne faktury błędnie dokumentują stan faktyczny (np. błędnie podają cenę towarów), to skutkują zadeklarowaniem i zapłatą podatku dochodowego w nieodpowiedniej wysokości. Nieprawidłowości te powinny zatem zostać skorygowane w odpowiednim okresie sprawozdawczym.

Na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego korekty wynikają z dokonanego w 2008 r. zwrotu materiałów podstawowych nabytych w 2007 r. dotyczących konkretnych dostaw. Takie faktury należy księgować na bieżąco. W przedstawionej sytuacji pierwotna faktura prawidłowo dokumentowała zaistniały wówczas stan faktyczny. Zwrot materiałów nastąpił w 2008 r. Zatem operację tę należało zaksięgować w momencie wystawienia faktury korygującej.

Reasumując w świetle wyżej przytoczonych przepisów w przedstawionym stanie faktycznym, materiały podstawowe będące własnością podatnika winny być ujęte zarówno w końcowym spisie z natury na 31 grudnia 2007 jak i w początkowym – na 1 stycznia 2008 r., zwrot tych materiałów dokonany w 2008 r. winien być zaewidencjonowany w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w dniu wystawienia faktury korygującej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.