INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana reprezentowanego przez doradcę podatkowego Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2008 r. (data wpływu 19 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu i kosztu uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu i kosztu uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest udziałowcem w spółce z o.o. W przyszłości planowane jest utworzenie spółki komandytowej. Wspólnikami spółki komandytowej będą: osoby fizyczne – udziałowcy spółki z o.o. – komandytariusze, oraz osoba prawna - spółki z o.o. – komplementariusz.

Komandytariusze wniosą do spółki wkłady pieniężne lub rzeczowe. Natomiast komplementariusz wniesie do spółki aportem swoje przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Po względem wartości wkładów wnoszonych do spółki komandytowej, wartość wkładu komplementariusza będzie w sposób istotny przekraczać sumę wartości wkładów pozostałych wspólników – komandytariuszy (np. 90% sumy wartości wszystkich wkładów do spółki będzie stanowić wkład komplementariusza).

Umowa spółki komandytowej z kolei będzie przewidywać podział zysków tejże spółki oraz uczestnictwa w ponoszonych przez nią stratach, w sposób odbiegający od wartości wniesionych wkładów przez każdego wspólnika.

Tym samym komandytariusze będą mieli prawo do większego zysku, aniżeli wartość wniesionych przez nich wkładów, przy jednoczesnym większym udziale w ponoszonych stratach. Natomiast komplementariusz będzie mieć prawo do mniejszego zysku, aniżeli wartość wniesionego przez niego wkładu do spółki, jednocześnie przy mniejszym udziale w ponoszonych stratach.

Ostatecznie proporcje uczestnictwa w zyskach oraz stratach będą przedstawiać się (w powyższym przykładzie), tak że 90% zysków i strat będzie w sumie przypadać na komandytariuszy, natomiast pozostałe 10% zysków i strat przypadnie na komplementariusza.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób należy ustalić przychody i odpowiednio koszty uzyskania przychodów w związku z uczestnictwem w spółce komandytowej, biorąc pod uwagę projektowane zapisy umowne w zakresie udziału w zyskach tejże spółki oraz uczestnictwa w jej stratach...

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z udziału w spółce komandytowej, jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, należy ustalić według wysokości prawa do udziału w zysku, które zostanie określone w umowie spółki. Ta sama zasada będzie odnosić się do rozliczania kosztów uzyskania przychodów jak i wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Zatem na wysokość przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów nie będzie wpływać wartość wkładów wniesionych przez poszczególnych wspólników.

Spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami są jej wspólnicy. W przypadku wspólnika, będącego osobą fizyczną, dochody z tytułu uczestnictwa w tejże spółce, będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (np. ze spółki komandytowej), u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (…). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Powyższa zasada na mocy art. 8 ust. 2 ww. ustawy ma odpowiednie zastosowanie do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, a także ulg związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

O tym, jaki udział w zysku przypada komandytariuszowi, określa art. 123 § 1 Kodeksu spółek handlowych. W świetle tego przepisu komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Z kolei w świetle regulacji art. 51 § 1 w zw. z art. 103 Kodeksu spółek handlowych, komplementariusz ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu.

Jednakże przepisy dotyczące podziału i wypłaty zysku w spółce komandytowej (t. j. art. 51 i 52 w zw. z art. 103 Kodeksu spółek handlowych oraz art. 123 Kodeksu spółek handlowych) mają charakter dyspozytywny. Wspólnicy mogą więc w umowie spółki wprowadzić rozwiązania całkowicie lub częściowo odbiegające od wskazanego wyżej wzorca normatywnego.

Tym samym pierwszeństwo będą mieć postanowienia umowy spółki określające wysokość udziału w zyskach, które mogą odbiegać od regulacji kodeksowej. W konsekwencji tego, zgodnie z art. 8 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody i koszty ich uzyskania będą określane według klucza określającego prawa każdego wspólnika w udziale w zysku, zawartego w postanowieniach umowy spółki komandytowej.

Stanowisko powyższe potwierdzają również organy podatkowe (np. decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 grudnia 2006 r., Nr 1401/BP-I/4230Z-112/06/SZ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie tut. Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.